Η ρήξη με την Ε.Ε. βαθαίνει όλο και περισσότερο, με την Τουρκία: Αναζήτηση αντίβαρων…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Θα πιέζω μέχρι τέλους για διάλογο» λέει η κ. Ολγκίν Κουεγιάρ: Ετοιμάζει έκθεση και θα ενημερώσει τον Γ.Γ. του ΟΗΕ σχετικά με τις επαφές της για το Κυπριακό
Ο Ερντογάν μετά την ήττα στις δημοτικές: Ανακοίνωσε τριετές πρόγραμμα λιτότητας, κατά του πληθωρισμού που έχει φτάσει στο 124%, για να γλυτώσει την κατάρρευση
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΚΩΝΑΣ
Με αιχμή του δόρατος τον πρόεδρο Ερντογάν η Τουρκία δεν παρέμεινε στους υψηλούς τόνους, αλλά επέλεξε, μέσω του υπουργού Εξωτερικών, Τσαβούσογλου, να κλιμακώσει τη ρητορική της έναντι τόσο της ΕΕ όσο και της Ελλάδας. Είναι πραγματικά ανησυχητικό το γεγονός ότι μέσω αυτής της κλιμάκωσης η Τουρκία διευρύνει το μέτωπο των στοχεύσεών της από τα νότια σύνορά της προς τα ανατολικά.
Αναφερόμενος στην ανάγκη αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, ο Ερντογάν απευθυνόταν στο εσωτερικό του ακροατήριο επιχειρώντας παράλληλα να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση του στα μέτωπα που η Τουρκία επιθυμεί να διασφαλίσει την ενεργό παρουσία της, ώστε να συνδιαμορφώσει τις εξελίξεις (Συρία και Κουρδικό). Τα τελευταία εικοσιτετράωρα στο κάδρο της αναθεωρητικής ρητορικής της ενσωματώνεται και η Ελλάδα, μέσω της επίσημης επαναφοράς νομικά αστήρικτων επιχειρημάτων (καθεστώς κυριαρχίας Ιμίων), που αποτελούν όμως πάγιες θέσεις της Τουρκίας (εδώ, δυστυχώς, ισλαμιστές και κεμαλιστές ομονοούν).
Σε αυτό το περιβάλλον το σημαντικότερο πρόβλημα -και λόγος ανησυχίας για την Ελλάδα- είναι ότι ενισχύεται το στοιχείο της αβεβαιότητας, καθώς ένα προς ένα τα κάθε μορφής εξωτερικά ή εσωτερικά αντίβαρα απέναντι στον Ερντογάν, τον απόλυτο διαμορφωτή της εξωτερικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, αποδυναμώνονται ή καταρρέουν.
Η ρήξη με την ΕΕ βαθαίνει όλο και περισσότερο, με την Τουρκία να θέτει τις απαιτήσεις της (παροχή καθεστώτος βίζας στους Τούρκους πολίτες, διάθεση 6 δισ. ευρώ για τους πρόσφυγες που βρίσκονται σε τουρκικό έδαφος, άνοιγμα κεφαλαίων όσον αφορά την ενταξιακή πορεία της χώρας), με τρόπο που ξεπερνά ακόμα και τη λογική του παραδοσιακού «ανατολίτικου παζαριού», αποδυναμώνοντας έτσι ακόμη περισσότερο μια ήδη προβληματική και καταρρέουσα σχέση με την ΕΕ. Για εσωτερικά αντίβαρα, βεβαίως, ούτε λόγος. Πλήρως απονομιμοποιημένη και ανήμπορη να αρθρώσει έναν σοβαρό και ορθολογικό αντίλογο, η αντιπολίτευση στην Τουρκία είτε σιωπά είτε προσπαθεί να υπερακοντίσει τη ρητορική Ερντογάν, υιοθετώντας ακόμη πιο ακραίες και μαξιμαλιστικές θέσεις.
Για την αντιμετώπιση της ακραίας και επιθετικής ρητορικής της Τουρκίας η Ελλάδα οφείλει, πέραν των ψύχραιμων διπλωματικών απαντήσεων, να ενισχύσει την εξισορροπητική ικανότητά της, οικοδομώντας τις κατάλληλες συμμαχίες με διεθνείς παίκτες που «ακούει» η Τουρκία (η Γερμανία έχει εδώ πρωτεύοντα ρόλο) και επισημαίνοντας στην ΕΕ την ανάγκη στήριξης της «χώρας-συνόρου» της Ενωσης. Ταυτόχρονα πρέπει να θωρακιστεί θεσμικά, μέσω της ανάπτυξης ενός αποτελεσματικού συστήματος διαχείρισης κρίσεων.
Δυστυχώς η θετική εξέλιξη που αφορά τη συμφωνία για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό δεν επιτρέπει εφησυχασμό, καθώς δεν αποκλείει την εμφάνιση κρίσης στο αμιγώς διμερές μέτωπο που εξακολουθεί και διατηρεί τη δική του αυτονομία και δυναμική.
- Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
