Τι είδαμε στη Νέα Υόρκη; Τι να (μην) αναμένουμε; Υπάρχει σύνδεση του Κυπριακού με τις Προεδρικές Εκλογές;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ακόμα ένα αστείο από τον Ερντογάν… Μέχρι την μόνιμη κατάπαυση του πυρός η διακοπή εμπορικών συναλλαγών με το Ισραήλ: Διευκρινίσεις από τον ισλαμιστή υπουργό Εμπορίου της Τουρκίας
Τονωτική ένεση ενός εκατομμυρίου ευρώ στα ταμεία της Κυπριακής Δημοκρατίας: «Χρυσάφι» τα παράβολα των 6.594 υποψηφίων για την Ευρωβουλή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Ας βάλουμε ένα πλαίσιο σε μια προσπάθεια να βρούμε έναν κοινό παρονομαστή:
“Έπρεπε να απαντήσω στην Τουρκία με ερωτήματα”, μέσω της ομιλίας στον ΟΗΕ (Πρόεδρος ΚΔ Νίκος Αναστασιάδης)
“Νίκο Κοτζιά, έλα στην Τουρκία να μιλήσουμε” (ΥΠΕΞ Τουρκίας, Μελβούτ Τσαβούσογλου)
“Ναι, θα πάω στις 24 Οκτωβρίου, πρέπει να κρατήσουμε κανάλια επικοινωνίας ανοικτά” (ΥΠΕΞ Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς)
“Δεν έχει σημασία τι λέω, αφού ότι λέω μου το υπαγορεύει η Τουρκία” (Μουσταφά Ακιντζί)
“Σας ακούσαμε αλλά έχουμε κι εμείς τα δικά μας” (Διεθνής Παράγοντας)
Όλα τα πιο πάνω περιφέρονται γύρω από το “Πλαίσιο Γκουτέρες”, το οποίο “σαμπόταρε το ΗΒ στο Κραν Μοντανά” (Νίκος Κοτζιάς – ΟΗΕ) και το οποίο η Τουρκία απέρριψε, οδηγώντας στο ναυάγιο των συνομιλιών.
Τι θα μπορούσαν να σημαίνουν τα πιο πάνω;
Σε σχέση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, η απάντηση του ήρθε μια μέρα μετά την κατηγορία που δέχτηκε στο εσωτερικό. Μια κατηγορία που εστιαζόταν στο ότι η πλούσια, πατριωτική, γεμάτη “Τουρκική εισβολή και κατοχή” ομιλία, με το μεγαλύτερο της μέρος να αναλώνεται στο να “προκαλέσει” και να “εκθέσει” τη στάση της Τουρκίας “άργησε να γίνει και είναι προεκλογικό πυροτέχνημα”. Με τον Πρόεδρο να απαντά “με σεβασμό προς όποια άποψη” και να δηλώνει πως “τώρα μόνο δημόσια θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, μιας και η διπλωματική οδός (συνομιλίες) δεν υπάρχει”.
Ομολογουμένως, η ομιλία του Προέδρου είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι ικανά να ξεσηκώσουν τον μέσο Κύπριο και ειδικά τον σκληρό πυρήνα του ΔΗΣΥ, χωρίς ωστόσο να “προκαλεί’ τους οπαδούς της “όποιας λύσης”. Με απλά λόγια, ήταν μια αρχηγική ομιλία ικανή να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη (public opinion). Σίγουρα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο τα τελευταία δυο χρόνια με τις “άμεσες και δημόσιες” αναφορές στην τουρκική εισβολή και την κατοχή αλλά και στο “σσσ να μην θυμώσει ο Τούρκος” να είναι “είδος προς εξαφάνιση”. Και επίσης σίγουρα κάτι τέτοιο δεν θα άρεσε στον Άντρο Κυπριανού, ενώ ο Αβέρωφ Νεοφύτου θα τρίβει τα χέρια του βλέποντας τη “συσπείρωση” να πηγαίνει καλά και τον ενδιάμεσο να παρακολουθεί την επικοινωνιακή έξαρση του Προεδρικού χωρίς να μπορεί πλέον εύκολα να αντλήσει νέες ψήφους από την μεγάλη δεξαμενή του Προέδρου (και του ΔΗΣΥ)!
Προχωράμε τώρα στην πρόσκληση Τσαβούσογλου προς το Νίκο Κοτζιά. Είναι γνωστή η επικοινωνιακή “τέχνη” των Τούρκων. Μια συνάντηση του “κακού” παιδιού της λύσης (κ. Κοτζιά), μαζί με την “καλή” κατοχική δύναμη θα προσθέσει πόντους “ειλικρινούς” προσπάθειας της Τουρκίας να “λύσει” το Κυπριακό. Τι να λύσει δηλαδή, αφού όλα ήταν λυμένα και απέμενε μόνο η συγκατάθεση της για να μετακινήσει (χρονικά) τα στρατεύματα της. Και αντί αυτού, ήθελαν και άλλα, χάνοντας αυτή την ευκαιρία που τους δόθηκε. Ίσως τώρα θέλουν αυτή την ευκαιρία πίσω. Ίσως τώρα θέλουν να συνδυάσουν αυτή την ευκαιρία προσθέτοντας και θαλάσσια οφέλη. Ίσως είναι η σειρά του να “φάνε τον χρόνο” μέχρι να τελειώσουν οι εκλογές στην Κύπρο (όπως “φάγαμε” κι εμείς το χρόνο περιμένοντας το δικό τους δημοψήφισμα μέχρι να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες).
Προσωπικά, δεν είμαι σύμφωνος με την αποδοχή της πρόκλησης, την οποία οι Τούρκοι είναι ικανοί να την μετατρέψουν-αντιστρέψουν σε “άρνηση λύσης” από μέρους μας. Όμως, η αναφορά του Νίκου Κοτζιά στη ΔΔ που παρέθεσε στη Νέα Υόρκη “για διατήρηση των καναλιών επικοινωνίας”, είναι σίγουρα σεβαστή και είμαι επίσης σίγουρος πως και ο ίδιος θα κάνει ότι είναι δυνατόν για να “εκμεταλλευτεί” αυτή τη συνάντηση.
Όπως έχει αναφερθεί στην εισαγωγή, σε σχέση με τον κ. Ακιντζί δεν έχει σημασία τι θα πει, αφού (δυστυχώς και ειδικά για τους συμπατριώτες μας Τ/Κ), η στάση του ψευδοκράτους υπαγορεύεται και κατευθύνεται από την Τουρκία, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα και στο Κραν Μοντανά με την απόλυτη σιωπή Ακκιντζί. Κάτι τέτοιο επιβεβαιώθηκε και χτες μετά τις επίμονες ερωτήσεις του Μιχάλη Ιγνατίου προς τον κ. Ακιντζί σχετικά με το στρατό και τις εγγυήσεις, με τον κ. Ακιντζί να απαντά ξεκάθαρα πλέον: “Δεν δεχθήκαμε όπως ο κ. Αναστασιάδης απαιτούσε συνεχώς μινιμαλιστικές θέσεις, μηδέν στρατούς, μηδέν εγγυήσεις, δεν το δεχθήκαμε”.
Σε σχέση με τον ξένο παράγοντα, ας είμαστε ρεαλιστές! Ο νόμος του “κινήτρου” δεν μπορεί να ανατραπεί στην περίπτωση της Κύπρου. Κανένας δεν θα κοιτάξει να μας δει αν δεν έχει κάποιο όφελος, οικονομικό ή πολιτικό.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα πιο πάνω, θεωρώ ως πρώτο ξεκάθαρο συμπέρασμα πως μέχρι τις εκλογές του 2018, η στρατηγική του Προέδρου (στο κυπριακό) θα είναι βασισμένη στην “γεμάτη” ομιλία του στην έδρα του ΟΗΕ φράττοντας το δρόμο προς το Νικόλα Παπαδόπουλο και έχοντας τη “βοήθεια” μιας αδρανούς Τουρκίας. Φυσικά, θα ήταν ευχής έργο αν οι απαντήσεις-ερωτήσεις που έδωσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην Τουρκία (μέσω ΟΗΕ) αποτελέσουν το πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής, βασισμένης στα δεδομένα που έθεσε μέσα από τα ερωτήματα του. Γιατί το πλαίσιο Γκουτέρες, πέραν των σημείων ένα και δυο, όπως ορθά επισημαίνει ο Νίκος Μελέτης (σχετικό άρθρο http://mignatiou.com/2017/09/i-protasi-gkouteres-gia-kipro-i-idees-tou-genikou-grammatea-pou-den-iparchoun-sto-charti/), ναι μεν είναι στα θετικά η κατάργηση των Εγγυήσεων και της μη διατήρησης δικαιώματος μονομερούς παρέμβασης αλλά παραμένει ερωτηματικό το τι μορφή θα πάρει το νέο σύστημα με πολλά θέματα να μένουν ανοικτά και τα οποία επίσης χρήζουν μεγάλης προσοχής!
