Της Alexandra Schwartzbrod (*)
Από την περασμένη Τρίτη είμαστε τρομοκρατημένοι από την εικόνα της γέφυρας που κατέρρευσε ξαφνικά στη Γένοβα, παρασέρνοντας στο κενό δεκάδες ανθρώπους παγιδευμένους στα φορτηγά ή τα αυτοκίνητά τους. Μια πραγματική σκηνή από ταινία καταστροφής.
Γιατί; Γιατί αυτή η τραγωδία μάς σημαδεύει περισσότερο από άλλες (σεισμός, κατολίσθηση, πυρκαγιά); Υπάρχει πρώτα απ’όλα ο συμβολισμός της γέφυρας, που συνδέει ανθρώπους και τόπους, άρα είναι συνώνυμη με τη ζωή, παρόλο που σε ορισμένες μυθολογίες μπορεί να αντιπροσωπεύει και το πέρασμα στο θάνατο.
Η τραγωδία αυτή μας σημαδεύει επίσης επειδή οι γέφυρες αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας, τις χρησιμοποιούμε χωρίς να το σκεφτόμαστε, πεισμένοι για την αξιοπιστία τους, ήσυχοι για την αντοχή τους λόγω των εκατομμυρίων τόνων μπετόν που έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή τους. Αν ούτε το μπετόν δεν είναι αξιόπιστο, τι μένει;
Οσο για τις αντιευρωπαϊκές δηλώσεις του ιταλού υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι, είναι επιεικώς γελοίες. Ο νέος ισχυρός άνδρας της ιταλικής χερσονήσου καλά θα έκανε να ενημερωθεί καλύτερα. Αλλοτε φτωχός συγγενής της ευρωπαϊκής ηπείρου, η Ιταλία δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τις υποδομές της χωρίς τη βοήθεια της Ευρώπης.
(Πηγή: Η Αλεξάντρα Σβάρτσμπροντ είναι αρθρογράφος της Liberation) – (Πηγή: Liberation via ΑΠΕ-ΜΠΕ)
«Ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου»; Η στάση του Πούτιν έναντι Τουρκίας και Ελλάδας