ΣΧΟΛΙΑ-ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
#Tags:
ΚύπροςΚυπριακόΔΗΣΥΛιλλήκαςΠρόεδρος ΑναστασιάδηςΠαπαδόπουλοςπροεδρικές εκλογέςΕίναι βέβαιο πως ο Αναστασιάδης θα θέσει υποψηφιότητα; Οι υποψήφιοι μετρούν σωστά;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πως την είδε ο Τατάρ; Λέει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την ψευτο-“προεδρία” του κατοχικού καθεστώτος αν η Τουρκία εγκαταλείψει τη «νέα πολιτική» στο Κυπριακό
Ετοιμο εντός των επόμενων ημερών το τεχνητό λιμάνι στη Γάζα: Θα μεταφέρει την ανθρωπιστική βοήθεια μέσω της Κύπρου ανακοίμωσε ο Λευκός Οίκος
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
Ανέκαθεν, περίπου έναν περίπου χρόνο πριν από τις κάθε Προεδρικές Εκλογές στη χώρα μας ξεκινούσε σιγά-σιγά η προεκλογική εκστρατεία, με τα κόμματα να εντείνουν σταδιακά τις στροφές τους, σε μια προσπάθεια συνεργασιών, οι οποίες και θα τους εξασφαλίσουν την Προεδρία (ή την συμπροεδρία).
Παλαιότερα, λόγω και των σταθερών ποσοστών των κομμάτων, ειδικά των δυο μεγάλων, τα πράγματα ήταν πιο απλά, μιας και μέσα από τα νούμερα των Βουλευτικών Εκλογών μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα πλάνο, μια “συμμαχία” που θα είχε τη δυναμική της νίκης.
Σήμερα όμως;
Τα τελευταία χρόνια, η απουσία μιας μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων από τις κάλπες, η αδιαφορία των νέων, η “αερική” αλλαγή της στάσης των κομματικών “γραμμών”, η πληθώρα υποψηφίων, όπως και άλλοι παράγοντες, κάθε άλλο παρά εύκολη κάνουν μια συνεργασία προς την Προεδρία. Και με βάση το Κυπριακό, το οποίο καθόριζε στον μεγαλύτερο βαθμό τα κομματικά προεκλογικά προγράμματα, και όχι μόνον, με (θετικό ή αρνητικό) αντίκτυπο στην κοινή γνώμη, βλέπουμε πως επικρατεί ένα χάος, μέσα στο οποίο δεν χάνεται μόνο ο Κύπριος πολίτης αλλά και οι ίδιες οι “κεφαλές” των κομμάτων.
Οι εξελίξεις στο Κυπριακό γνωστές. Ο ΔΗΣΥ (Πρόεδρος Αναστασιάδης και Αβέρωφ) και το ΑΚΕΛ (Άντρος Κυπριανού), μαζί, σε ένα κοινό πρόγραμμα επίλυσης του Κυπριακού αλλά στα πλείστα άλλα θέματα να διαφωνούν. Τα υπόλοιπα κόμματα, ως κόμματα του ενδιάμεσου χώρου (όπως συνηθίσαμε να τα χαρακτηρίζουμε), με γνωστές τις αντίθετες απόψεις από τους πιο πάνω, σε σχέση με το Κυπριακό, κάνουν τον δικό τους αγώνα, με τον Γιώργο Λιλλήκα να έχει ήδη θέσει την υποψηφιότητα του, τον Νικόλα Παπαδόπουλο να φαίνεται πως “κατεβαίνει” και διάφορα άλλα σενάρια να δίνουν και να παίρνουν.
Δεν θα μπω στα πιθανά σενάρια, ούτε σε παραστάσεις νίκης, εικασίες, κ.λ.π.. Κάτι τέτοιο θα ήταν πρόωρο, και χωρίς ουσία, ειδικά μη γνωρίζοντας ποιοι τελικά θα είναι οι υποψήφιοι (πόσο μάλλον τα προγράμματα τους).
Εκείνο όμως που θα ήθελα να θίξω είναι πώς, όλα τα κόμματα (τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω), εργάζονται πάνω στο σενάριο “πώς” να περάσει στο δεύτερο γύρο ο υποψήφιος που θα στηρίξουν, με αντίπαλο τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Με τον Πρόεδρο, α) να αναφέρει πως είναι γρήγορα να μπει σε προεκλογικό αγώνα, β) με τον Πρόεδρο να μην αναφέρει τίποτα για πιθανή επαναδιεκδίκηση της Προεδρίας, και γ) με τον Πρόεδρο να έχει ταχθεί “ψυχή τε και σώματι” να λύσει το Κυπριακό.
Και ακριβώς εδώ θέτω τα εξής ερωτήματα:
– Αν ο Πρόεδρος δεν ξαναθέσει Υποψηφιότητα…;
– Αν ο Πρόεδρος φέρει ένα σχέδιο λύσης μπροστά στο λαό (πριν τον Φεβρουάριο του 2018) και πει στον λαό “έκανα το καθήκον μου, η απόφαση πλέον είναι δική σας, εγώ αποσύρομαι”…;
– Αν ο Πρόεδρος έχει ήδη “ορίσει” κάποιον άλλον να τον “αντικαταστήσει” ως το “μέλλον” να κυβερνήσει την πατρίδα μας, π.χ. τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος έχει μια μεγάλη και ευρεία αποδοχή από τον κόσμο;
Γιατί σίγουρα, και αν οι διαπραγματεύσεις ολοκληρωθούν πριν το Φεβρουάριο του 2018, με ένα δημοψήφισμα έτοιμο στο τραπέζι (κάτι πολύ πιθανόν, αν αναλογιστούμε πως η αισιοδοξία των Άιντε και Ακιντζί μιλούσε για τα τέλη του 2016), τότε ο Πρόεδρος δεν θα έχει πολλά περισσότερα να κάνει.
Επικοινωνιακά ομιλούντες, σε τέτοια περίπτωση, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα μπορεί να αποσυρθεί ως:
– “Ο Πρόεδρος του “success story” της οικονομίας μας”.
– “Ο Πρόεδρος που “έφερε” τη λύση” (ανεξάρτητα από την ετυμηγορία του λαού).
– “Ο Πρόεδρος που προετοίμασε το έδαφος για τις νέες γενιές”.
Και τον θεωρώ αρκετά έξυπνο να ξέρει “πότε να αποσυρθεί”!
Υ.Γ. 1: Ποια στρατηγική μπορεί να αντιμετωπίσει το πιο πάνω σενάριο;
Υ.Γ. 2: Πιθανόν οι μετρήσεις των κομμάτων να μην είναι οι ενδεδειγμένες. Ίσως, ακόμη, οι μετρήσεις να γίνονται με παραδοσιακούς τρόπους, οι οποίοι δεν επιφέρουν (πλέον) τα ανάλογα αποτελέσματα (Βλέπε ΗΠΑ / Τραμπ). Ο Παγκόσμιος τρόπος μέτρησης αλλάζει! http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/402595/o-pagkosmios-tropos-metrisis-ton-politikon-allazei
*Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades