Περίεργο αλλά αληθινό: Η Fed και ο Ντόναλντ Τραμπ προσφέρουν πολύτιμη κάλυψη στην ΕΚΤ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες και την Φρανκφούρτη είναι πολύ θετικά: Τα δύο καλά νέα που ήρθαν από την Ευρώπη για την ελληνική οικονομία
Γιατί ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, Τζερόμ Πάουελ ανακοίνωσε ότι τα επιτόκια θα διατηρηθούν αμετάβλητα μεταξύ 5,25% και 5,5%; Τα επιτόκια και οι ανισότητες…
Γράφει ο James Saft
Αρθρογράφος του βρετανικου πρακτορείου Reuters
Μπορεί να απορρίπτει μετά βδελυγμίας την επίμαχη λέξη «tapering» (σταδιακή μείωση στην ελληνική), αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αυτό ακριβώς κάνει: Προχωρά σε βαθμιαία περιστολή του προγράμματος εκτύπωσης χρήματος και έχει βάσιμους, αν όχι ευχάριστους λόγους για να το πράξει.
Παρότι η Τράπεζα επέτρεψε στον εαυτό της να αγοράσει ομόλογα με χαμηλότερες αποδόσεις και μικρότερες διάρκειες, σύντομα θα προσκρούσει σε ένα «ταβάνι» που η ίδια δημιούργησε, καθώς δεν μπορεί να αγοράσει πάνω από το ένα τρίτο των κρατικών ομολόγων οποιασδήποτε χώρας της Ευρωζώνης, ούτε περισσότερα ομόλογα σε σχέση με τη συνεισφορά κάθε χώρας στο ΑΕΠ της περιοχής. Ολα αυτά σημαίνουν ότι ο Μάριο Ντράγκι εξωθείται σε επικίνδυνες ακροβασίες προκειμένου να μην δείχνει ότι παραβιάζει τον θεμελιώδη κανόνα κάθε κεντρικού τραπεζίτη: Δεν θα δείξεις ποτέ αδυναμία.
«Επ’ ουδενί λόγω μπορεί ο Ντράγκι ή οποιοσδήποτε ομόλογός του να παραδεχθεί ότι δεν μπορεί να πράξει ό,τι απαιτείται. Δυστυχώς, στην προκειμένη περίπτωση, έστω και εμμέσως, αυτό έκανε η ΕΚΤ», υποστήριξε ο Μαρκ Οστβαλντ της ADM Investors Services.
Και δεν είναι απλά τεχνικοί λόγοι που δυσχεραίνουν τα σχέδια της ΕΚΤ να στηρίξει την οικονομία της Ευρωζώνης τυπώνοντας χρήμα: Η ποσοτική χαλάρωση (QE) λειτουργεί αποτελεσματικά όταν οι αγορές εμφανίζουν σοβαρές δυσλειτουργίες, όπως συνέβαινε στο ξεκίνημα της χρηματοοικονομικής κρίσης. Εδώ και καιρό όμως, το βασικό ερώτημαγια τις ευρωπαϊκές τράπεζες δεν είναι αν μπορούν να δανειστούν χρήμα-μπορούν και πολύ φθηνά, αλλά εάν μπορούν να το αξιοποιήσουν κερδοφόρα. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν άπτεται τόσο της νομισματικής πολιτικής, αλλά προϋποθέτει θεμελιώδη στήριξη της οικονομίας είτε μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, είτε μέσω αύξησης των κρατικών δαπανών. Οσο περισσότερος χρόνος περνά χωρίς να ανακάμπτει ο πληθωρισμός ενώ τα πιεστήρια εκτύπωσης χρήματος δουλεύουν στο φουλ και τα επιτόκια παραμένουν αρνητικά, τόσο σοβαρότερες κινδυνεύουν να αποδειχθούν οι παρενέργειες της πολιτικής αυτής.
«Παρόλη τη ρητορικη των κεντρικών τραπεζιτών περί του αντιθέτου, η αλήθεια είναι ότι η νομισματική πολιτική μάλλον έφτασε στα όριά της», υποστηρίζει ο Στέφαν Αιζακς της M&G Investments. «Εχουμε φτάσει σε σημείο καμπής…Για κάθε πρωτοβουλία προς την περαιτέρω χαλάρωση, υπάρχει ένα αντίστοιχο ή υψηλότερο κόστος που υφίστανται άλλοι τομείς της οικονομίας, με τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές και τους αποταμιευτές να είναι οι προφανείς χαμένοι».
Τουλάχιστον, η αμερικανική κεντρική τράπεζα Fed και ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ προσφέρουν πολύτιμη κάλυψη στην ΕΚΤ. Και τούτο διότι η αγορά αποφάσισε (προς το παρόν…) ότι ο Τραμπ θα εφαρμόσει επεκτατική και πληθωριστική δημοσιονομική πολιτική, μια πεποίθηση που οδήγησε σε ταχεία αύξηση των πληθωριστικών προσδοκιών και ανατίμηση του δολαρίου. Η Fed θα αυξήσει σίγουρα τα επιτόκια του δολαρίου την επόμενη εβδομάδα και ίσως σηματοδοτήσει ταχύτερους ρυθμούς για τις επόμενες κινήσεις της.
Μια πιο απότομη καμπύλη αποδόσεων ομολόγων διεθνώς θα βοηθήσει τις τράπεζες και τις ασφαλιστικέ. Το καλύτερο από όλα για την ΕΚΤ είναι ένα ισχυρότερο δολάριο που θα βοηθήσει τους εξαγωγείς της Ευρωζώνης. Η περασμένη Πέμπτη μπορεί να μην ήταν η πιο ιδανική συγκυρία για την ΕΚΤ να παραδεχθεί ότι μπήκε στο «χορό» του tapering, αλλά μπορεί να μην βρεί καλύτερη ευκαιρία…