Πρόεδρε, σε στηρίξαμε όλοι… Σειρά σου… Ναι στη Δημοκρατία, όχι στη δημοπρασία των νόμων
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ήταν μία μεγάλη στρατηγική επιτυχία του Ελληνισμού, αν και η Κύπρος παραμένει ακόμα υπό κατοχή: Είκοσι χρόνια από την ένταξη της Μεγαλονήσου στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Το μεταναστευτικό, ως τρίτος Αττίλας, απειλεί την εθνική και βιολογική επιβίωση της Κύπρου: Τους εγκληματίες, οι Κύπριοι δικαστές τούς χαϊδεύουν με φυλάκιση 18 ή 24 μηνών!
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ τα όσα ακολούθησαν μετά την πρόταση που “πέρασε” το ΕΛΑΜ για την ένταξη του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στους εορτασμούς των σχολείων μας αλλά και την πρόταση, που επίσης “πέρασε” από το Κοινοβούλιο, ο Αβέρωφ Νεοφύτου, για τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων των σχολικών εορτασμών στον Υπουργό Παιδείας (ακυρώνοντας ουσιαστικά την πρώτη πρόταση).
Επίσης, γνωρίζουμε πως όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της αντίδρασης Ακιντζί (και Τουρκίας), ο οποίος, εκβιαστικά είχε θέσει το θέμα ακύρωσης της πρώτης απόφασης (πρόταση ΕΛΑΜ), “αλλιώς ο διάλογος δεν θα προχωρούσε”.
Ο Πρόεδρος, αν και σε δύσκολη θέση, νιώθω πως μάλλον με την “σιωπή” του προστάτευσε τον εαυτό του. Μια σιωπή που επικεντρώθηκε στο να “φωτογραφίσει” μεν τη λάθος στάση Ακιντζί, αποφεύγοντας δε να μπει στον “εμφύλιο” για το θέμα αυτό. Τα πυρά των υποστηρικτών των δυο αντίθετων προτάσεων, “ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ” και “ΕΛΑΜ – Κεντρώα” δεν στόχευσαν στον Πρόεδρο, ή κι αν τον στόχευσαν, ο Πρόεδρος απλά κούνησε λίγο το κεφάλι προς τα δεξιά ή λίγο προς τα αριστερά και αυτά τα πυρά έπεσαν πάνω στους Αβέρωφ Νεοφύτου και Άντρο Κυπριανού, προκαλώντας τους μάλιστα κομματική φθορά. Και τα πυρά αυτών (ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ), παρόλο που στόχευσαν στην πρόταση του ΕΛΑΜ, εντούτοις “κτύπησαν” και αθώο κόσμο, ο οποίος απλά δεν μπορούσε να ανεχθεί τον εκβιασμό και όχι (απαραίτητα) επειδή είναι εθνικιστικά φανατισμένος. Γιατί, όπως ξανάγραψα, υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά των εννοιών “Εθνικισμός” και “Πατριωτισμός” (Βλέπε σχετικό άρθρο) http://mignatiou.com/2017/04/otan-apousiazi-i-diekdikitikotita-enischiete-o-ethnikismos-i-efthini-ton-kommaton-ke-ti-borousan-na-praxoun/ .
Οι αντιπαραθέσεις στα ΜΜΕ και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης (πάντα για το πιο πάνω θέμα), επικεντρώθηκαν ανάλογα, στον Αβέρωφ Νεοφύτου και/ή στον Άντρο Κυπριανού και/ή στο Κέντρο και/ή στο ΕΛΑΜ, με φόντο τις Προεδρικές Εκλογές του 2018. Κάτι που άφησε στην “απέξω” τον Πρόεδρο. Και αν (επαναλαμβάνω) κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε, δηλαδή να στοχεύσουν τον Πρόεδρο, θεωρώ πως αυτή η “επιχείρηση” απέτυχε. Γιατί, κατά τη δική μου εκτίμηση, ο Πρόεδρος δεν φθάρηκε από αυτό τον “πόλεμο” που χρονολογείται από τις αρχές Φεβρουαρίου, και αναπόσπαστος και “αλώβητος” ξαναξεκινά την διαπραγμάτευση (με το ΕΛΑΜ να βγαίνει και αυτό ενισχυμένο από τα “αφιλτράριστα” πυρά των μεγάλων κομμάτων αλλά και της στήριξης της πρότασης του από το κέντρο).
Πώς όμως ο Πρόεδρος ξαναξεκινά τις συνομιλίες; Ναι μεν, αλώβητος, αλλά με ποια δεδομένα μπορεί να εμπιστευτεί το “φίλο” μας τον Μουσταφά που μας εκβίασε για “ασήμαντο λόγο”; (Φράση από πρόσφατη ομιλία του Προέδρου).
Αυτά είναι τα μεγάλα ερωτηματ(ικ)ά! Αν τώρα, μέσα από έναν “ασήμαντο” λόγο διακόπηκαν οι συνομιλίες, πώς μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη πως όλη αυτή η προσπάθεια του τελευταίου ενάμιση χρόνου δεν θα πάει στο βρόντο (ανεξάρτητα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την στρατηγική της κυβέρνησης μας), με “αφορμή” κάποιους “περισσότερο σημαντικούς” λόγους; Π.χ., που μπορούμε να δούμε φως στην άκρη της σήραγγας, αν οι προγραμματισμένες εξορύξεις της πατρίδας μας ξανατεθούν ως προϋπόθεση συνέχισης του διαλόγου; Άλλωστε, ο Ακιντζί το δήλωσε καθαρά πως “αν οι εξορύξεις ξεκινήσουν πριν τη λύση θα προκύψει πρόβλημα”.
Επίσης, πώς μπορούμε να “ξαναεμπιστευτούμε” τους συνομιλητές μας νιώθοντας πως (π.χ.) μπορεί να υπάρξει ακόμη ένας “πιο σημαντικός λόγος” που ακούει στο όνομα “Τέσσερις Βασικές Ελευθερίες” για τους Τούρκους υπηκόους σε μια επανενωμένη Κύπρο;
Τι θα γίνει στα δυο πιο πάνω πιθανά σενάρια; Στο πρώτο, θα μετατεθούν οι αρμοδιότητες στον Υπουργό Εμπορίου και στο δεύτερο, θα μετατεθούν στον Υπουργό Εσωτερικών;
Μα τότε δεν θα μιλάμε για Δημοκρατία αλλά για δημοπρασία των νόμων μας. Τότε δεν (θα) μιλάμε για στρατηγική αλλά για μια εκ νέου, ολική έφοδο των Τούρκων για ολοκλήρωση του 1974. Με εμάς τους ίδιους:
Α. Να ενισχύουμε τα εθνικιστικά στοιχεία, όπως έγινε και το 1974.
Β. Να αυξάνουμε επικίνδυνα την πιθανότητα ενός “εμφυλίου”, ο οποίος θα δώσει άλλωθι στην Τουρκία και στους ξένους να μας πουν μια κι έξω “φτάνει”, με γνωστά τα όποια συνεπακόλουθα.
Γ. Να επικρατήσει αναρχία μιας και οι νέοι μας, και όχι μόνον, “εύλογα” θα κλείσουν κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τις όποιες εναπομείναντες αρχές του κράτους.
Δεν θέλω καν να σκεφτώ και να πιστέψω πως υπάρχει έστω και η παραμικρή σκοπιμότητα υποκίνησης των πιο πάνω, με απώτερο στόχο να αναγκαστούμε να δεχτούμε την όποια λύση, ελλείψει ενότητας και παρουσία παρόμοιων με το 1974 τραγικών καταστάσεων)!
“Πρόεδρε,
Η πατρίδα σε έχει ανάγκη να την ακούσεις. Ναι στο διάλογο αλλά να “τιμήσουμε” και λίγο την ετυμολογία του, ο οποίος (διάλογος) “εκφράζει την αμοιβαία συνομιλία μεταξύ δυο ή περισσοτέρων ατόμων”. Και για να μπορέσει να υπάρξει αμοιβαία συνομιλία, χρειάζεται να εισακουστούν στην πράξη (και όχι στη θεωρία) οι ανάγκες ΚΑΙ των συμπατριωτών μας Ελληνοκυπρίων. Και οι συμπατριώτες μας έχουν ανάγκη να νιώσουν πως διοικούνται, πως η Δημοκρατία μας διεκδικεί για αυτούς, πως η Δημοκρατία μας τους προστατεύει, και πως πάνω από όλα, η Δημοκρατία μας δεν εκβιάζεται. Είσαι το μεγαλύτερο μέρος της Δημοκρατίας μας. Σειρά σου να μας προστατεύσεις, διεκδικώντας το αυτονόητο, το σεβασμό προς τη Δημοκρατία που σε εξέλεξε”.
Υ.Γ. Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση σε όλη την Πατρίδα μας, την Κυπριακή Δημοκρατία, ένα από τα 28 ισότιμα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ένα από τα 193 ισότιμα μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών!
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades