Οι δημοκράτες της Ευρώπης πρέπει να ενωθούν για να αποκρούσουν την επίθεση της ακροδεξιάς
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Tης Natalie Nougayrède
Η κρίσιμη ημερομηνία για την Ευρώπη είναι πλέον προφανής: οι ευρωεκλογές του Μαϊου του 2019. Στις εκλογές αυτές, τα ακροδεξιά και λαϊκιστικά κόμματα θα επιχειρήσουν να ολοκληρώσουν την «άλωση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.)
Αν στις εκλογές του 2014 σημείωσαν πρόοδο, το 2019 θα επιδιώξουν να κυριαρχήσουν. Τα δραματικά γεγονότα που βλέπουμε το τελευταίο δεκαπενθήμερο να εκτυλίσσονται στη Γερμανία και την Ιταλία αποτελούν προάγγελο της μάχης που βρίσκεται μπροστά μας.
Λέγεται συχνά ότι τα αντισυστημικά και εθνικιστικά κόμματα θέλουν να διαλύσουν τελείως το ευρωπαϊκό σχέδιο. Ο στόχος τους όμως είναι μάλλον να το αναπροσαρμόσουν στις δικές τους επιθυμίες. Το ζήτημα της μετανάστευσης αποτελεί την αφετηρία μιας μάχης όπου αντιπαρατίθενται δύο τελείως διαφορετικές εκδοχές των αρχών που θα έπρεπε να κρατούν την Ευρώπη ενωμένη. Η μία είναι φιλελεύθερη, δημοκρατική και στηρίζεται στην έννοια μιας ανοιχτής κοινωνίας. Η άλλη είναι ανελεύθερη, μισαλλόδοξη και επιδιώκει την οχύρωση.
Ο Ιούνιος του 2018 συντάραξε τη φιλελεύθερη τάξη της Ευρώπης με πρωτοφανείς τρόπους. Πρώτον, σημειώθηκε μια ακροδεξιά επίδειξη δύναμης στην Ιταλία με την απομάκρυνση του πλοίου Aquarius. Δεύτερον, ο ηλικίας 31 ετών αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς, που κυβερνά μαζί με την ακροδεξιά, υποστήριξε τη δημιουργία ενός νέου «άξονα των προθύμων» στην Ευρώπη, που περιλαμβάνει τους λαϊκιστές της Ιταλίας και της Ουγγαρίας.
Ακολούθησε η επίθεση εναντίον της καγκελαρίου Μέρκελ, στην οποία ο κυβερνητικός της εταίρος έδωσε προθεσμία 15 ημερών για να δεχθεί τις θέσεις του για το προσφυγικό. Και το αποκορύφωμα ήταν ένα από τα προκλητικότερα τουιτ της αμερικανικής προεδρίας: «Ο γερμανικός λαός στρέφεται εναντίον της ηγεσίας του, καθώς η μετανάστευση πλήττει έναν ήδη σαθρό κυβερνητικό συνασπισμό στο Βερολίνο». Νωρίτερα, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε κάνει ένα νεύμα προς τους ανά την Ευρώπη αλυτρωτικούς, λέγοντας ότι «η Κριμαία είναι Ρωσία επειδή οι άνθρωποι εκεί μιλούν ρωσικά».
Ο «άξονας», με τις συνηχήσεις του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, μπορεί να είναι μια αθώα επιλογή του Κουρτς – μπορεί και όχι. Ένα ιδεολογικό νήμα πράγματι τον συνδέει με τον Βίκτορ Ορμπαν στην Ουγγαρία, τον Ζεεχόφερ στη Βαυαρία και τον Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία. Καθώς τον Ιούλιο η Αυστρία αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ και τον Οκτώβριο διεξάγονται εκλογές στη Βαυαρία, οι γερμανόφωνες καθολικές περιοχές της Ευρώπης αναμένεται να κυριαρχήσουν το επόμενο διάστημα στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης.
