Σσσ… μην πάτε στην παρέλαση: Θα θυμώσουν ο Ταγίπ και ο Ακιντζί, κινδυνεύει ο διάλογος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Απαιτείται η επαναφορά του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου, χθες… Μόνο έτσι μπορούν να αμυνθούν αποτελεσματικά απέναντι στην Τουρκία
Αγρίεψε το Ισραήλ με τον Ταγίπ Ερντογάν, που είναι σε παράκρουση, και τον εκδικείται: Ακυρώνει την συμφωνία ελευθέρου εμπορίου με την Τουρκία, δασμοί 100% στις εισαγωγές
Του Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη
Δεν αμφισβητώ πως η προσπάθεια των δύο μεγάλων κομμάτων που κρατούν τα ηνία της χώρας μας ήταν, είναι ειλικρινής και πως “αυτό” θεώρησαν πως θα βοηθήσει στην επίλυση του Κυπριακού.
Δηλαδή, να “αδυνατίσει” το στοιχείο της Ελλάδος, σε μια προσπάθεια επαναπροσέγγισης με τους Τουρκοκυπρίους, προς όφελος ενός πιο εποικοδομητικού διαλόγου (με τους Τουρκοκυπρίους και κατ’ επέκταση με την Τουρκία). Όμως, είναι αυτή η σωστή προσέγγιση; Είναι αυτή η σωστή στρατηγική για να έρθουν κοντά οι δύο κοινότητες;
Στο Πολιτικό Μάρκετινγκ, μετά που “διαβάζουμε” τις ανάγκες του λαού, η προσπάθεια είναι να τις ικανοποιήσουμε προσφέροντας προτάσεις που θα ικανοποιούν αυτές τις ανάγκες. Και πολλές προτάσεις, μιας και μιλάμε για ανθρώπους με αισθήματα, συχνά βασίζονται σε στοιχεία της ψυχολογίας. Για να γίνω πιο κατανοητός, θα αναφέρω ένα παράδειγμα.
Μια χωρισμένη μητέρα (Ελλάδα) με ένα παιδί (Ε/Κ) ερωτεύεται ένα χωρισμένο πατέρα (Τουρκία), επίσης με ένα παιδί (Τ/Κ). Έρχεται η ώρα που το επίπεδο της σχέσης τους πρέπει να μπει σε άλλη βάση και αποφασίζουν ότι πριν παντρευτούν, πρέπει να φέρουν τα παιδιά τους να ζήσουν μαζί στο ίδιο σπίτι. Το πιο πιθανό (και υπεύθυνο κατά την εκτίμηση μου) σενάριο είναι να καθοδηγηθούν από ένα ψυχολόγο, ο οποίος, μεταξύ άλλων, θα τους καθοδηγήσει προς την πιο κάτω κατεύθυνση:
1. Εξηγείστε στα παιδιά σας γιατί χωρίσατε και ότι πρέπει να προχωρήσετε με τη ζωή σας.
2. Εξηγείστε στα παιδιά σας πως οφείλουν να σέβονται αντίστοιχα τους γονείς το ένα του άλλου και πως δεν αποτελεί απειλή η συμβίωση.
3. Βρέστε τα κοινά τους “θέλω” και κτίστε πάνω σε αυτά.
4. Δείξετε το σεβασμό και την εκτίμηση σας στον άλλο γονέα (που ζει μόνος/η ή μαζί με άλλη οικογένεια).
5. Αναδείξετε πως η αγάπη σας για την μάνα και τον πατέρα τους δεν έχει χαθεί, απλά μπαίνει σε άλλο επίπεδο.
6. Δεν θα ήταν προς όφελος των παιδιών (αλλά και δικό σας) να προχωρήσετε σε γάμο πριν τα προετοιμάσετε να δεχτούν τα νέα δεδομένα.
κ.ο.κ.
Και προχωράμε σε κάποια πιθανά σενάρια “απαγόρευσης” που ίσως προκύπτουν, όπως:
1. “Μην δείχνεις στη Μαρία (η νέα σύντροφος του πατέρα) τις φωτογραφίες της μαμάς, δεν είναι σωστό” (αντίστοιχα, δεν επιτρέπω στα σχολεία την εισδοχή της ιστορίας του ενωτικού δημοψηφίσματος).
2. “Δεν θα πας στα γενέθλια της μαμάς γιατί σήμερα μαγείρεψε η Μαρία και θα ενοχληθεί” (αντίστοιχα, δεν θα πας στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου γιατί θα ενοχληθεί ο Ακιντζί και ο Ερντογάν).
Πιστεύω πως το πιο πάνω παράδειγμα μπορεί να σκιαγραφήσει αρκετά ξεκάθαρα πως μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορούν να επέλθουν, αν και εφόσον τα “παιδιά” δεν τύχουν του ανάλογου χειρισμού. Ο λαός θα κληθεί να ψηφίσει αν τελικά θέλει να ζήσει μαζί με τους Τουρκοκυπρίους, ή όχι (όπως και οι Τ/Κ με τους Ε/Κ). Γιατί η συμβίωση δεν είναι θέμα που μπορεί να λυθεί σε “διπλωματικά” τραπέζια αλλά στα τραπέζια των ίδιων των σπιτιών μας. Εκεί που θα ανοίξουμε την πόρτα στην Αϊσιέ, εκεί που η Αϊσιέ θα μας ανοίξει τη δική της πόρτα.
Με απλά λόγια, η απάντηση (η επιτυχία ή αποτυχία) δεν βρίσκεται στη στέρηση αλλά στην ελευθερία. Ουαί και αλίμονο αν ο κάθε γονιός που χωρίζει, “απαγορεύει” στα παιδιά του βασικά στοιχεία ελευθερίας. Ουαί και αλίμονο αν ο κάθε γονιός που χωρίζει απαγορεύει στο παιδί του να κινείται, να εκφράζεται, να αγαπά, να δρα ελεύθερα έναντι του άλλου γονιού του, βάζοντας του περιορισμούς και πλαίσια, μη επιτρέποντας του να αναπνεύσει ελεύθερα ωσάν οι γονείς του να ζουν ακόμη μαζί. Γιατί, όταν οι χωρισμένοι γονείς λένε στα παιδιά τους, “η μαμά και ο μπαμπάς θα σε αγαπάνε το ίδιο, έστω κι αν δεν ζουν μαζί πια”, ακριβώς αυτό κρύβεται πίσω από την φράση, και αυτό ακριβώς πρέπει να πράττουν!
Και στις δυο κοινότητες, αν σε κάθε παρέλαση (εκτός φυσικά από τις “παρελάσεις” ανακήρυξης του ψευδοκράτους και των μαύρων επετείων), και αν σε κάθε βήμα, λέμε “Σσσ” και “Σσσ”, τότε τα “παιδιά” των δυο χωρισμένων οικογενειών δεν θα “συναντηθούν” ποτέ. Γιατί, με αυτή την λογική, σήμερα, 25 Μαρτίου, θα έπρεπε να ακούσουμε το “Σσσ… μην πάτε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου για να μην κινδυνεύσει ο διάλογος” (να μην ενοχληθεί η Μαρία)!
- Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας
Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC)
https://www.linkedin.com/in/nicolaosantoniades