Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Πριν την εκτροπή, όλα πάντα κυλούσαν ήσυχα. Κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα ή τουλάχιστον δεν ηθελε να καταλάβει. Η Βαϊμάρη δεν τρόμαξε κανεναν πριν δουν το τέρας του Χίτλερ να μεγαλώνει και να μην μπορεί πια να τιθασευτεί. Τρόμαξαν λίγα χρόνια αργότερα τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πέθαναν, υπέφεραν ή πείνασαν…
Σημερα ζούμε σε μια στιγμη παγκόσμιας ανισορροπίας. Που ο ενας παλιός κόσμος που οικοδομήθηκε μετά τον Δεύτερο Πολεμο, με τις αντιθέσεις του, με τα δυο στρατόπεδα, τον Ψυχρό Πολεμο, τελειώνει και ενας νέος κόσμος προσπαθεί να γεννηθεί, μέσα σε ανισότητες, συγκρούσεις και ασύμμετρες απειλές, με τις αξίες και αρχές στις οποίες στηρίχθηκε μια ισορροπια εβδομήντα χρόνων να ανατρέπονται.
Η Ευρώπη είναι σε πραγματικό Βέρτικο. Μια Ευρώπη που δεν μπορεί πια να στηρίξει το κοινωνικό μοντέλο το οποίο αποτέλεσε το μεγαλο στρατηγικό πλεονέκτημα της στον Ψυχρό Πόλεμο, που κατέστησε την Ευρώπη το ιδανικό μοντέλο Πολιτείας: κοινωνικό κράτος, πρόνοια ασφαλεια στους πολίτες, δημοκρατία, δικαιώματα, ειρήνη
Και ξαφνικά το μοντέλο αυτό κλυδωνίζεται. Οι νέοι μεγάλοι παίκτες μπήκαν δυναμικά στο παιγνιδι της οικονομίας συρρικνώνοντας το μερίδιο της Ευρώπης στην παγκόσμια αγορά, στις νέες απειλές ασφάλειας η Ευρώπη δεν μπορει να αναλαβει ρόλο και περιορίζεται τελικά στο να επιχειρεί να διασώσει τα μέλη της από την χρεωκοπία (όπως εγινε με την Ελλαδα), να μαζεύει τα οικονομικά της και τις παλιές σπατάλες, οδηγώντας σε λιτότητα ή να διαχειρίζεται το μεταναστευτικό.
Στην Ευρώπη, ο λαϊκίστικός αντισυστημισμός έχει εφεύρει και αντίπαλο.
Ο αντιγερμανισμός, συχνά οχι αδικαιολόγητος, μετατρέπεται πλέον σε σημαντικό ρεύμα. Σε ένα νέο κύμα ανάστροφου λαϊκισμού από εκείνον του Μεσοπολέμου. Και είναι πια Καλό, ότι είναι εναντιον της Γερμανίας. Και ενώ συνηθώς ετσι είναι, δεν ειναι πάντοτε ετσι.
Ακόμη και απέναντι σε αυτή την Γερμανία, το αντίπαλο δέος δεν μπορεί να είναι ο Όρμπαν, ο Σαλβινι, ο Μιχαλολιακος, ο Μπαλτάκος ή ο κάθε ψεκασμένος στην χώρα μας και στην Ευρωπη.
Ο αντιγερμανισμός δεν ειναι αυτομάτως προοδευτισμός. Μπορει να είναι και το εφαλτήριο και το άλλοθι ενός νέου ναζισμού.
Ουτε φυσικά ο τρόπος με τον οποίο επιδιώκει την απορρύθμιση της διεθνούς ισορροπίας ο Ντ. Τραμπ μπορεί να αποτελεί την απάντηση και να σκορπίζει χαρα στην Αθήνα και αλλού, επειδή απλώς τράβηξε το αυτί της κ. Μέρκελ.
Τωρα ο Στίβεν Μπάννον προσβλέπει στην ίδρυση του «Κινήματος» στην Ευρωπη, ανάβοντας την σπίθα μιας λαϊκίστικής ακροδεξιάς εξέγερσης στην Ευρωπη. Με αφετηρία τις ευρωεκλογές της Άνοιξης.
Όπως αποκάλυψε η Daily Beast, ο Μπάννον θα ιδρύσει το “The Movement”.
Έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, έναν μηχανισμό δημοσκοπήσεων και ένα think tank που θα μπορέσει να καθοδηγήσει τα λαϊκίστικα κινήματα στην Ευρώπη για να πετύχουν να εκλέξουν μια μεγαλη κοινοβουλευτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο…
Τωρα πλεον προστέθηκε και η Ιταλία στην «ατζέντα» του, και όπως εκτιμά η «Ιταλία είναι η καρδιά της σύγχρονης πολιτικής» και αναφερόμενος στην νίκη της ακροδεξιάς πιστεύει ότι «εάν αυτό πετύχει εκεί κάτω, μπορεί να πετύχει οπουδήποτε»…
Ο ίδιος ο Μπάννον εχει αποδείξει κατι: γνωρίζει πότε το έδαφος ειναι ώριμο να δεχθεί τον σπόρο του ακροδεξιού ρατσιστικού λαϊκισμού. Το απέδειξε στην τελευταία προεκλογική καμπάνια στις ΗΠΑ. Που είχε και ο ίδιος μερίδιο της νίκης του Ντ. Τράμπ. Γι’ αυτό η έλευση του στην Ευρώπη, δεν είναι μια απλή υποθεση…
Στόχος η Ευρώπη: Ο “άνθρωπος” του Ντ. Τραμπ πίσω από την ακροδεξιά λαϊκιστική εξέγερση