Η προειδοποίηση της Μόσχας: Ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ, το συμφέρον του Πούτιν στην Ουκρανία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εκμεταλλευόμενος την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην κορεατική χερσόνυσο που έχει φυσιολογικά τραβήξει την παγκόσμια προσοχή σε εκείνη την περιοχή, ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, σπεύδει να επαναφέρει με κάποιες «βελτιώσεις» την πρόταση για την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην ανατολική Ουκρανία.
Η πρόταση αυτή έρχεται λίγες ώρες μετά τις προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες να μην στείλουν «φονικά» οπλικά συστήματα στους Ουκρανούς διότι θα προκληθεί μεγάλη αστάθεια και θα αυξηθούν τα θύματα από την αναζωπύρωση της σύγκρουσης, ενώ λειτουργώντας ως εκπρόσωπος των Ρωσόφωνων, εξαπέλυσε συγκεκαλυμμένες αλλά και ευθείες απειλές για επέκταση των συγκρούσεων.
Εντύπωση προκάλεσε η σπουδή της γερμανικής καγκελαρίας να επικροτήσει την πρόταση του Ρώσου προέδρου, χωρίς καν να έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες του σχεδίου που έχει στο μυαλό του, αν και αργότερα διέρρευσαν σημαντικές και αρκετά αποκαλυπτικές των προθέσεων λεπτομέρειες, αναφέρει η ιστοσελίδα Defence Point
Κατά πάσα βεβαιότητα, η βιασύνη του Βερολίνου οφείλεται στην πληθώρα κοινών οικονομικών και ενεργειακών συμφερόντων και φυσικά λόγω της δράσης γερμανικών εταιριών στη Ρωσία, όπως η Uniper και η Wintershall, θυγατρική του κολοσσού των χημικών BASF.
Βασική παράμετρος είναι ότι επί της ουσίας θα είναι άοπλοι παρατηρητές, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό θα λειτουργούν παράλληλα με τους παρατηρητές του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Ποιο θα ήταν άραγε το κέρδος για τους Ουκρανούς από την ανάπτυξη μιας τέτοιας δύναμης στην ανατολική Ουκρανία;
Το ένα σημαντικό μειονέκτημα της πρότασης Πούτιν που διακρίνουν αναλυτές, είναι το ότι η δύναμη αυτή προτείνεται να αναπτυχθεί στη γραμμή της αντιπαράθεσης ανάμεσα στους Ρωσόφωνους και τις ουκρανικές δυνάμεις, στις «Δημοκρατίες» του Λουχάνσκ και του Ντονιέτσκ.
Το ερώτημα είναι αν επισημοποιείται η συγκεκριμένη γραμμή ως «σύνορο», αφού αν υπήρχε σεβασμός στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, ειρηνευτές θα έπρεπε να αναπτυχθούν και στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλιώς η δύναμη του ΟΗΕ θα εξυπηρετούσε αποκλειστικά και μόνο τα ρωσικά συμφέροντα.
Η ειρηνευτική δύναμη υπό τον ΟΗΕ θα αποτελούσε σε μεγάλο βαθμό «ασπίδα» για να αποφευχθεί κάποια αιφνιδιαστική αναζωπύρωση των συγκρούσεων, άρα προστατεύει τη ρωσική πλευρά, αν υποτεθεί ότι δε σκοπεύει να προελάσει περαιτέρω, ενώ οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα μπορούσαν ανεμπόδιστα να ανεφοδιάζουν ακώλυτα τους Ρωσόφωνους με κάθε λογής υλικό.
Παρά τις μικρές – σε μια πρώτη ανάγνωση – πιθανότητες εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης που θα οδηγούσε στην ανάπτυξη της δύναμης του ΟΗΕ,το ουκρανικό υπουργείο Εξωτερικών διεμήνυσε, ότι είναι διατεθειμένο να εργαστεί με βάση αυτή την πρωτόλεια ιδέα του Ρώσου προέδρου.
Αυτό που θα συνεκτιμηθεί από την πλευρά των αντιπάλων των Ρώσων είναι εάν αυτό το «κλαδί ελαίας» που προσφέρει ο Πούτιν, είναι αποτέλεσμα της δύσκολης θέσης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα του οικονομικά. Το να απαλλασσόταν από το οικονομικό βάρος υποστήριξης των δυνάμεων των Ρωσόφωνων θα ήταν σημαντικό.
Η Ρωσίας επίσης θα αγόραζε χρόνο, ευελπιστώντας να μπορέσει να ξεπεράσει την οικονομική στενωπό, κι εάν η κατάσταση σε αυτό το μέτωπο «λάσπωνε» για αρκετό καιρό, θα σήμαινε ότι θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να αναζωπυρωθεί το μέτωπο σε περίπτωση που χρειαζόταν να προκληθεί κόστος στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε γεωγραφικό σημείο όπου σαφώς το τακτικό πλεονέκτημα θα είχαν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις λόγω εγγύτητας.
Εάν η ανάλυση αυτή ισχύει, τότε η πρωτοβουλία του Ρώσου προέδρου θα πρέπει να αντιμετώπιση όχι ως ένδειξη ισχύος και ανάληψης της πρωτοβουλίας, αλλά ως ένδειξη αδυναμίας και εκμετάλλευση της συγκυρίας για αποφόρτιση της πίεσης που αντιμετωπίζει η Μόσχα σε ένα ακόμα μέτωπο.