Με τον Ερντογάν δεν υπάρχουν «λογικές ερμηνείες»: Και με τον Πούτιν της Ρωσίας, και με τον Τραμπ των ΗΠΑ!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο πόλεμος των drones: Συνεχίζονται οι…ανέπαφες φονικές μάχες μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας με νεκρούς και τραυματίες – Δεν σταμάτησαν ούτε ανήμερα το Πάσχα
Νέα επέμβαση της Αστυνομίας σε αμερικανικό πανεπιστήμιο: Διαλύθηκε χωρίς επεισόδια και συλλήψεις φιλοπαλαιστινιακός καταυλισμός στη Νότια Καλιφόρνια τα ξημερώματα
Του Πανίκου Παναγιώτου
Όταν το Νοέμβριο του 2015 η Μόσχα αντέδρασε με σφοδρότητα στην κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους, δημιουργήθηκε τέτοια κρίση που γινόταν ακόμα λόγος και για πιθανότητα ενός νέου ρωσοτουρκικού πολέμου.
Πρόσφατα, ο Πούτιν και ο Ερντογάν ανακοίνωσαν τη δημιουργία κοινού ρωσοτουρκικού επενδυτικού ταμείου και σημαντικές συμφωνίες στην αμυντική βιομηχανία και τον ενεργειακό τομέα.
Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται μια πρωτοφανής σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και ευρωπαϊκών χωρών. Βέβαια, όλα αυτά μπορεί αύριο να μην έχουν καμία απολύτως σημασία, όπως συνέβη και στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Άλλωστε, η προσωρινή μετάλλαξη στην πολιτική αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο.
Σύμφωνα όμως με όλα τα γεγονότα και τις ενδείξεις, ο Ερντογάν δεν χρησιμοποιεί τον ισλαμισμό και τον εθνικισμό μόνο για να κερδίσει το δημοψήφισμα, αλλά για να κυβερνήσει ως σουλτάνος.
Με τον Ερντογάν δεν υπάρχουν «λογικές ερμηνείες». Την ίδια στιγμή, με τον Πούτιν στη Ρωσία, με τον Τραμπ στις ΗΠΑ, με το Brexit, με τις ανερχόμενες ακροδεξιές ευρωπαϊκές δυνάμεις, με την προσφυγική κρίση που ενδεχομένως να διογκωθεί μέσα στους επόμενους μήνες, με μια συνεχή τρομοκρατική απειλή και με το χάος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, δεν αποκλείεται η ρήξη ΕΕ-Τουρκίας να γίνει μόνιμη.
Και για την Κύπρο αυτή η κρίση μπορεί να αποτελέσει μεγάλο κίνδυνο, αλλά συνάμα και μοναδική ευκαιρία. Φτάνει να αξιοποιηθεί ενωτικά, μεθοδικά και συντονισμένα, κινητοποιώντας συμμαχίες και κυρίως τις αστείρευτες δυνάμεις του Ελληνισμού.
Έγκυροι και σοβαροί διεθνείς αναλυτές καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να αλλάξει και ενδεχομένως να γίνει πιο απρόβλεπτος και επικίνδυνος μετά το δημοψήφισμα.
Δυστυχώς, πολιτική αφέλεια -για να μην πούμε ηλιθιότητα- δεν επικρατεί μόνο στη Λευκωσία, όπου ορισμένοι κύκλοι περιμένουν ακόμα να υπάρξει κίνηση «καλής θέλησης» από την Άγκυρα. Τέτοια αφέλεια ή βρώμικη σκοπιμότητα επικρατεί και σε μεγάλες πρωτεύουσες και κέντρα αποφάσεων, επειδή παραμερίζεται το γεγονός ότι ο Ερντογάν στήριξε από την αρχή το Ισλαμικό Κράτος και είναι συνυπεύθυνος για το αίμα των αθώων από τρομοκρατικές επιθέσεις.
Όσον αφορά το Κυπριακό, θα υπήρχε κάποια ελπίδα αν ο Ακιντζί αποφάσιζε ότι η μοίρα των Τουρκοκυπρίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μοίρα και την ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων και όχι με τα συμφέροντα της Τουρκίας. Από τότε που έγινε κατοχικός ηγέτης αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν επιδιώκει μια σωστή κυπριακή λύση, αλλά μια τουρκική λύση.
Και αν η κυπριακή ηγεσία συνεχίσει να επενδύει σε αυταπάτες και σε κούφιες προσδοκίες, αργά ή γρήγορα θα αυτοπαγιδευθεί και θα καταριέται την ώρα που «παραπλανήθηκε» από τον Ακιντζί.
Αυτή τη φορά όμως το κόστος θα είναι αλλιώτικο, γιατί θα φέρει την ονομασία: φυσικό αέριο.
Ο Πανίκος Παναγιώτου είναι ανταποκριτής του «Φιλελεύθερου» στη Νέα Υόρκη.