Βάζοντας μια τελεία, και με τα πιο πάνω δεδομένα, θεωρώ πως, για τώρα τουλάχιστον:
- Η επίσημη είσοδος του Προέδρου της Δημοκρατίας στην προεκλογική εκστρατεία συνοδεύτηκε με κινήσεις “καταλυτικές” για την κοινή γνώμη, “προλαβαίνοντας” θεωρητικές στρατηγικές
- Η απουσία εναλλακτικής στρατηγικής από την αντιπολίτευση θεωρώ πως είναι ήδη αργά να την μελετήσει και να πειστεί ο κόσμος)
- Ο υπερβολικός αριθμός υποψηφίων (2) του ενδιάμεσου με την πιθανή προσθήκη και του ΕΛΑΜ, ως πέμπτου παίκτη θα βοηθήσει την εκλογή Αναστασιάδη περισσότερο
- Η αδυναμία της ηγεσίας του ΑΚΕΛ να παρακολουθήσει τον παλμό των εξελίξεων και να δώσει στον Σταύρο Μαλά κάτι παραπάνω από μια πιθανή είσοδο στον “τελικό”, είναι εμφανής
Κατ’ επέκταση, το γενικό συμπέρασμα (κατά τη δική μου εκτίμηση πάντα) έχει ως εξής:
Με την σταθερή αναφορά του ΟΗΕ, του Προέδρου Αναστασιάδη και του κ. Κοτζιά στο πλαίσιο Γκουτέρες (από την μια) και η “πρόσκληση” Τσαβούσογλου προς Κοτζιά (από την άλλη), διατηρούν ένα σχετικά “χλιαρό” κλίμα, ικανό όμως να ροκανίσει το χρόνο μέχρι και τη λήξη των προεδρικών εκλογών 2018. Με τις μετρήσεις (ως τώρα) να δείχνουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να προπορεύεται είναι πολύ πιθανόν μετά τη γιορτή του έρωτα (Valentines), στα μέσα Φεβρουαρίου, αμέσως μετά τις εκλογές, τα έξι σημεία Γκουτέρες θα συζητηθούν σε μια “καλά προετοιμασμένη διάσκεψη” (όπου θα ικανοποιηθεί και το ΑΚΕΛ το οποίο θα επαναφέρει τη στήριξη του προς τον Πρόεδρο) και στην οποία διάσκεψη θα διαφανεί πόσα άλλα έχουμε, αν έχουμε να δώσουμε, και κατά πόσον η Τουρκία, καθόλη τη διάρκεια της “περισυλλογής” (όπως διαλαλεί συνεχώς ο ΟΗΕ), έχει αποφασίσει αν έχει κάτι να δώσει.
Υ.Γ. Μετά τις εκλογές θα μας ξαναγαπήσει και ο Ακιντζί και θα ξαναρχίσει η γλωσσοδιάρροια του. Μια γλωσσοδιάροια που του κόπηκε εδώ στη Νέα Υόρκη μετά τις έντονες ερωτήσεις του Μιχάλη Ιγνατίου για την μη αποδοχή απόσυρσης των στρατών και των εγγυήσεων στο Κραν Μοντανά (ακολουθούν σχετικά άρθρα στο mignatiou.com).
- Νίκος Αντωνιάδης
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
- (Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση) Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
- Προτεινόμενος για τα Βραβεία Μάρκετινγκ 2016 (ΑΜΑ)
- https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/
