Χωρίς φανφάρες και υστερίες, αλλά συστηματικά να αναδεικνύεται η πρωταρχική ευθύνη της Τουρκίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Η έλευση του τουρκικού στολίσκου στη Γάζα θα αποτελέσει πρόκληση», επιμένει ο αρχηγός των Ε.Δ. του Ισραήλ: Παρασκηνιακές συνεννοήσεις Ισραήλ-Τουρκίας μέσω της Αιγύπτου
Ο σχεδιασμός της Άγκυρας για την Κύπρο και το μετέωρο βήμα των πολιτικών εργαλείων: Ο στρατηγικός έλεγχος (και της περιοχής) περνά από την τουρκοποίηση του νησιού…
Του Νίκου Κατσουρίδη
Κατά την πρόσφατη ομιλία του ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορθά αξιοποίησε δύο θέσεις του Γ.Γ. του ΟΗΕ κυρίου Γκουτέρες.
Την πρόνοια της δήλωσης του στις 4 Ιουνίου 2017 ότι αποτελεί προϋπόθεση για λύση, η κατάργηση των εγγυήσεων και παρεμβατικών δικαιωμάτων και να υπάρξει καταληκτική ημερομηνία πλήρους αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο και ότι στην Κύπρο πρέπει να εγκαθιδρυθεί ένα φυσιολογικό (κανονικό) κράτος.
Είναι θέση του ΟΗΕ, που εδώ στην Κύπρο χαιρετήθηκε από όλους, η ανάγκη μέσα από την λύση να προκύψει ένα φυσιολογικό (κανονικό) κράτος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην ομιλία του έθεσε οκτώ (8) ερωτήματα τα οποία αποσκοπούσαν, κατά τη γνώμη μου, να δώσουν περιεχόμενο στην έννοια κανονικό (φυσιολογικό) κράτος. Τα υπενθυμίζω:
- Είναι ακατανόητο να επιδιώκουμε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου Κράτους, χωρίς ξένες εγγυήσεις, δικαιώματα παρεμβάσεων από τρίτη χώρα και απαλλαγμένο από την παρουσία των στρατευμάτων κατοχής;
- Είναι παράλογο να υποστηρίζουμε την καθιέρωση ενός κανονικού κράτους, στο οποίο όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται μόνο από τους πολίτες της, χωρίς εξωτερικές εξαρτήσεις;
- Είναι παράλογο μια χώρα, μέλος της Ε.Ε., να συμμετέχει αποτελεσματικά στη λήψη αποφάσεων της Ενωσης;
- Είναι αβάσιμο να προσβλέπουμε τον τερματισμό της αναχρονιστικής Συνθήκης Εγγυήσεων και την εγκαθίδρυση ενός ισχυρού συστήματος ασφάλειας, που βασίζεται στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και στις Συνθήκες της Ε.Ε και του Συμβουλίου της Ευρώπης;
- Είναι αντίθετο, στην οποιασδήποτε καθιερωμένη αρχή για τον ΟΗΕ, καθώς και για τα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ε.Ε., να εξασφαλίσει και να διασφαλίσει την ομαλή και ασφαλή εφαρμογή των διατάξεων του διακανονισμού;
- Παράλληλα, είναι παράδοξο να απορρίψουμε την επιμονή της Τουρκίας, να αναλάβει τον συγκεκριμένο ρόλο;
- Μήπως ένα σύνταγμα ενός ομοσπονδιακού κράτους προβλέπει ότι για κάθε απόφαση σε ομοσπονδιακό επίπεδο απαιτείται τουλάχιστον μία θετική ψήφο από τα μέλη του κράτους; Όταν ειδικά ένα από τα μέλη της Ομοσπονδίας ελέγχεται από μια Τρίτη χώρα;
- Τέλος, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι η επίτευξη λύσης βάσει των προτάσεων της Τουρκίας, θα οδηγήσουν στη δημιουργία ενός λειτουργικού και βιώσιμου κράτους;
Αυτά τα ερωτήματα/θέσεις είναι και ορθά και απαραίτητα στοιχεία για να υπάρξει μια λύση στο κυπριακό η οποία να είναι λειτουργική, βιώσιμη και ασφαλής. Μια λύση η οποία θα διασφαλίζει τα δικαιώματα του συνόλου των κυπρίων και θα εξασφαλίζει τα συμφέροντα του τόπου και του λαού. Χωρίς προστάτες, κηδεμόνες και επικυρίαρχους επιτηρητές. Αυτή τη τοποθέτηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας από το πλέον επίσημο βήμα παγκοσμίως, το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ πέραν του ότι συνάδει με τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του Διεθνούς Οργανισμού, συνάδει και με τα συμφέροντα του λαού μας αλλά και των λαών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του τουρκικού. Υπηρετεί παράλληλα το συμφέρον της ειρήνης και της ασφάλειας στην πολυτάραχη περιοχή μας. Δημιουργεί ταυτόχρονα τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων της Κύπρου και ολόκληρης της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Συμφέρον από μια τέτοια εξέλιξη θα έχει και η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση αλλά και η Τουρκία και άλλοι.
