Ο Μάναφορτ και ο Τζόρτζ: Τα μαθήματα που δεν λαμβάνουμε από το δράμα στην Ουάσιγκτον…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Tο κατηγορητήριο που απαγγέλθηκε εναντίον του Πολ Μάναφορτ, πρώην επικεφαλής της καμπάνιας του Ντόναλντ Τραμπ, είναι εξ ορισμού μια πολύ κακή εξέλιξη για τον Αμερικανό πρόεδρο. Όμως, ο Μάναφορτ και ο συνεταίρος του δεν συνεργάζονται κατά τα φαινόμενα με τον Ρόμπερτ Μιούλερ, πρώην επικεφαλής του FBI ο οποίος έχει οριστεί από το Κογκρέσο για να διεξάγει την έρευνα. Η μεγάλη ζημιά μπορεί να έρθει από τον Ελληνοαμερικανό Τζορτζ Παπαδόπουλο…
Ο Μάναφορτ δήλωσε με τον συνεργάτη του «not guilty» (αθώος) για τις κατηγορίες που του απαγγέλλονται, κάτι το οποίο δεν έκανε ο Παπαδόπουλος, ο οποίος δήλωσε ένοχος και συνεργάζεται με τον Ρόμπερτ Μιούλερ. Έχοντας δει ότι τα στοιχεία εναντίον του είναι συντριπτικά, έκανε προφανώς με τους δικηγόρους του στρατηγική επιλογή συνεργασίας…
Υπενθυμίζεται, ότι «στο περίμενε» είναι και ο πολύς αντιστράτηγος Μάικ Φλιν, ο οποίος μάλιστα φέρεται να έχει εξαντληθεί οικονομικά και διαπραγματεύεται σκληρά να καταθέσει εναντίον οποιουδήποτε, αρκεί να του εξασφαλιστεί ασυλία, την οποία πρέπει όμως να λάβει, αν ισχύουν οι πληροφορίες μας, τόσο από το Κογκρέσο όσο και από τη Δικαιοσύνη, τον εισαγγελέα που διενεργεί την έρευνα ώστε να καταθέσει όσα γνωρίζει και γαία πυρί μειχθήτω, ή εναλλακτικά ο σώζων εαυτόν…
Όταν «σπάσει» και αρχίσει να συνεργάζεται ένας, είναι σύνηθες να σπεύδουν να ακολουθήσουν κι άλλοι για να κλείσουν συμφωνία ευνοϊκής μεταχείρισης, άρα το σκηνικό που άρχισε να στήνεται στην Ουάσιγκτον, δείχνει εκρηκτικό για τον Λευκό Οίκο. Θα δούμε εξελίξεις πολύ σύντομα.
Αυτό είναι λογικό να ανησυχεί σε επίπεδα πολύ ευρύτερα από το αμερικανικό εσωτερικό πολιτικό. Θα μπορούσε άραγε κανείς να ερμηνεύσει τη «βιασύνη» του Λευκού Οίκου να πετύχει μια νίκη στον τομέα της περικοπής των φόρων, αλλά και την αιφνίδια απόφαση να δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα αρχεία της υπόθεσης με τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, ως προσπάθεια αντιπερισπασμού, ώστε να μην κυριαρχήσει στη δημοσιότητα «κλίμα δίωξης» του Ντόναλντ Τραμπ», αυτό να φαίνεται δηλαδή στο βάθος του τούνελ…
Αυτό είναι όμως επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης, καθώς επί της ουσίας του θέματος το «μπαλάκι» βρίσκεται στο «γήπεδο» του Ρόμπερτ Μιούλερ, ένα πρόσωπο το οποίο ξέρει καλά να διεξάγει έρευνες και να στριμώξει άγρια όσους εμπλέκονται, με στόχο να φέρει αποτέλεσμα, ασχέτως εάν αυτό μπορεί να πλήξει άσχημα τον ίδιο τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Το «σύστημα» στην Ουάσιγκτον θα λειτουργήσει με ή χωρίς τον Τραμπ. Ίσως βρισκόμαστε στην αρχή ενός τεραστίου δράματος, το οποίο θα έχει και την ελληνοαμερικανική του χροιά. Με ένα πρόσωπο που κυκλοφόρησε και στην Αθήνα και διαφημιζόταν, μαζί με άλλους Ελληνοαμερικανούς, οι οποίοι επίσης απομακρύνθηκαν, που όμως ίσως και εν αγνοία τους, βοήθησαν να «χτιστεί πολιτικά» κλίμα αισιοδοξίας για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
Εμείς δηλαδή κάναμε πολιτική με χαιρετούρες, ενώ οι Τούρκοι απέναντι, είχαν σχεδόν αλώσει το σύστημα στην Ουάσιγκτον, πληρώνοντας όσο όσο για να εξαγοράσουν συνειδήσεις και επιρροή. Ευτυχώς, είτε λόγω της καλής μας τύχης, είτε λόγω των «checks and balances» του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, η αφέλειά μας εν Ελλάδι δεν θα αποδειχθεί, αυτή τη φορά, θανατηφόρα. Ας μην αισιοδοξεί κανείς ότι το δικό μας πολιτικό σύστημα θα βάλει μυαλό. Κατάντια και σήψη…