Να υιοθετήσουμε μια νέα πολιτική η οποία να βασίζεται στην ίδια τη φύση του Κυπριακού
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μάλιστα… Ομιλούν όλοι, ομιλεί και ο Ερντογάν: Ο ισλαμιστής πρόεδρος καλεί το Ισραήλ να δεχτεί την κατάπαυση πυρός όπως η …Χαμάς, έσπευσε να μιλήσει με τον Χανίγε
Αμανές εξωτερικής πολιτικής από τον Ερντογάν ενόψει της επίσκεψης του κ. Μητσοτάκη: Καημός του να του αναγνωρίσουν ρόλο μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής!
Του Κωστή Ευσταθίου
Έχει δυστυχώς αποδειχθεί και επιβεβαιωθεί πολλές φορές ότι η διαχείριση του Κυπριακού που έγινε από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, με την στήριξη των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, απέτυχε.
Όχι μόνο δεν κατάφερε ουσιαστική πρόοδο στο Κυπριακό, αλλά αντιθέτως επιδείνωσε τη θέση της Ελληνικής Κυπριακής πλευράς και αναβάθμισε την υποτελή διοίκηση των κατεχομένων. Απάλλαξε ουσιαστικά την Τουρκία από τις ευθύνες της στο Κυπριακό, το οποίο και μετέτρεψε από πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε δικοινοτικό ζήτημα όπως πάντα επιδίωκε η τουρκική πολιτική.
Η πλευρά μας συνέχισε να πορεύεται σε μία πολιτική η οποία στηριζόταν στον αυτοεγκλωβισμό της στα όσα κατά καιρούς είχε παραχωρήσει στην Τουρκία χάριν των διαπραγματεύσεων, αναμένοντας ανταπόδοση από την Τουρκία και την υποτελή σε αυτήν διοίκηση του ψευδοκράτους. Ανταπόδοση η οποία δεν υπήρξε ποτέ. Αντιθέτως, η πείρα κατέδειξε ότι όσα περισσότερα δώσαμε στην Τουρκία τόσο μεγαλύτερες ήταν οι απαιτήσεις της που προέβαλε και προβάλλει. Η πλευρά μας είναι όντως εγκλωβισμένη σε μία κατάσταση πραγμάτων που η ίδια δημιούργησε άθελά της ή που συνέχισε, διότι η αδιέξοδη πολιτική που αναπαράγει το πρόβλημα και διαιωνίζει την κατοχή δεν είναι μόνο πολιτική του Νίκου Αναστασιάδη. Στην ουσία αποτελεί συνέχιση της ίδιας αντίληψης πραγμάτων που είχε και ο χειρισμός από τη διακυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν θα συνεχίσουμε στα ίδια ή εάν θα προχωρήσουμε σε αλλαγή τακτικής, με στρατηγικό πάντα στόχο την απελευθέρωση της Κύπρου και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για βιώσιμο, δημοκρατικό, ελεύθερο κράτος δικαίου για όλους τους κατοίκους του νησιού, ανεξάρτητα θρησκείας ή εθνοτικής καταγωγής χωρίς διαχωριστικές γραμμές και διαιρετικά στοιχεία. Η απάντηση είναι προφανής: Οφείλουμε να αποτρέψουμε αυτό που επέβαλε η Τουρκία στην Κύπρο, δηλαδή την αναπαραγωγή του προβλήματος μέσω ουσιαστικώς ανύπαρκτων «συνομιλιών» με τον εκάστοτε εγκάθετο της κατοχής, ο οποίος αποδείχθηκε κατά καιρούς είτε να μην θέλει είτε, το σημαντικότερο, να μην μπορεί να λύσει το Κυπριακό πέραν των επιδιώξεων και των συμφερόντων της Τουρκίας.
Θα πρέπει να αποφασίσουμε επιτέλους τι θέλουμε και να αντιληφθούμε τα αυτονόητα: Η Τουρκία ουδέποτε θέλησε λύση του Κυπριακού η οποία να μην ικανοποιεί κατά 100% τα τουρκικά συμφέροντα και επιδιώξεις. Η Τουρκία ουδέποτε υποχώρησε στο Κυπριακό παρά μόνο φραστικά ικανοποίησε τις ψευδαισθήσεις όλων εκείνων οι οποίοι θεωρούν ότι το Κυπριακό θα λυθεί είτε μέσω δημιουργίας καλού κλίματος, είτε μέσω ανταλλαγής φιλοφρονήσεων και ανταλλαγής επισκέψεων. Η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε λύση του Κυπριακού εάν δεν νιώσει ότι υφίσταται τις συνέπειες της συνέχισης της κατοχής. Τέτοιες συνέπειες ουδέποτε υπέστη όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια της απενοχοποίησης της μέσω της πολιτικής του κατευνασμού της, την οποία υιοθέτησε και συνέχισε η πλευρά μας κατά τη διαδρομή του χρόνου.
Είναι με βάση τις πιο πάνω πικρές και σκληρές διαπιστώσεις που θα πρέπει να γυρίσουμε σελίδα στο Κυπριακό. Θα πρέπει να υιοθετήσουμε μία νέα πολιτική η οποία να βασίζεται στην ίδια τη φύση του κυπριακού προβλήματος ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής και για την οποία η Τουρκία θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες των πράξεων της ως εισβολέας και παραβάτης του Διεθνούς Δικαίου. Οφείλουμε να «χαλάσουμε» τον από το 1974 πολιτικό και γεωστρατηγικό έλεγχο της Κύπρου από την Τουρκία. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι όσο η Τουρκία δεν πληρώνει κόστος, δεν έχει κανένα λόγο να επιδιώκει λύση. Η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να διατηρεί σύνορα, στρατούς, εγγυήσεις, βέτο, ομοφωνίες και κατάργηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως της ελευθερίας, της περιουσίας, της ισοπολιτείας.
Για αυτό επιβάλλεται η στήριξη στις επερχόμενες εκλογές του υποψηφίου του μετώπου της ελπίδας και της προοπτικής. Οφείλουμε να στηρίξουμε τον Νικόλα Παπαδόπουλο ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έχουμε χρέος απέναντι στις γενεές που πέρασαν και στην ιστορία μας. Οφείλουμε κυρίως στη νέα γενιά, η οποία απαιτεί από όλους μας να σταθούμε στο ύψος μας, να κοιτούμε κατάματα την αλήθεια και να παύσουμε να βασίζουμε την πολιτική μας σε ψεύτικα και ξύλινα λόγια, με αυτά που μεγάλωσε η δική μας η γενιά του τύπου «να αποδείξουμε την τουρκική αδιαλλαξία», «να διατηρήσουμε το καλό κλίμα», «να πείσουμε την Τουρκία ποιο είναι το συμφέρον της», «να κτίζουμε πάνω σε εποικοδομητικές ασάφειες» κ.ά. Το μόνο που κατάφερε η πολιτική των ψευδαισθήσεων είναι να διαιωνίσουν την κατοχή και να καταστήσουν τους εγκάθετους κυρίαρχους στο Βορρά και επικυρίαρχους στον Νότο.
Ασφαλώς η στήριξη στον Νικόλα Παπαδόπουλο συνεπάγεται και την αλλαγή της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής του Νίκου Αναστασιάδη η οποία αναπαράγει τα ίδια οικονομικά αδιέξοδα στα οποία περιήλθε ο Κύπριος πολίτης. Αυτό και θα επιδιώξουμε. Όλα όμως αυτά θα έχουν νόημα μόνον εάν σωθεί η πατρίδα, και θωρακισθεί η Κυπριακή Δημοκρατία ως ελεύθερο και δημοκρατικό κράτος.
- Βουλευτής της ΕΔΕΚ