Ο Μακρόν αναλαμβάνει την πρωτοκαθεδρία: Τι σημαίνει η απόφαση του Τράμπ για τη Συρία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η χθεσινή ανακοίνωση του Λευκού Οίκου να αναφορικά με την απόφαση του Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ, για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, όπως συνηθίζει, έχει αρχίσει εδώ και αρκετό διάστημα να προετοιμάζει την εσωτερική κοινή γνώμη και τη διεθνή κοινότητα, για την απόφασή του αυτή. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η απόφαση αυτή θα προκαλέσει τριβές, στην Ουάσιγκτον, αλλά και διεθνώς. Και το ερώτημα είναι τι ακριβώς κρύβεται πίσω από αυτή την απόφαση και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις.
Καταρχήν, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής, ότι όταν μιλάμε για αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία, δεν μιλάμε για εξωφρενικά νούμερα. Οι πληροφορίες είναι ότι πρόκειται για έναν αριθμό στρατευμάτων που κινείται λίγο πάνω από τις δυο χιλιάδες και περιλαμβάνει κυρίως ειδικές δυνάμεις που υποστηρίζουν τους ντόπιους συμμάχους της Αμερικής.
Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο Πρόεδρος Τράμπ, με την απόφασή του αυτή, τηρεί μια ακόμη εκ των προεκλογικών του δεσμεύσεων, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ δεν θα ανακατεύονται σε πολέμους, που δεν έχουν συμφέρον να εμπλέκονται. Άλλωστε στην Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που δημοσιοποίησε, πριν από λίγους μήνες, ξεκαθάρισε ότι προέχει το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ, και από εδώ και στο εξής οι σύμμαχοι θα πρέπει να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί οικονομικά και επιχειρησιακά. Η εποχή που η Αμερική, πλήρωνε σε χρήμα και σε αίμα για τα συμφέροντα των συμμάχων, λαμβάνει τέλος με ταχύτατους ρυθμούς.
- Και για να έρθουμε στη Συρία. Η στρατηγική της Ουάσιγκτον, για αποχώρηση από το βάλτο της Μέσης Ανατολής, με τους δικού της όρους, είναι εδώ και καιρό ειλημμένη, και δεν υπάρχει γυρισμός. Για δεκαετίες έχει πληρώσει βαρύ τίμημα η Αμερική, από την εμπλοκή της σε αυτή τη προβληματική περιοχή.
Δεν υπάρχει σοβαρό επιχείρημα που να μπορεί να στηρίξει, με βάση τα νέα δεδομένα, την άποψη ότι οι εξελίξεις στη Συρία, απειλούν με οποιοδήποτε τρόπο το αμερικανικό εθνικό συμφέρον. Τα παραδοσιακά επιχειρήματα περί πετρελαίου, δεν έχουν πλέον βάση, και όπως έχω γράψει, σε σχετικό με το θέμα άρθρο μου, πρόσφατα, οι ΗΠΑ μέσα στην επόμενη πενταετία θα είναι ενεργειακά αυτάρκεις σε αντίθεση με πολλές άλλες δυνάμεις στο διεθνές σύστημα.
Η μοναδική απειλή, και αυτή όχι άμεση, από τη Συρία και τη Μέση Ανατολή ευρύτερα, έχει να κάνει με το Ισλαμικό Κράτος και την τρομοκρατία. Σε αυτό το μέτωπο, η δουλειά έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και για την οποιαδήποτε αναβίωση της απειλής, αυτή που θα πρέπει να ανησυχεί τα μέγιστα είναι η Ευρώπη, λόγω εγγύτητας, και οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή που συνορεύουν με τη Συρία, και έχουν να αντιμετωπίσουν τον άξονα της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν.
- Εδώ θα κάνω μια σοβαρή επισήμανση. Ο μόνος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή που δεν θα πρέπει να ανησυχεί, είναι το Ισραήλ. Ο Πρόεδρος Τράμπ, η κυβέρνησή του, αλλά και το κατεστημένο εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, θα βρίσκονται πάντα στο πλευρό του Ισραήλ, και δεν χρειάζεται να έχουν στρατεύματα στη Συρία και τη Μέση Ανατολή για να το κάνουν αυτό. Ένα γκρουπ μάχης αεροπλανοφόρου, μπορεί με άνεση να επιτελέσει την αποστολή αυτή.
