Η ώρα του «Εvet» ή του «Ηayir» του τουρκικού λαού στο «Türkiye Referandum» έφτασε…

Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης

Το πολυπόθητο δημοψήφισμα της 16^ης Απριλίου του 2017 που αφορά την ψήφιση ή όχι των προτεινόμενων Συνταγματικών Μεταρρυθμίσεων από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν προς τους Τούρκους πολίτες και προσεχώς, όπως ευελπιστεί, νεοοθωμανούς υπηκόους, έφτασε.

Η ώρα της κάλπης στην Τουρκία, σε λίγα εικοσιτετράωρα από σήμερα και συγκεκριμένα  την Κυριακή 16 Απριλίου ήρθε και για το εσωτερικό καθώς οι Τούρκοι της Διασποράς ήδη ψηφίζουν, με τoν τουρκικό λαό να καλείται να απαντήσει στην πιο κρίσιμη ερώτηση που Τούρκος πολιτικός ηγέτης έχει απευθύνει σε έναν λαό 80 εκατομμυρίων.

Η απάντηση του τουρκικού λαού στο δημοψήφισμα της Κυριακής, έχει να κάνει με την μετεξέλιξη της δημοκρατίας αλλά και της ίδιας της Τουρκίας σε ένα πιο συγκεντρωτικό αυταρχικό τύπου νεοσουλτανικό κράτος, με χαρακτηριστικά που θυμίζουν και παραπέμπουν  έντονα στην πάλαι ποτέ ισχυρή Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η επικράτηση του «Εvet» του ,«Ναι», του τουρκικού λαού στο τουρκικό  δημοψήφισμα της Κυριακής για τις Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις που προτείνει ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν στον λαό του, είναι κρίσιμη και συνάμα ικανή ώστε να μετατρέψει την Τουρκική Δημοκρατία σε νεοΟθωμανική, βάζοντας τέλος  στην «Türkiye Cumhuriyeti», την Τουρκική Δημοκρατία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, πατέρα των Τούρκων.

Η Τουρκία του Κεμάλ Ατατούρκ και των Νεοτούρκων, είναι χτισμένη πάνω στο αίμα που ήλθε από τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ελλήνων.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του Τουρκικού Δημοψηφίσματος, κεντρικό σύνθημα εθνικιστών Τούρκων βουλευτών αλλά και του ίδιου του Τούρκου προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν στην προεκλογική του ομιλία στη Σμύρνη, ήταν το βούλιασμα του εχθρού στη θάλασσα, μνημονεύοντας την μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό – διωγμό – γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Το σημερινό οικοδόμημα του τουρκικού κράτους, η Τουρκική Δημοκρατία, βρίσκεται σε κοινή πορεία με  τον τουρκικό στρατό, είτε με εμφανή τρόπο όπως μας δείχνει και  το πραξικόπημα του 1980 του Στρατηγού Κενέν Εβρέν, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία, ρίχνοντας την κυβέρνηση του ισλαμιστή Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, πολιτικού πατέρα του ισλαμικού κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Τούρκου Προέδρου και ιδρυτή του «AKP»  κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν.

Η σημερινή μορφή της Τουρκίας ουσιαστικά αντικαθιστά την περιοχή της Ανατολίας της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βασίζεται σε αρχές και ιδέες του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος πραξικοπηματικά προχωράει στην μετεξέλιξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε ένα κράτος τύπου κοσμικού με περιορισμό των θρησκευτικών συνηθειών, οι οποίες συνήθειες δε συνάδουν με τον δυτικό – πολιτισμένο τρόπο ζωής που ο «πατέρας των Τούρκων» θέλει να εφαρμόσει.

Το δόγμα του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ υποστηρίζεται από την πλειοψηφία του τουρκικού λαού, βαθιά ριζωμένο στην τουρκική συνείδηση με τρόπο τέτοιο ώστε το φάντασμα του Κεμάλ Ατατούρκ να είναι ακόμα και σήμερα πάνω από την Τουρκία.

Θιασώτες του Κεμαλικού «κατεστημένου», οι πολιτικοί αντίπαλοι του Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν αλλά και οι επιτελάρχες του τουρκικού στρατού, οι οποίοι υποστηρίζουν το «Hayir», το «Όχι» στο τουρκικό δημοψήφισμα της Κυριακής 16^ης Απριλίου αλλά και τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους.

