Τα οράματα και οι ονειροπόλοι: Η μορφή του Ακιντζί κονκάρδα στο πέτο των οπαδών της όποιας λύσης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με αφορμή την 20η επέτειο από το ΟΧΙ των Ελλήνων της Κύπρου: Πρόεδρε, κομματάρχες, τώρα θα βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική σας! Δεν θα τουρκέψουμε!
Κλαψουρίζει η Άγκυρα για την σκληρή επίθεση της Ιερουσαλήμ, “μας στοχοποιούν”, λέει: Ο Ερντογάν είναι άνθρωπος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αποκαλύπτει το Ισραήλ
Του Κώστα Βενιζέλου
Οι Τούρκοι έχουν όραμα και στρατηγική για την Κύπρο και την περιοχή, την οποία ακολουθούν διαχρονικά ανεξαρτήτως σουλτάνου και κυβερνήσεως. Στην Κύπρο, υπάρχει μια ομάδα ονειροπόλων που λόγω απουσίας πολιτικής και διάθεσης, εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους εκάστοτε ηγέτες της Τουρκίας ή στους εγκάθετούς της στα κατεχόμενα.
Αυτή η ομάδα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους διαχειρίστηκε το Κυπριακό και λόγω αυτής της προσέγγισης πισωγύρισαν το εθνικό θέμα. Η Τουρκία έχει στρατηγική επιδίωξη τον έλεγχο της Κύπρου και μέσω αυτής της Ανατολικής Μεσογείου και πέραν αυτής. Στην προώθηση αυτής της πολιτικής η παρουσία στο νησί των Τουρκοκυπρίων χρησιμοποιείται από την Άγκυρα διαχρονικά ως όχημα και εργαλείο. Την πολιτική αυτή θα την προωθούσαν, όπως είπε και ο Νταβούτογλου, έστω κι εάν δεν υπήρχαν Τουρκοκύπριοι στο νησί.
Αυτό δεν γίνεται από όλους αντιληπτό στις ελεύθερες περιοχές. Κάποιοι, βυθισμένοι στην αφέλεια, την επιδερμική αντιμετώπιση των θεμάτων/ εξελίξεων, υποβαθμίζουν τη σημασία των τουρκικών μεθοδεύσεων για αναβάθμιση του ψευδοκράτους και τις κινήσεις περαιτέρω ενσωμάτωσης των κατεχομένων στην Τουρκία. Κινήσεις, όπως η μεταφορά νερού, ηλεκτρισμού, εναρμόνιση νομικού συστήματος, εναρμόνιση με διοικητικές δομές Τουρκίας, επιβεβαιώνουν τους σχεδιασμούς. Κι αυτές οι μεθοδεύσεις δεν γίνονται εν κρυπτώ. Ο Ερντογάν το φωνάζει και κάποιοι στην Κύπρο κλείνουν τα αφτιά τους για να μην τον ακούσουν και ξυπνήσουν από το όραμά τους το απατηλό.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ήταν ο… σωτήρας Ερντογάν, που όταν θα ξεκαθάριζε εσωτερικά τα ζητήματά του, θα έλεγχε το στρατό και το βαθύ κράτος, θα συνεργαζόταν στη συνέχεια για λύση του Κυπριακού. Με βάση αυτό το αφήγημα, διαμορφώθηκε και η στρατηγική των τρίτων και των μεσολαβητών στο Κυπριακό. Δηλαδή, στη λογική της «καλής» Τουρκίας που παρουσιαζόταν να επιδιώκει λύση του Κυπριακού, εκδημοκρατισμό της χώρας και ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τίποτα από αυτά δεν έχει προχωρήσει.
Μετά, στήθηκε ολόκληρη θεωρία για τους «ηγέτες της λύσης» στα κατεχόμενα. Πρώτα ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και στη συνέχεια ο Μουσταφά Ακιντζί. Ο τελευταίος έγινε… ίνδαλμα στις ελεύθερες περιοχές και η μορφή του… κονκάρδα στο πέτο των οπαδών της όποιας λύσης.
Ο κ. Ακιντζί, ο «ηγέτης της λύσης», όταν έφθασε η ώρα της κρίσης, έμεινε σιωπηρός. Επιβεβαίωσε πως αυτός απλά παρίσταται στις συνομιλίες και ότι είναι η Τουρκία που αποφασίζει. Με τον κ. Ακιντζί, όμως, είχε ανακαλυφθεί το «κοινό όραμα» και με αυτόν γινόντουσαν οι βόλτες, μες την τρελή χαρά, ένθεν κακείθεν της κατοχικής γραμμής. Ο άνθρωπος είναι απλά αχθοφόρος εντολών από την Άγκυρα, αλλά οι οπαδοί της όποιας λύσης αρνιούνταν να το παραδεχθούν. Το απεδείκνυε και στο τραπέζι των συνομιλιών, αλλά πάντα βρίσκονταν δικαιολογίες για να μην τον στενοχωρήσουν! «Περιμένει τις εκλογές στην Τουρκία», «το δημοψήφισμα», «να ξεκαθαρίσει η κατάσταση μετά το πραξικόπημα» κ.λπ. Πάντως, αν τον παύσει ή τον συλλάβει ο Ερντογάν δεν θα είναι για τις θέσεις του στο Κυπριακό, αλλά γιατί υποψιάζεται πως είναι…γκιουλενιστής!
Στην πολιτική η αφέλεια και οι ψευδαισθήσεις είναι επικίνδυνα φαινόμενα. Δυστυχώς, η τουρκική πλευρά έχει διαχρονικά στρατηγική στο Κυπριακό. Έχει ένα όραμα, το οποίο στηρίζει πολιτικά. Αυτό το όραμα και την πολιτική δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν οι ονειροπόλοι, που αναζητούν διακαώς «σωτήρες» στην αντίπερα όχθη για να κρύψουν την αδυναμία τους να διαχειριστούν το Κυπριακό ή να διατυπώσουν απόψεις που θα ανατρέψουν τα κατοχικά δεδομένα.
