Ένα γράμμα στον Σάκη Ρουβά με θέμα την Κύπρο: Η ιστορία δυστυχώς ή ευτυχώς δεν παραγράφει…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Συγχαρητήρια στα “Τετράδια”: Τριπλό αφιέρωμα στην τουρκική εισβολή και στην κατοχή της Κύπρου με κείμενα σημαντικών συγγραφέων

Καταπέλτης εναντίον του νεοσουλτάνου, αλλά και του Λευκού Οίκου: Δεν μπορούν να προσφέρουν τριαντάφυλλα σε κάποιον που υποστηρίζει τη Χαμάς, λέει ο Ρούμπιν

Eυγνωμοσύνη των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση της Κύπρου για την ανθρωπιστική βοήθεια: Αρχές Μαΐου θα ολοκληρωθεί η προβλήτα στη Γάζα

“Σάκη, κι όμως, στα 23 χρόνια τουρκικής εισβολής, στη συναυλία στην «πράσινη γραμμή» είχες ξεχάσει ή μήπως δεν γνώριζες τους ήρωες  Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού”;

 Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης

Σάκη  και όμως, ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, πως λίγο πριν την συμπλήρωση των 23 χρόνων  της τουρκικής εισβολής, εσύ τραγούδησες στην «πράσινη γραμμή» μαζί με τον Τούρκο συνάδελφό σου, ιδιαίτερα αγαπητό στην Τουρκία, κ.  Μπουράκ Κουτ.

Αγαπητέ καλλιτέχνη της κοριτσίστικης και όχι μόνο νεολαίας, δημοφιλή τραγουδιστή  των απανταχού «Ρουβίτσων», μεγάλων, πλέον, αλλά και μικρών, έχω κι εγώ, προφανώς ως «fan»,  όχι μόνο χιλιοτραγουδήσει αλλά και «παίξει» σε πολλά «parties» τραγούδια σου.

Καθ` όλα αξιότιμε κύριε Αναστάσιε Ρουβά, στις 20 Ιουλίου του 2017, στον τηλεοπτικό τελικό του «Xfactor», ορθά δεν ξεχάσατε, μπράβο σας, τα 43 χρόνια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

Κύριε Αθανάσιε Ρουβά, σας γυρνάω πίσω στον χρόνο, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ακριβώς είκοσι χρόνια πριν.

Άλλωστε ο χρόνος πάντα αμείλικτος και η ιστορία δυστυχώς ή ευτυχώς δεν παραγράφει.

Σας θυμίζω, πως βρισκόμαστε στην περίοδο της άνοιξης του 1997,  λίγο πριν συμπληρωθούν 23 χρόνια τουρκικής εισβολής, αν θυμάμαι καλά ήταν  19 Μαΐου του 1997, με τον κόσμο της Κύπρου, να μην είναι έτοιμος ακόμα να δεχθεί κάποια ανατρεπτικά για εκείνη την εποχή πράγματα…

Βρισκόμαστε μερικούς μήνες μετά από την δολοφονία από τους κατακτητές των ηρώων Τάσου Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αθήνα 20 Ιουλίου 2017. 43 χρόνια μετά από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Στον τελικό του τηλεοπτικού τραγουδιστικού παιχνιδιού «Xfactor», στο ξεκίνημα του «show», ο Κύπριος πολυτάλαντος καλλιτέχνης κ. Γιώργος Παπαδόπουλος, θέλησε  να τιμήσει τη μαύρη επέτειο της πατρίδας του  εξαιτίας της συμπλήρωσης 43 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ο Κύπριος αγαπητός καλλιτέχνης και κριτής του δημοφιλέστατου στην νεολαία τηλεοπτικού «show», αναφέρεται με λόγια συγκινητικά στο γεγονός της τουρκικής εισβολής του 1974, τονίζοντας χαρακτηριστικά, πως αν και κάποιοι σήμερα αναγκαστικά διασκεδάζουν ή τραγουδούν, το μυαλό τους βρίσκεται στην πατρίδα τους και στην τουρκική παράνομη εισβολή της 20^ης  Ιουλίου του 1974 που οδήγησε στην παράνομη κατοχή του 38 % του πολύπαθου νησιού της Αφροδίτης.

Λόγια γεμάτο συγκίνηση, δύσκολα και αντιτηλεοπτικά ενδεχομένως  να ειπωθούν σε ένα τηλεοπτικό «show», μάλιστα  τελικού επεισοδίου, με το μυαλό όλων να είναι στα χρήματα και στο συμβόλαιο που θα κερδίσει ο νικητής.

Ο πετυχημένος και ως παρουσιαστής του «show» αγαπητός σε όλους μας  κ. Σάκης Ρουβάς, λαμβάνει το μήνυμα του Κύπριου συναδέλφου του κ. Γιώργου Παπαδόπουλου, αφήνει για μερικά δεύτερα την χαρά και το σλόγκαν «είσαι έτοιμοοος» και με ύφος συγκίνησης, αναφέρεται και αυτός στην τουρκική εισβολή του 1974 και τη σημερινή επετειακή συμπλήρωση των 43 χρόνων, προφέροντας το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».

