Βαρώσι μου, ελεύθερο με γέννησες κι έτσι θα ξαναρθώ, έστω και σαν χώμα σου: Η απάντηση είναι όχι
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ήταν μία μεγάλη στρατηγική επιτυχία του Ελληνισμού, αν και η Κύπρος παραμένει ακόμα υπό κατοχή: Είκοσι χρόνια από την ένταξη της Μεγαλονήσου στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Το μεταναστευτικό, ως τρίτος Αττίλας, απειλεί την εθνική και βιολογική επιβίωση της Κύπρου: Τους εγκληματίες, οι Κύπριοι δικαστές τούς χαϊδεύουν με φυλάκιση 18 ή 24 μηνών!
Του Νίκου Αντωνιάδη*
Οργιάζουν, λένε οι φήμες, ότι το “Σχέδιο Β” της Τουρκίας “προνοεί” άνοιγμα της περίκλειστης Αμμοχώστου “υπό” τουρκοκυπριακή διοίκηση (όπως και της επιστροφής των Μαρωνιτικών χωριών). Παράλληλα, διατείνεται πως κάτι τέτοιο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παιχνίδι, μια (ακόμη) προσπάθεια της Τουρκίας να αποποιηθεί των ευθυνών της “εισβολής και κατοχής” αλλά και του πρόσφατου αδιεξόδου των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά.
Και όπως συμβαίνει συχνά σε αυτό τον τόπο, η Τουρκία πετά την πεπονόφλουδα, και εμείς αρχίζουμε το “σκι” και τα “evet” (ναι) στην πεπονόφλουδα, και αμέσως μετά τα “hayir” (όχι) μεταξύ μας (χωρίς να προτείνουμε πρακτικές λύσεις αντιμετώπισης της Τουρκίας που πέταξε την πεπονόφλουδα)!
Μπράβο μας πάντως! Και ακόμη ένα μπράβο μας που ακόμη δεν πήραμε το ολυμπιακό χρυσό στο “σκι” με τόση εκπαίδευση και τόσο “μεράκι”!
Κι όμως, τα πράγματα είναι “απλά”. Η δημόσια συζήτηση δεν βοηθά εμάς αλλά την ίδια την Τουρκία. “Bad publicity is good publicity” λένε στο Αμερικανικό Μάρκετινγκ, όπως διδάσκεται και σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου (η κακή δημοσιότητα είναι καλή). Όσο πιο πολύ μιλάμε για το θέμα (ακόμη και αν το “κατηγορούμε”) και όσο πιο πολύ “εμβαθύνουμε”, “αναλύουμε”, κλπ, τόσο πιο πολύ απομακρύνουμε την Τουρκία από τις ευθύνες της, τόσο πιο πολύ δίνουμε “συγχωροχάρτι” στην Τουρκία και τις “αλήθειες” του κ. Άιντε, με αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε κι εμείς όλο και περισσότερο από την Πράσινη Γραμμή και να περνάμε με μαθηματική (τουρκική) ακρίβεια την κατακόκκινη γραμμή της “Ασφάλειας και των Εγγυήσεων”. Αυτό επιθυμεί η Τουρκία.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, η πολιτική στρατηγική οφείλει να ξεφεύγει από το “ακολουθώ” και να παραπέμπει στο “ακολούθα με εσύ”, έτσι ώστε να μην αφήνουμε τον εχθρό να (μας) παραπλανά και να παίρνει το παιχνίδι εκεί που θέλει!
Επειδή οι συνθήκες είναι τέτοιες που η εμπιστευτικότητα επιτάσσει να είμαστε προσεκτικοί και ενωμένοι, προσωπικά, έχω ήδη δώσει στο Προεδρικό συγκεκριμένο βήμα αντίδρασης για να φύγουν τα “φώτα” από το Βαρώσι και να ξαναστραφούν προς τις “Εγγυήσεις”, την “Ασφάλεια” και την αδιαλλαξία του Τούρκου εισβολέα.
Εμείς, ως λαός, ως πρόσφυγες, ένα και μόνο ένα οφείλαμε και οφείλουμε να διακυρήττουμε, διαχρονικά, όποια παιχνίδια κι αν παίζει η Τουρκία εις βάρος του “πόνου” της προσφυγιάς:
“Χίλιες φορές νεκροί αλλά ελεύθεροι στο χώμα της γης που μας γέννησε παρά “ζωντανοί” σε μια νέα, “επίσημη” Τουρκική κατοχή”.
Κάτι τέτοιο δεν βολεύει την Τουρκία και οφείλουμε να το καταλάβουμε: Αν η Τουρκία ήθελε διχοτόμηση, θεωρώ πως θα το έπραττε ως τώρα. Κι αν ακόμη κάποιοι λένε πως θα το “πράξει”, πώς θα μπορεί να “ελέγξει” τη θάλασσα μας (Φυσικό Αέριο) στην περιοχή που δεν θα είναι “υπό την επίβλεψη της”; Άρα, η “προσάρτιση” των κατεχομένων μάλλον της “χαλά” την “όρεξη” και οι όποιες “κινήσεις” της αποσκοπούν αποκλειστικά και μόνο σε πίεση προς την πλευρά μας!
Υ.Γ. 1. Είμαι κι εγώ πρόσφυγας αλλά (ακόμη κι αν η Τουρκία ανοίξει το Βαρώσι υπό Τουρκοκυπριακή Διοίκηση), σίγουρα, Hayir, δεν θα “πάρω”!
Υ.Γ. 2. (Προσ)εύχομαι πως δεν υπάρχει Κύπριος που θα μπορούσε να πει “Evet” σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο!
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
- (Πολιτική Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση)
- Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
- https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades/