Ηγέτες και πραγματικότητα: ΗΠΑ-Ρωσία οι εγγυήτριες της σταθερότητας στον κόσμο;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πρόταση Μίκαελ Ρούμπιν σε Μπάιντεν: Χαρακτηρίστε το PKK νόμιμο εκπρόσωπο του κατεχόμενου Κουρδιστάν – Δώστε στον υποκριτή Ερντογάν μια δόση από το δικό του… φάρμακο
«Θα πάω στο Βερολίνο μόνο αν περάσουν στον τελικό Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός»: Τι είπε ο Μητσοτάκης για Final Four, πρωτάθλημα και τελικό Conference
Γράφει ο Γιώργος Κακλίκης*
Η φημολογούμενη αμερικανική στροφή προς συνεργασία με τη Ρωσία, ώστε να υλοποιηθεί -έστω και μερικώς- το λεχθέν από τον Σ. Λαβρόφ για την «αναγνώριση της πραγματικότητας ότι ΗΠΑ και Ρωσία είναι οι εγγυήτριες της σταθερότητας στον κόσμο», βρίσκει την ΕΕ απροετοίμαστη μπροστά σε αλλαγές που την αφήνουν εκτός νυμφώνος.
Το Βερολίνο αντέδρασε τονίζοντας την ανάγκη «να μείνουμε ενωμένοι», «η Ευρωπαϊκή Ενωση να αναλάβει ευρύτερο διεθνή ρόλο παύοντας να εξαρτάται από τις ΗΠΑ, που καλό είναι να αποφεύγουν μονομερείς ενέργειες και απευθείας συνεννοήσεις με τη Ρωσία».
Υπάρχουν όμως ερωτηματικά για το εάν το Βερολίνο μπορεί να προβεί σε ουσιαστικά βήματα. Η τακτική του στον χώρο της οικονομίας δεν αποτελεί συνεκτική ύλη για πολιτική συσπείρωση των εταίρων. Παράλληλα, ο γραφειοκρατικός υδροκεφαλισμός των Βρυξελλών, σε συνδυασμό με τον στραγγαλισμό των οραμάτων, έχει απονευρώσει τους πιστούς του ευρωπαϊκού ιδεώδους. Μαζί με αυτά, έχουμε την πανθομολογούμενη έλλειψη υπεροχικών προσωπικοτήτων. Ομως, οι ισχυρές και με σαφή λόγο προσωπικότητες είναι αναγκαίες περίπου όπως στο παρελθόν. Μέσα στην αβεβαιότητα των ισορροπιών, η Ευρώπη μένει στα χέρια προσώπων που δεν έχουν να παρουσιάσουν καλή γνώση γενικότερων ισορροπιών και αποφυγής τραγικών εξελίξεων.
Στο «TIME», ο Μ. Γκορμπατσόφ δήλωσε πρόσφατα πως «οι ηγέτες ακούγονται όλο και περισσότερο έτοιμοι για πόλεμο, με τους σχολιαστές να συμμετέχουν στην πολεμοχαρή χορωδία». Ο ευρωπαϊκός κόσμος φαίνεται να διολισθαίνει προς μια σκοτεινή πλευρά. Καιρός είναι να μην παραμένουμε σκυμμένοι στην καθημερινότητα της μικροδιαχείρισης. Είναι άμεση η ανάγκη να δώσουμε βήμα -μέσα στις ίδιες μας τις χώρες αλλά και στις δομές της Ενωσης- σε πολιτικούς και σε σχηματισμούς ικανούς να αρθρώσουν σοβαρό λόγο που να μπορεί να εφαρμοσθεί και να μην παραγνωρίζει ότι η ΕΕ δεν έχει αποκλειστικά οικονομικό χαρακτήρα. Είναι η μόνη ελπίδα μπροστά στα μεγάλα παλιρροϊκά κύματα που μαίνονται στον περίγυρό μας ως συμπτώματα επιλογών πολιτικών που έχουν χάσει την εικόνα της πραγματικότητας, των ισορροπιών και της ειρήνης.
- Πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος στο ΕΛΙΑΜΕΠ