Αναφέρθηκα πιο πάνω στην Ευρώπη, τους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή, και το άξονα Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν. Αναφέρθηκα επίσης, στην ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης Τράμπ, οι σύμμαχοι να αναλάβουν το οικονομικό και όχι μόνο βάρος της εθνικής τους ασφάλειας. Και ακριβώς σε αυτές τις δυο επισημάνσεις είναι όλο το ζουμί.
Στις 24 Απριλίου, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, θα βρεθεί στην Ουάσιγκτον, για επίσημη επίσκεψη μετά από πρόσκληση του Αμερικανού Προέδρου. Κόντρα στην επικρατούσα άποψη η συνεργασία μεταξύ των δυο Προέδρων είναι εξαιρετικά καλή και οι συζητήσεις γύρω από αυτήν ιδιαίτερα προχωρημένες. Ο κ. Μακρόν, έχει αποφασίσει να είναι αυτός και η Γαλλία, που θα αντικαταστήσουν το κενό που θα αφήσει η αποχώρηση των ΗΠΑ, από τη Μέση Ανατολή. Η Γαλλία, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, παίρνει την πρωτοκαθεδρία για τη Δύση στον τομέα της ασφάλειας, σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Η επίσκεψη Μακρόν στην Ουάσιγκτον, είναι ένα καθοριστικό γεγονός για τις εξελίξεις στον τομέα της ασφάλειας για τη Δύση.
Εκτός από τη Γαλλία, στο χώρο της Μέσης Ανατολής, και κυρίως στην αντιμετώπιση του Ιράν, και τον επιδιώξεων του, καθοριστικός αναμένεται να είναι ο ρόλος της Σαουδικής Αραβίας και των συμμάχων της στην περιοχή. Η επίσκεψη του Προέδρου Τράμπ στο Ριάντ, αλλά και η επίσκεψη του Πρίγκηπα Διάδοχου, στο Λευκό Οίκο πριν λίγες ημέρες, ήταν εξαιρετικής σημασίας γεγονότα, στα οποία συζητήθηκαν, και συμφωνήθηκαν πολλά. Δεν είναι καθόλου τυχαία, επίσης τα παρασκηνιακά κανάλια μεταξύ Τέλ Αβίβ και Ριάντ (κοινός εχθρός Ιράν).
- Αυτή είναι η νέα στρατηγική. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι μια στρατηγική με εξασφαλισμένη επιτυχία. Επίσης, δεν είναι μια στρατηγική, η οποία δεν θα συναντήσει αντιδράσεις. Το παραδοσιακό κατεστημένο εθνικής ασφάλειας στην Ουάσιγκτον θα αρχίσει να βρυχάται και να κινδυνολογεί εναντίον της απόφασης του Προέδρου Τράμπ για τη Συρία. Ο κ. Μακέιν και οι λοιποί …συγγενείς, θα σκίσουν και πάλι τα ρούχα της για ξεπούλημα από τον Πρόεδρο, των εθνικών συμφερόντων της Αμερικής, στη Ρωσία και το Ιράν. Ήδη συνδέουν την καταστροφική απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα, για αποχώρηση από το Ιράκ, με την απόφαση του Προέδρου Τράμπ για τη Συρία. Το μόνο που δεν λένε βέβαια ότι τα να συγκρίνεις την αποχώρηση από το Ιράκ και την αποχώρηση από τη Συρία είναι σαν να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια.
- Βάσεις: Επίσης, οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, δυο βάσεις στη Συρία, για τις οποίες το οικονομικό βάρος θα καλύψουν οι σύμμαχοι στην περιοχή (Σαουδική Αραβία και λοιποί), και ο Λευκός Οίκος στην ανακοίνωσή του δεν προσδιόρισε οριστική ημερομηνία αποχώρησης.
Όσο για τον άξονα Ρωσία, Τουρκία και Ιράν, πολύ σύντομα θα γευτούν τι σημαίνει εμπλοκή στο βάλτο της Μέσης Ανατολής και εκείνος που θα γελάει, διότι το έχει πληρώσει ακριβά, θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Όλοι θα πάρουν μια γεύση του κόστους σε χρήμα και αίμα, και για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κάτσουν στην άκρη θέτοντας το δικό τους εθνικό τους συμφέρον, και όχι των άλλων, στην κορυφή. Και όταν όλα γίνουν μπάχαλο, γιατί θα γίνουν, θα κληθούν, όπως και στο παρελθόν, να μαζέψουν τα συντρίμμια, με τους δικούς τους όρους.
- Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.