Ο Τραμπ μπορεί να αδιαφορεί για τους σκοτεινούς συμβολισμούς. Δεν ισχύει το ίδιο και για τον Πούτιν. Μερικές από αυτές τις πολιτικές δυνάμεις διάκεινται θετικά προς τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου. Το ακροδεξιό αυστριακό κόμμα Ελευθερία, για παράδειγμα, συνεργάζεται επισήμως με το κόμμα Ενωμένη Ρωσία, που χρηματοδοτείται από το Κρεμλίνο, και ζητά κάθε τόσο την άρση των κυρώσεων – όπως και ο Ζεεχόφερ. Επιπλέον, εν μέσω της φρενίτιδας του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Πούτιν περιμένει τηλεφώνημα για μια συνάντηση με τον Τραμπ. Και τη συνάντηση αυτή, ο Κουρτς θα ήθελε να τη φιλοξενήσει στη Βιέννη.
Αυτό που επιδιώκουν ο Ζεεχόφερ, ο Ορμπαν και άλλοι είναι η ανατροπή των αξιών της φιλελεύθερης τάξης στους κόλπους της Ευρώπης. Θέλουν να προσαρμόσουν αυτή την τάξη στις συντηρητικές, χριστιανικές, εθνοκεντρικές τους απόψεις και θεωρούν ότι η Δύση δέχεται επίθεση από τους μουσουλμάνους. Την ίδια εικόνα παρουσίασε και ο Τραμπ στην ομιλία του το 2017 στη Βαρσοβία.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να διαλύσουν την Ευρώπη, θέλουν να αναλάβουν τον έλεγχό της. Μπορεί να μη συμφωνούν σε όλα (ο Σαλβίνι, για παράδειγμα, θέλει υποχρεωτική κατανομή των προσφύγων στην Ευρώπη, κάτι που ο Ορμπαν απορρίπτει), κρίνουν όμως ότι είναι κατάλληλη η στιγμή για να εξαπολύσουν μια συντονισμένη επίθεση στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Ο «άξονας» θέλει να απαλλαγεί από τη Μέρκελ και να αποκτήσει τον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που περιλαμβάνει όλες τις «συστημικές» δεξιές δυνάμεις. Σε ομιλία του την περασμένη εβδομάδα, ο Ορμπαν δήλωσε ότι το ΕΛΚ πρέπει να αλλάξει αν θέλει να επιβιώσει και απείλησε να ιδρύσει έναν νέο «πανευρωπαϊκό σχηματισμό κατά της μετανάστευσης» αν το ΕΛΚ αρνηθεί να ακολουθήσει τις προτάσεις του.
Τι μπορεί να γίνει; Ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και η γερμανίδα καγκελάριος (αν επιβιώσει) θα προσπαθήσουν να αποδυναμώσουν αυτόν τον «άξονα». Την περασμένη Τρίτη συναντήθηκαν σε ένα κάστρο βορείως του Βερολίνου θέλοντας να δείξουν ότι εργάζονται για την ενδυνάμωση της Ευρώπης. Οι δυνάμεις που αντιτίθενται στην ακροδεξιά πρέπει να ενωθούν. Στις 14 Ιουνίου, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η άκρα Αριστερά και η άκρα Δεξιά καταψήφισαν από κοινού πρόταση ψηφίσματος που ζητούσε την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στη Ρωσία. Θα ήταν μαζί και αν η πρόταση περιλάμβανε την απελευθέρωση των παιδιών των μεταναστών που κρατούνται στα κλουβιά της Αμερικής του Τραμπ;
- (*) Η Ναταλί Νουγκερέντ είναι αρθρογράφος της Guardian και πρώην διευθύντρια της Monde
- (Πηγή: The Guardian)
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Ο εκβιασμός του Ταγίπ Ερντογάν, η εμπλοκή της Rolls-Royce και το τουρκικό Stealth «TF-X»