Ουσιαστικά, η επικράτηση του «Εvet» ή του «Hayir» στο «Türkiye Referandum» του Τούρκου προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, αφορά την υπερισχυροποίηση ή όχι, του ισλαμιστή πρώην Δημάρχου της Κωνσταντινούπολης έναντι των θιασωτών  και θεματοφυλάκων του κράτους του Κεμάλ Ατατούρκ.

Γίνεται αντιληπτό, πως μια ακόμα πιθανή επικράτηση του κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν σε μια εκλογική διαδικασία στην πολιτική ζωή της Τουρκίας, θα σημάνει το τέλος εποχής του κοσμικού κράτους όπως δομήθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατουρκ και αρχή της πλήρης Ερντογανοποίησης της πολιτικής ζωής της Τουρκίας.

Ισχυρός Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, σημαίνει νίκη με κάθε τρόπο του «Εvet», του «Ναι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής της Λαμπρής, όπου αυτόματα μέσω της ψήφισης των προτεινόμενων Συνταγματικών Μεταρρυθμίσεων ισχυροποιείται η θέση του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας με υπερεξουσίες, δίνοντας την δυνατότητα υπό προϋποθέσεις στον Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν να παραμείνει μέσω διαδοχικών εκλογών στη θέση του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας μέχρι το 2029.

Εάν επικρατήσει το «ΝΑΙ» στο Τουρκικό Δημοψήφισμα της Κυριακής, θα μπορούμε να πούμε πως ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει κερδίσει μέχρι στιγμής τρεις συνεχόμενες εκλογικές διαδικασίες – θητείες ως πρωθυπουργός, μια εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του ως Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, ένα δημοψήφισμα και αποκτά την δυνατότητα διεκδίκησης, τουλάχιστον, ακόμα άλλων δυο προεδρικών εκλογών.

«Αλλάχ επιτρέποντος» το έτος 2029, όταν θα τελειώνει και η τελευταία « ; », μέχρι την επόμενη θητεία του τότε εβδομηνταπεντάχρονου αμετανόητου ισλαμιστή Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, ο ίδιος θα αποχωρεί, με βάση τα σημερινά δεδομένα, ως ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας που έχει κερδίσει εφτά διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες έναντι τριών νικηφόρων εκλογικών αναμετρήσεων του «Πατέρα των Τούρκων» Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Καθόλου άσχημο αποτέλεσμα σε βάρος των θιασωτών του κοσμικού κράτους.

Η συγκεκριμένη υπεροχή Ερντογάν έναντι του Κεμάλ Ατατούρκ, αποτελεί γεγονός το οποίο θα δίνει στον σημερινό Τούρκο πρόεδρο και αυριανό «Σουλτάνο της Ανατολίας» Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν το δικαίωμα, με νόμο του κράτους, να μετονομαστεί ως Προφήτης, όπως άλλωστε είχε πράξει και ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, όπου με νόμο του Κράτους, έχοντας εντωμεταξύ καταργήσει την αξιωματική αντιπολίτευση, βαφτίστηκε ως ο «Πατέρας των Τούρκων».

Καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι για το μέλλον της Τουρκίας το δημοψήφισμα της Κυριακής του Πάσχα για εμάς, όπου θα επηρεάσει όχι μόνο το πολίτευμα και τον τρόπο ζωής των γειτόνων τα επόμενα χρόνια, αλλά θα μετατρέψει την Τουρκική Δημοκρατία σε «Σουλτανάτο της Ανατολίας».

Έχουμε όμως αναλογιστεί τι θα μπορούσε να συμβεί, εάν η «επανάσταση της μουσουλμανικής μαντίλας» δεν επικρατήσει έναντι του κοσμικού τουρκικού κατεστημένου ;

Τι θα γίνει αν, τελικά, στην ετυμηγορία του τουρκικού λαού στο «Türkiye Referandum» του Τούρκου προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν επικρατήσει το «Ηayir», το «Όχι»;

Δεν μπορεί, αν και εξαιρετικά δύσκολο ως ενδεχόμενο να αποκλειστεί μια επικράτηση του «Ηayir», του «Όχι», στο Τουρκικό Δημοψήφισμα της Κυριακής

 

16^ης Απριλίου, καθώς το αποτέλεσμα στις προηγμένες δημοκρατικά χώρες έρχεται μέσα από την κάλπη και όχι από την προπαγάνδα.

Η Τουρκία, θα συμφωνήσουμε, δεν ανήκει στις προηγμένες δημοκρατικά – μη καθοδηγούμενες κοινωνίες.

Στην περίπτωση που η πλειοψηφία του τουρκικού εκλογικού σώματος επιλέξει το  «Hayir», το «Όχι» στο προτεινόμενο από τον κ. Ερντογάν δημοψήφισμα, θα μπορούσε να αποτελέσει η απαρχή αρνητικών εξελίξεων στην γείτονα Τουρκία.

Υπό προϋποθέσεις, την Δευτέρα 17 Απριλίου 2017, με αρνητικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα Ερντογάν, θα άρχιζε μια νέα περίοδος ταραχών στην Τουρκία, πιο έντονη και κυρίως ανεξέλεγκτη, με απρόβλεπτες συνέπειες ακόμα και από τα γεγονότα που σημάδεψαν τη νύχτα της 16^ης Ιουλίου του 2016, όταν βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη το πραξικόπημα εναντίον στον Τούρκο Πρόεδρο κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογαν.

Το τουρκικό πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016  οργανωμένο, όπως ο μελλοντικός Σουλτάνος της Τουρκίας διαλαλεί, από οπαδούς του πάλαι ποτέ πνευματικού του Ερντογάν και νυν ορκισμένου εχθρού, αυτοεξόριστου στις Η.Π.Α., με αλλεπάλληλα κυβερνητικά αιτήματα έκδοσης στην Τουρκία, του πρώην ιμάμη κ. Φετουλάχ Γκιουλέν.

Μάλιστα, ο Τούρκος Πρόεδρος  κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, στη διάρκεια του τελευταίου οκταμήνου, διαστήματος από το τουρκικό πραξικόπημα της 16^ης Ιουλίου ως το Τουρκικό Δημοψήφισμα της 16^ης Απριλίου, σε καθημερινή βάση κατηγορεί ευθέως και ονομαστικά, ως ενορχηστρωτή του πραξικοπήματος τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ζητώντας συνεχώς από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., την έκδοση του πνευματικού των λεγόμενων «γκιουλενιστών», οι οποίοι διώκονται στο σύνολο της δημόσιας ζωής στην Τουρκία.

Στην περίπτωση τελικής επικράτησης του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα για τις προτεινόμενες Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις του Τούρκου Προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, πάντα υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε το αρνητικό αποτέλεσμα να προκαλέσει παραίτηση του Προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, μετά από αποδοχή του ενδεχομένως «αρνητικού» αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της Κυριακής 16^ης Απριλίου.

Παραίτηση, η οποία θα οδηγούσε σε απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για την οντότητα αλλά και την ακεραιότητα της Τουρκίας, με ανοιχτό τα ενδεχόμενο ύπαρξης νέου πραξικοπήματος το οποίο θα έβαζε σε περιπέτειες ολόκληρη την Τουρκία. Ή μήπως θα έσωζε την Τουρκική Δημοκρατία από τις ορέξεις του πολέμιου των νεωτεριστών του κοσμικού κράτους κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν ;

Βρισκόμαστε στην Ανατολή, κάλλιστα σε περίπτωση επικράτησης  στο Τουρκικό Δημοψήφισμα του «Hayir», το «ΟΧΙ», του τουρκικού λαού στις προτεινόμενες από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις, θα μπορούσε να μην επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, με την υποσημείωση απλά ως μια χαμένη εσωτερική διαδικασία που ανήκει στο παρελθόν.

Ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, σε ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα του «Türkiye Referandum» της ημέρας της Λαμπρής για τους Έλληνες, θα μπορούσε να μιλήσει απλώς για την απόρριψη των προτεινόμενων από τον ίδιο μεταρρυθμίσεων, να παραβλέψει το αποτέλεσμα, προκαλώντας γενικές εκλογές που εάν τις κερδίσει με συγκεκριμένη πλειοψηφία και συμμαχίες, θα μπορέσει να περάσει τις θελημένες από τον ίδιο αλλαγές μέσα από την τουρκική  Βουλή.

Βέβαια, στην περίπτωση επικράτησης του «Hayir» στο Τουρκικό Δημοψήφισμα της 16^ης Απριλίου, υπάρχει και η ελληνική διαχείριση ενός αποτελέσματος όπου ο κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, κάλλιστα θα χρησιμοποιούσε την πετυχημένη εκδοχή ανάγνωσης του αποτελέσματος του ελληνικού δημοψηφίσματος του καλοκαιριού του 2015.

Ο Τούρκος Πρόεδρος  κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν στην περίπτωση που θα αναγκαστεί να απευθυνθεί στον τουρκικό λαό από την Δευτέρα 17 Απριλίου, υπό την πίεση ενός αποτυχημένου δημοψηφίσματος, με βάση την ελληνική version διαχείρισης κρίσεων,  θα μπορέσει να ισχυριστεί πως απλά ο τουρκικός λαός απέρριψε τις Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις.

Τα παραπάνω σενάρια, θα μπορούσαν να συζητηθούν, εάν και εφόσον μιλούσαμε για μια υγιή δημοκρατία, κάτι που για την Τουρκία δεν ισχύει,  πόσο μάλλον όταν έχει προηγηθεί το νωπό πραξικόπημα της 16^ης Ιουλίου του 2016, καθημερινό θέμα συζήτησης, εξαιτίας και των πολυεπίπεδων επιπτώσεων στην τουρκική καθημερινότητα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως ουσιαστικά το πολίτευμα της Τουρκίας έχει μετατραπεί σε Προεδρική Δημοκρατία από το 2014, όταν ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν κέρδισε τις τουρκικές προεδρικές εκλογές, μεταπηδώντας από την θέση του πρωθυπουργού, στη θέση του Τούρκου Προέδρου, έχοντας προβεί στις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις μέσα από ψήφιση στην τουρκική βουλή.

Ποια η σημασία του Τουρκικού δημοψηφίσματος για την Ελλάδα;

Σε ακόμα μια τουρκική προεκλογική περίοδο, η Ελλάδα έγινε το αγαπημένο θέμα συζήτησης όλων των εμπλεκόμενων φορέων και πολιτών στο Τουρκικό Δημοψήφισμα.

Κάλλιστα, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει τον τιμητικό τίτλο και σε αυτή την εκλογική διαδικασία της Τουρκίας, ως το μοναδικό θέμα που ενώνει τους υποστηρικτές του «Hayir» και του «Εvet».

Ποιες, όμως, οι επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά οποιοδήποτε αποτέλεσμα στο Τουρκικό Δημοψήφισμα της Κυριακής 16^ης  Απριλίου;

Ενδεχομένως μια σκλήρυνση της τουρκικής διπλωματίας απέναντι στη χώρα μας όσον αφορά τις τουρκικές εδαφικές ή θαλάσσιες ή υποθαλάσσιες διεκδικήσεις, με ειδικές αναφορές τόσο στην χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία, όσο και στον εχθρό που βύθισαν οι Τούρκοι στη θάλασσα στη Μικρασιατική Καταστροφή.

Φυσιολογική επίπτωση θα μπορούσε να θεωρηθεί και η δημιουργία ατμόσφαιρας ψυχρής στις ελληνοτουρκικές θέσεις, με πάγωμα και μη λύση στις συζητήσεις για την επίλυση του Κυπριακού, αλλά και την δημιουργία κλίματος, σε πρώτη γραμμή που ανά πάσα στιγμή θα προκαλούσε θερμό επεισόδιο στα αγαπημένα Ίμια, είτε μέσω διεκδικήσεων σε άλλα ελληνικά νησιά, όπως π.χ. το Καστελόριζο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και θα πρέπει να «ξανά»υπολογίσουμε και το θυμικό των Τούρκων, καθώς για πρώτη φορά, το Κυπριακό τέθηκε στην ατζέντα των Τούρκων το 1955, στα γεγονότα που έφεραν τον διωγμό των Ελλήνων της Πόλης, μέσω εθνικιστικής έξαρσης, όπου  το 1974, δεκαεννέα χρόνια μετά, οι Τούρκοι, πραγματοποίησαν την εισβολή στην Κύπρο, κατέχοντας ακόμα και σήμερα παρανόμως το 38 % του νησιού.

Ενδεχομένως, μια αρνητική τροπή του Τουρκικού Δημοψηφίσματος της Κυριακής 16^ης Απριλίου, με άρνηση των Τούρκων Πολιτών στις Προτεινόμενες Συνταγματικές Μεταρρυθμίσεις του Τούρκου προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, θα φέρει σίγουρα δυσάρεστες εξελίξεις, με σενάρια είτε νέου πραξικοπήματος που θα οδηγήσει στην πτώση του Ερντογάν, είτε έξαρσης των εθνικιστών που ως αποτέλεσμα θα δημιουργούσε νέο θερμό επεισόδιο στις ήδη τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σενάριο μη απίθανο να συμβεί, καθώς το έργο το έχουμε ξαναδεί.

Υστερόγραφο:

Για ένα μεγάλο ποσοστό Τούρκων, η απόφαση για την ψηφοφορία στο δημοψήφισμα της Κυριακής θα παρθεί στη μεγάλη προσευχή της σημερινής Παρασκευής και στο μεσοδιάστημα των προσευχών, μέσα από συζητήσεις σε όλα τα τζαμιά της Τουρκίας.

Θυμίζω, πως η συγκεκριμένη Παρασκευή, είναι η δική μας Μεγάλη Παρασκευή.

Δεν αποκλείω, δεν γνωρίζω, αν τελικά ο Πρόεδρος Ερντογάν μετατραπεί, από την δική μας Μεγάλη Παρασκευή, από Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας ως «Σουλτάνος της Ανατολίας» κάνοντας πράξη τις απειλές του.

Απειλές, που έχουν να κάνουν μέχρι και την πραγματοποίηση «Προσευχής, μέσα στην «Aya Sofia», όπως άλλωστε έχει προκαλέσει υποσχόμενος στους ισλαμιστές οπαδούς του με πρόσφατες δηλώσεις.

Σημείωση

Δεν θα σχολιάσω στο τελευταίο παραλήρημα του Τούρκου Προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν που αναφέρει, ελέω εθνικιστικής – ισλαμικής συσπείρωσης εν` όψη του δημοψηφίσματος της Κυριακής, πως τη νύχτα της 16^ης Ιουλίου αρνήθηκε να βρεθεί αιχμάλωτος στους «Γκιαούρηδες».

Θυμίζω απλά, πως το αεροπλάνο με το οποίο έκανε βόλτες το βράδυ της 16^ης  Ιουλίου αποκλειστικά μέχρι τα όρια του τουρκικού FIR δεν λάμβανε άδεια προσγείωσης σε κανένα ευρωπαϊκό έδαφος.

Δεν γνωρίζω ποια από τα «halal» και ποια από τα «haram», οι λεγόμενες «καλές» και «κακές» πράξεις ενός μουσουλμάνου, πλαισιώνουν το σκεπτικό του καλού μουσουλμάνου Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν, όμως γνωρίζω πως το δόγμα στο οποίο ο Τουρκοισλαμιστής Πρόεδρος πιστεύει είναι η λεγόμενη «Σαρία», η οποία έχει ως αρχή την επικράτηση του Ισλάμ μέσω του επεκτατισμού.

Ισλάμ σημαίνει υποταγή, άρα ενδεχόμενη και πιθανή επικράτηση του «evet», του «ΝΑΙ» στο «Türkiye Referandum», των προτεινόμενων Συνταγματικών Μεταρρυθμίσεων από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογαν, σημαίνει υποταγή των Τούρκων στο θρησκευτικό Ισλάμ και όχι, για να ξεκαθαριζόμαστε, υποταγή της Ευρώπης στο Ισλάμ.

Καλό Πάσχα και τα σπουδαία μετά την Κυριακή της Λαμπρής.

Χρόνια Πολλά σε όλους !!!

• Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος & πολιτικός αναλυτής
• [email protected]
• Τwitter: TsiloyannisAnd
• Facebook: Andreas Tsiloyannis