Της Έλλης Αυξεντίου
Λένε πως μια φωτογραφία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα στιγμιότυπο ζωής που παραμένει ανεξίτηλο… Πόσο μάλλον όταν αυτό το στιγμιότυπο, είναι ένα μέρος του τότε και του σήμερα… Του πως και του γιατί… Του προσωπικού σου ξεριζωμού. Της προσφυγιάς. Του πολέμου.
Αλήθεια, εσύ τι θα έπαιρνες μαζί σου αν αναγκαζόσουν να εγκαταλείψεις το σπίτι σου; Και αν το έζησες τι είναι αυτό που κουβαλάς ακόμα και σήμερα; Πόσα μέτρησες τα κομμάτια σου, όταν το ξανα-αντίκρυσες ( ίσως και από μακριά) ως ένα απλός επισκέπτης; Ένα μπαράζ αποκαλύψεων, ένα μπαράζ συναισθημάτων φωτογραφιών, ξετυλίγεται σήμερα στην ιστοσελίδα μας…. Ένα ταξίδι στο Ριζοκάρπασο, στο χωριό, των εγκλωβισμένων, των ανθρώπων που ρίσκαραν και παρέμειναν, που εδώ και 43 σχεδόν χρόνια δεν έζησαν ούτε στιγμή ελεύθεροι…
Κύπρος; Δεν ξεχνάς ή μήπως τα έχεις ξεχάσει όλα;
Υστερόγραφο: Οι φωτογραφίες, είναι “ένα μέρος ενός θησαυρού”, ο οποίος ανήκει σε έναν προσωπικό μου φίλο αλλά και φίλο της ιστοσελίδας μας. Σ’ ευχαριστώ κι ας είναι λίγο.