Οι θέσεις αυτές του Προέδρου εγείρουν και δύο πολιτικές ανάγκες, κατά την άποψη μου:
α) Ενδοσκόπηση των χειρισμών της τελευταίας τριετίας για να διαπιστωθεί κατά πόσον υπηρέτησαν με συνέπεια τα ερωτήματα/θέσεις αρχών που έθεσε ο Πρόεδρος με την ομιλία του. Αυτή η ενδοσκόπηση με πνεύμα αντικειμενικό και με λόγο πολιτισμένο και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο συλλογικής εκτίμησης σε επίπεδο Εθνικού Συμβουλίου και θα αποτελέσει αναπόδραστα και αντικείμενο συζήτησης στην προεκλογική περίοδο.
β) Επίδειξη συνέχειας και συνέπειας απ΄ εδώ και εμπρός σ΄ αυτές τις θέσεις. Και αυτό είναι το πλέον σημαντικό και ουσιώδες. Η πολιτική ηγεσία προεξάρχοντος του Προέδρου οφείλει να σταθεί με συνέπεια στις αρχές που συναποτελούν το φυσιολογικό (κανονικό) κράτος και παράλληλα σ΄ αυτήν τη βάση αποφασιστική προσπάθεια επανέναρξης των συνομιλιών.
Είναι εξίσου σημαντικό με τεκμηρίωση και αποφασιστικότητα, χωρίς φανφάρες και υστερίες, αλλά συστηματικά και προγραμματισμένα να αναδεικνύεται η πρωταρχική ευθύνη της Τουρκίας για την κυπριακή τραγωδία αλλά και την αποτελμάτωση των προσπαθειών λύσης του κυπριακού.
Δεν μπορεί να αφεθεί η Τουρκία να συμπεριφέρεται ως τρίτος στο κυπριακό πρόβλημα. Επίσης σε συντονισμό με την Ελλάδα και άλλες φίλες χώρες θα πρέπει να αισθανθεί η Τουρκία ότι η απαράδεκτη στάση της στο κυπριακό έχει συνέπειες σε διάφορα επίπεδα για την ίδια. Είτε πρόκειται για τις σχέσεις της με άλλα κράτη ή ομάδες κρατών (π.χ. Ε.Ε), ή για ζητήματα τα οποία η ίδια θεωρεί εξαιρετικής σημασίας για την ίδια, π.χ. Κουρδικό, ή για στόχους προτεραιότητας όπως π.χ. η συμμετοχή της στην αξιοποίηση των ενεργειακών δυνατοτήτων στην περιοχή.
Ορθώς λοιπόν ήγειρε τα σημεία που ήγειρε ο Πρόεδρος ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. Άσκοπο όμως και ευκαιριακό αν ο ίδιος και η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία δεν τα υπηρετήσουν με συνέπεια.