Σαφέστατα λόγια τιμητικά για τον καλλιτέχνη κ. Σάκη Ρουβά, ειδικά όταν σε παρακολουθεί η μισή Ελλάδα, αν και σε ποσοστά μικρότερα από τον τελικό του «Survivor», ως κεντρικό παρουσιαστή, ενός τηλεοπτικού μουσικού διαγωνισμού .

Όμως, αγαπητέ Σάκη, δεν είναι μόνο ωραία και συγκινησιακά τα πράγματα.

Για όλους υπάρχει παρελθόν και ακόμα και αν θέλουμε να το διαγράψουμε, αυτό μας κυνηγάει.

Επειδή το συγκεκριμένο «show» το βλέπουν και παιδιά, υπάρχουν άλλωστε και οι μικρές «ρουβίτσες», οι οποίες το 1997, στα 23 χρόνια τουρκικής εισβολής δεν είχαν γεννηθεί, καλό είναι να θυμίσουμε τι είχε συμβεί στην «πράσινη» γραμμή στην Κύπρο, στις 19 Μαΐου του 1997.

Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του, υπάρχει η νιότη, μια άλλη εποχή και ο σαφώς διαχωρισμός μουσικής – πολιτικής.

Ο αγαπητός της νεολαίας και όχι μόνο καλλιτέχνης Σάκης Ρουβάς , όπου τα κοριτσάκια της τότε εποχής λιποθυμούσαν, όπως και σήμερα, τίποτα τυχαίο, τραγουδούσε στην «πράσινη γραμμή», μαζί με τον Τούρκο επίσης δημοφιλή της τουρκικής νεολαίας Μπουράκ Κουτ.

Την διοργάνωση της συναυλίας είχαν αναλάβει τα Ηνωμένα Έθνη  με την έγκριση και της Κυπριακής κυβέρνησης.

Ο στόχος, η επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, μερικούς μήνες μετά από την δολοφονία από τις κατοχικές δυνάμεις των ηρώων Τάσο Ισαάκ και  Σολωμό Σολωμού.

Ο Έλληνας τραγουδιστής Σάκης Ρουβάς και ο Τούρκος Μπουράκ Κουτ θέλησαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, τις φωνές τους αλλά πάνω από όλα τη μουσική τους,  περνώντας μέσω της μουσικής, μηνύματα ειρήνης και συμφιλίωσης. Η συναυλία έγινε στην πράσινη γραμμή, στις 19 Μαΐου του 1997,  όντως τυχαία  ημέρα της γενοκτονίας των Ποντίων από τους Νεότουρκους, φανατικούς συνοδοιπόρους και οπαδούς του «πατέρα» των Τούρκων  Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, καταγόμενο από τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, συγχωριανού, για να μη ξεχνιόμαστε του άλλου μεγάλου μας καλλιτέχνη κ. Αντώνη Πασχαλίδη.

Όμως η επιθυμία του κυπριακού λαού διαφορετική.

Η συναυλία καταλήγει σε φιάσκο, οι δυο καλλιτέχνες δέχθηκαν κριτική σκληρή, υβριστικά συνθήματα και έντονες αποδοκιμασίες.

Το εξαγριωμένο πλήθος, δεν είχε ξεπεράσει τις δολοφονίες των ηρώων Ισαάκ και Σολωμού,  οργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Αντί συναυλίας σημειώθηκαν εκτεταμένες συμπλοκές με δακρυγόνα και πετροπόλεμο.

Ο τότε νεαρός Σάκης Ρουβάς, σταρ σήμερα και παρουσιαστής, επιχειρηματίας και μελλοντικός υποψήφιος βουλευτής, δεν μπορούσε να πιστέψει, ότι η υποτιθέμενη συναυλία ειρήνης εξελίχθηκε σε διπλωματικό επεισόδιο και έντονης διαμαρτυρίας των Ελληνοκύπριων.

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα και στην Κύπρο την επόμενη των γεγονότων καταδικάζουν τον καλλιτέχνη, τον ρίχνουν στην πυρά, εύκολο σπορ άλλωστε και διαχρονικό των Ελλήνων και τον θεωρούν προδότη.

Ο δημοφιλής τραγουδιστής αναγκάζεται για ένα εξάμηνο να φύγει στην Αμερική και επιστρέφοντας φοράει τη γνωστή σε όλους ανδρική φούστα με στόχο να αποπροσανατολίσει την ελληνική κοινή γνώμη.

Ο στόχος επετεύχθη.

Ο Σάκης Ρουβάς, ενοχλημένος από αυτή την ιστορία, θεωρώ πως θέλει να την ξεχάσει, δεν ξέρω αν είναι όμως σε θέση να ζητήσει συγγνώμη.

