ΣΧΟΛΙΑ-ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
#Tags:
ΣεούλΜουν Τζάε ΙνΟυάσιγκτονΒόρεια ΚορέαΚιμ Γιονγκ ΟυνΝότια ΚορέαΠεκίνοΝτόναλντ ΤράμπΓιατί σταμάτησε να “παίζει” με τους πυράυλους ο Κιμ Γιόνγκ Ουν; Δίνει μία ευκαιρία στην ειρήνη;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μάρτυρας-κλειδί καίει τον Τραμπ: O πρώην εξ απορρήτων και δικηγόρος του, Μάικλ Κόεν, καταθέτει πως απέκρυψε την «αμοιβή» της πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς
Πολλαπλά τα μέτωπα στον ελληνικό ορίζοντα: Ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει επίδειξη δύναμης, ο Έντι Ράμα “εισβάλλει” στην Αθήνα και οι Σκοπιανοί το ξαναείδαν …”Μακεδόνες”!!!
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ
Μέχρι και πριν από τέσσερις µήνες, ο Βορειοκορεάτης ηγέτης, Κιµ Γιονγκ Ουν, έδειχνε… έτοιµος για πόλεµο. ∆οκίµαζε πυραύλους. Εξαπέλυε απειλές. Ανταπέδιδε τα «πυρά».
∆ήλωνε αποφασισµένος για όλα, γεννώντας σενάρια τρόµου ανά την υφήλιο, µε τα δυτικά Μέσα Ενηµέρωσης να διερωτώνται εάν θα µπορούσαν βορειοκορεατικοί πύραυλοι, εξοπλισµένοι µε πυρηνικές κεφαλές, να πλήξουν ή όχι πόλεις όπως είναι η Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο.
Μόλις στα τέλη του περασµένου Ιανουαρίου, ο κόσµος έδειχνε να βρίσκεται πιο κοντά σε µια επαπειλούµενη καταστροφή από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 65 χρόνια, µε το καλούµενο «Ρολόι της Αποκάλυψης» (δηµιούργηµα της επιστηµονικής κοινότητας, που αποτυπώνει κατά τρόπον συµβολικό την πιθανότητα ενός παγκόσµιου ολέθρου σε συνάρτηση µε τις γεωπολιτικές και κλιµατικές εξελίξεις) να δείχνει µόλις «δύο λεπτά πριν από τα µεσάνυχτα».
Πίσω στο παρόν, ωστόσο, το σκηνικό µοιάζει να έχει αλλάξει άρδην. Οι πολεµικές κραυγές έχουν σιγήσει, οι ανησυχίες έχουν δώσει τη θέση τους σε συγκρατηµένες ελπίδες, και πλέον όλοι µιλούν για ειρήνη και αποπυρηνικοποίηση.
- Ο Κιµ Γιονγκ Ουν πέρασε την Παρασκευή πεζός στο έδαφος της Νοτίου Κορέας, ως ο πρώτος Βορειοκορεάτης ηγέτης που πατάει πόδι στον Νότο µετά το 1953. Οχι για να προκαλέσει, αλλά για να κηρύξει στη θεωρία το τέλος του πολέµου που ξεκίνησε το 1950 (χωρίς να έχει, επισήµως, λήξει) αλλά και την απαρχή µιας νέας περιόδου ειρηνικής αποπυρηνικοποίησης (που µένει όµως να ξεκινήσει).
Αντάλλαξε χειραψίες και φιλοφρονήσεις µε τον Νοτιοκορεάτη πρόεδρο Μουν Τζάε Ιν. Οι δυο τους συνέφαγαν, έκαναν προπόσεις και κάπου εκεί, µεταξύ τυρού και αχλαδίου, φύτεψαν και ένα δέντρο, µε τον Αµερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραµπ να χαιρετίζει εκ του µακρόθεν τις εξελίξεις, εν όψει και τις επερχόµενης δικής του συνάντησης µε τον Κιµ Γιονγκ Ουν (που αναµένεται µάλλον έως τις αρχές Ιουνίου σε τοποθεσία που ακόµη δεν έχει καθοριστεί).
Πώς όµως φτάσαµε έως εδώ; Τι µεσολάβησε και ο µέχρι πρότινος παρίας Κιµ Γιονγκ Ουν πλέον επιστρέφει στις αγκάλες της διεθνούς κοινότητας ως ειρηνοποιός; Τα σενάρια ποικίλουν.
Η κυβέρνηση Τραµπ διεκδικεί από την πλευρά της τα εύσηµα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Κιµ κατέβασε τα όπλα… από φόβο, αφού προηγουµένως ο Τραµπ τού υπενθύµισε ότι το αµερικανικό «πυρηνικό κουµπί είναι µεγαλύτερο».
Η πραγµατικότητα µάλλον είναι πιο σύνθετη.
Η Ουάσιγκτον ίσως όντως να βοήθησε µε τη στάση της, αλλά εμµέσως, όχι τροµοκρατώντας τον Κιµ, αλλά… φέρνοντας την Κίνα πιο κοντά στη Νότιο Κορέα.
Η Κίνα αποτελεί το βασικότερο, εάν όχι µοναδικό, στήριγµα της Βορείου Κορέας (είναι ενδεικτικό ότι το 90% του εξωτερικού εμπορίου της Πιονγιάνγκ γίνεται με την Κίνα). Υπό αυτό το πρίσµα, εάν το Πεκίνο «τα έβρισκε» παράλληλα και µε τη Νότιο Κορέα, τότε θα µπορούσε θεωρητικά να ανοίξει ο δρόµος για την ειρήνευση στην κορεατική χερσόνησο.
Ενα στοιχείο που τείνει, άλλωστε, να «λείπει» από τις διεθνείς αναλύσεις είναι ότι σε αντίθεση µε τις ΗΠΑ του Τραµπ, οι Νοτιοκορεάτες προτιµούν να ρίχνουν τους τόνους, θέλοντας να αποφύγουν το ενδεχόµενο ενός πολέµου µε την Πιονγκγιάνγκ.
Ηδη από το φθινόπωρο του 2017 κυκλοφορούσαν δηµοσιεύµατα («Foreign Affairs», «South China Morning Post» κ.ά.), µε θέµα την επαναπροσέγγιση ανάµεσα σε Πεκίνο και Σεούλ.
Αρχής γενοµένης από τα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, Κίνα και Νότιος Κορέα εµφανίζονται να έχουν µπει σε τροχιά αποκατάστασης των µεταξύ τους δεσµών, που είχαν κλονιστεί σηµαντικά από το καλοκαίρι του 2016.
Τότε οι Νοτιοκορεάτες, με πρόεδρο την Παρκ Γκέουν Χε, μια γυναίκα προερχόμενη από τη συντηρητική Δεξιά, είχαν αποφασίσει να εγκαταστήσουν το αµερικανικό αντιπυραυλικό σύστηµα THAAD, προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Πεκίνου, που έµελλε στην πορεία να αντεπιτεθεί µε σειρά οικονοµικών κυρώσεων. Ενδεικτικά, οι πωλήσεις της νοτιοκορεατικής Hyundai στην Κίνα μειώθηκαν κατά 64% το τελευταίο τρίμηνο του 2017 (σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2016) και οι πωλήσεις των προϊόντων σούπερ μάρκετ της νοτιοκορεατικής Lotte κατά 95%.
Η έλευση του σκληρού και απρόβλεπτου Τραµπ στην ηγεσία των ΗΠΑ το Ιανουάριο του 2017 έµελλε να ανεβάσει κατακόρυφα το θερµόµετρο στην Ασία. Όσο για την Νοτιοκορεάτισσα Παρκ Γκέουν Χε, εκείνη θα αποπεμπόταν από την προεδρία λόγω σκανδάλων.
Οι Κινέζοι, από την πλευρά τους, έσπευσαν να «προσαρµοστούν». Την ώρα που ο Τραµπ απειλούσε τον Κιµ µε «φωτιά και οργή», εκείνοι έριχναν γέφυρες µε τη Σεούλ, παίζοντας το χαρτί της ήπιας ισχύος και της διεθνούς σταθερότητας. Το Πεκίνο, άλλωστε, επιδιώκει εδώ και χρόνια να προσελκύσει τη Νότιο Κορέα, απομακρύνοντάς την από το δίδυμο ΗΠΑ-Ιαπωνίας.
Η εκλογή του προερχόµενου από την (διακριτικά «φιλοκινεζική») Αριστερά, Μουν Τζάε Ιν, στην προεδρία της Νοτίου Κορέας τον Μάιο του 2017, έµελλε να συµβάλει περαιτέρω στην επαναπροσέγγιση µε το Πεκίνο.
Η Σεούλ λέγεται, µάλιστα, ότι έκτοτε αποδέχθηκε και σειρά κινεζικών αξιώσεων που έχουν να κάνουν µε τον περιορισµό της αµερικανικής επιρροής στην περιοχή.
Η εν λόγω προσέγγιση ενδεχοµένως να προετοίµασε το έδαφος και για την αποκατάσταση των δεσµών µεταξύ Βορείου και Νοτίου Κορέας.
∆εν είναι τυχαίο ότι όταν οι δύο Κορέες άρχισαν επισήµως να τα «ξαναλένε» στις αρχές του 2018, η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης Τραµπ ήταν αρνητική.
Το κρίσιµο, βέβαια, είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Τι θα απαιτήσει η Ουάσιγκτον από την Πιονγκγιάνγκ και τη Σεούλ; Και τι θα επιδιώξουν οι Κινέζοι; Τα ερωτήµατα πολλά και ο δρόµος που ανοίγεται µπροστά προς την ειρήνη και την αποπυρηνικοποίηση… µακρύς και αβέβαιος.
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Ετοιμάζει περισσότερες προκλήσεις: Δεν βαρέθηκαν να περιμένουν τον Ερντογάν να …αλλάξει;