Όταν η τρομοκρατία αφήνεται ασύδοτη, η Δημοκρατία πεθαίνει: Και όταν η Δημοκρατία πεθαίνει…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τρόμος σε παραλία του Μεξικού: «Αδέσποτος» ταύρος επιτέθηκε σε γυναίκα που αγνόησε όσους της φώναζαν να μην πλησιάσει το ζώο [δείτε τα videos]
Συναγερμός στην Κύπρο για χερσαίες ροές μεταναστών: Αυξάνονται τα μέτρα ασφαλείας στη νεκρή ζώνη, περιπολίες στα διεθνή ύδατα της κυπριακής Λιμενικής Αστυνομίας
Σχόλιο της DEFENCE POINT
Η ένοπλη επίθεση εναντίον των αστυνομικών φρουρών στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη αποτελεί ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο του δημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα, το οποίο αντιμετωπίζει πλέον σοβαρή υπαρξιακή κρίση.
Αν και στο παρελθόν υπήρχε η ένοπλη δράση της 17Ν, του ΕΛΑ και άλλων οργανώσεων, εντούτοις η λειτουργία των σημερινών τρομοκρατικών ομάδων είναι πολύ επικίνδυνη. Και αυτό γιατί διαμορφώνει ένα ενιαίο μέγεθος με μια ασύδοτη «ακτιβιστική» δράση «ήπιας» ή «συμβολικής» βίας διαφόρων «συλλογικοτήτων», η οποία έχει συνειδητά αφεθεί εκτός ελέγχου από τις πολιτικές ελίτ του τόπου.
Έτσι, ενώ οι ενέργειες της 17Ν ήταν μια αραιή διαδοχή εντυπωσιακών ενεργειών, ξεκομμένες από την υπόλοιπη πολιτική πραγματικότητα, η σημερινή τρομοκρατία, «ήπια» και ένοπλη, είναι μια διαρκής και παγιωμένη κατάσταση. Για την ακρίβεια, έχει εξελιχθεί σε μια παράλληλη πολιτική λειτουργία, που τείνει να θέσει στο περιθώριο τις πολιτικές, πολιτειακές και θεσμικές αρχές του τόπου.
Στον ανταγωνισμό ισχύος στο εσωτερικό της Ελλάδας αυτήν τη στιγμή, οι «ακτιβιστικές» ομάδες έχουν καταστεί πολύ πιο ισχυρές από πολλές παραδοσιακές μορφές εξουσίας. Αν και η βία που ασκούν δεν είναι «ακραία» (με τη χθεσινή εξαίρεση που θα μπορούσε να έχει αφήσει ανθρώπινα θύματα), εντούτοις το γεγονός ότι είναι άτρωτες, δεδομένου ότι πρακτικά δεν υφίστανται καμία νομική συνέπεια, παραλύει τα υποψήφια θύματά τους αφού δεν έχουν τρόπο άμυνας εναντίον τους.
Και, φυσικά, οι «συλλογικότητες» αυτές αποτελούν το υπόστρωμα για τη δράση των ένοπλων ομάδων, οι οποίες και αυτές δείχνουν να απολαμβάνουν έναν ιδιόρρυθμο βαθμό ατιμωρησίας που τις έχει οδηγήσει σε ενέργειες πρωτοφανούς θράσους.
Αυτό φάνηκε με τη δράση των «αλληλέγγυων» στον φερόμενο ως δράστη της επίθεσης ενάντια στον Λουκά Παπαδήμο, οι οποίοι «παρενόχλησαν» τη φάλαγγα των αστυνομικών οχημάτων που τον μετέφερε στα δικαστήρια και εισήλθαν στα γραφεία εισαγγελέων που έχουν αναλάβει την υπόθεση στον 7ο όροφο του Εφετείου Αθηνών. Τα γεγονότα αυτά είναι απλά πρωτοφανή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αν όχι παγκόσμιο.
Αποτέλεσμα αυτού του κενού εξουσίας, είναι το συνθετικό μέγεθος της «ήπιας, ακτιβιστικής τρομοκρατίας των συλλογικοτήτων» και των «αλληλέγγυων», με την ένοπλη δράση των διαφόρων ομάδων και οργανώσεων να έχει εξελιχθεί σε έναν πανίσχυρο παρακρατικό «θεσμό» απειλώντας ξεκάθαρα τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Το σημαντικότερο όμως είναι, ότι η διεθνής εμπειρία δείχνει, ότι σε παρόμοιες καταστάσεις είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν διάφοροι «σωτήρες» που θα επαναφέρουν «το νόμο και τάξη» με σαρωτική βία. Για να το πούμε απλά, όταν η τρομοκρατία αφήνεται ασύδοτη, η δημοκρατία πεθαίνει και όταν η δημοκρατία πεθαίνει, ακολουθούν αυταρχικές λύσεις. Αυτό θέλουμε;