Ο αγαπημένος «Sakis Rouvas», σήμερα,  συμπληρωμένα 43 χρόνια τουρκικής εισβολής στην Κύπρο,  είκοσι χρόνια μετά από την συναυλία στην «πράσινη γραμμή» η οποία κατέληξε σε φιάσκο, είναι ένας όντως ολοκληρωμένος – φτασμένος καλλιτέχνης,  «showman», αλλά και επιχειρηματίας και εκκολαπτόμενος πολιτικός με μια υπέροχη οικογένεια.

Η τηλεοπτική δύναμη και η με δουλειά αποκτημένη δημοσιότητα, δίνει τη δυνατότητα στον Σάκη Ρουβά να είναι σε θέση, ως παρουσιαστής ενός δημοφιλέστατου τηλεοπτικού μουσικού διαγωνισμού, να απευθύνει με ευκολία, στην δύσκολη μέρα της Κύπρου και του συνόλου του ελληνισμού, μπροστά στον τηλεοπτικό δέκτη το δικό του  «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Θα δεχθώ πως από το 1997, όταν και έγινε η αποτυχημένη συναυλία με τον Σάκη Ρουβά στην «πράσινη γραμμή» έως σήμερα έχουν περάσει είκοσι χρόνια από το δυσάρεστο γεγονός της συναυλίας «φιάσκο».

Δεν μπορώ να δεχθώ όμως πως εδώ και 43 χρόνια η Κύπρος δεν είναι ακόμα λεύτερη.

Δέχομαι την ατομική εξέλιξη, δέχομαι έναν καλλιτέχνη που μπορεί να προχωράει από την δημοφιλή ερμηνεία στο τραγούδι «Μακαρόνια με κιμά» και να εξελίσσει τον εαυτό του φθάνοντας μέσα από μια υπέροχη και επίπονη διαδρομή στη διεκδίκηση με άνωθεν εντολή ένα έδρανό, μελλοντικά, στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Όμως δεν δέχομαι, να προβάλουμε εθνικά μηνύματα σε ένα ευαίσθητο εθνικό θέμα, όταν είκοσι χρόνια πριν, με νωπό το κλίμα κρίσης, για εμπορικούς και μόνο λόγους κάποιοι να λαμβάνουν μέρος σε μια δήθεν συναυλία επανένωσης λαών.

Ο ελληνικός λαός, έχει φάει αρκετό «σανό», όχι άλλο, αν και θα προτιμούσα να τρώγαμε αντί «σανό» τα εύγεστα και χιλιοτραγουδημένα «μακαρόνια με κιμά».

ΥΓ 1) Ναι, και ο Σάκης Ρουβάς έχει δικαίωμα στον πολιτικό λόγο, έχει δικαίωμα να εκφράζεται και να διεκδικεί ακόμα και τη βουλευτική έδρα, σε μια ευνομούμενη δημοκρατία, όμως δεν έχει το δικαίωμα να ξεχνάει γεγονότα επιλεκτικά.

Ναι, μπορεί να πει δημόσια το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».

ΥΓ 2) Θα ήμουν άδικος, ως προς τον Αντώνη Ρέμο,  αν δεν θύμιζα τη συναυλία του Σάκη Ρουβά στην «πράσινη γραμμή» στο μακρινό 1997, συγγνώμη Σάκη αν σε στεναχώρησα, καθώς πέρυσι μήνα Σεπτέμβρη, μέσα από τη στήλη μου στο www.mignatiou.com , είχα εκφράσει την αντίθεσή μου για τη συνέντευξή του Αντώνη Ρέμου σε τουρκική εφημερίδα, όπου δήλωσε, μέσα στη συνέντευξη, περήφανος για την κοινή καταγωγή με τον σφαγέα του ελληνισμού, τον συγχωριανό του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.

ΥΓ 3) Θεωρώ για να μη παρεξηγηθώ ως εθνικιστής, θεωρώ  τον εαυτό μου πατριώτη, πατριώτες δεν είναι μόνο οι δεξιοί ή τα άκρα.

Επαναλαμβάνω, θεωρώ ειλικρινές το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» του Σάκη Ρουβά στον τελικό του «X – factor», όμως ουδείς από παρθενογένεση σε αυτή τη χώρα.

Καλό είναι να υπάρχει θυμικό, ειδικά όταν σκεφτόμαστε το μέλλον.

ΥΓ 4) Εύχομαι «βιον ανθόσπαρτον», στον άνθρωπο και οικογενειάρχη κ. Αθανάσιο Ρουβά και πάντα ευτυχία στην πολυμελή και όμορφη οικογένειά του.

ΥΓ 5) Αδιαμφισβήτητο το φιλανθρωπικό φανερό και μη έργο του κ. Σάκη Ρουβά, μακάρι να είχαμε κι εμείς την ίδια δυνατότητα και το ίδιο πάθος στην προσφορά και στη βοήθεια κάθε λογής ανθρώπων.

Σημείωση: Δεν ξεχνώ.

20 Ιουλίου 1974 – 20 Ιουλίου 2017.  43 χρόνια από την Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο. 43 χρόνια παράνομης κατοχής.

• Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής.
• email: [email protected]
• Twitter : TsiloyannisAnd
• Facebook : Andreas Tsiloyannis