Ο συστημικός κ. Τραμπ… Το φαινόμενο της πολιτικής πανούκλας και η έλευση του Μπάρακ Ομπάμα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Φόβοι για την γεωμαγνητική καταιγίδα, επηρεάζει δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από την γη: Σπάνιας έντασης και διάρκειας, τονίζει ο καθηγητής Ε. Λέκκας [photos]
Επικρίσεις των ΗΠΑ για τον τρόπο που το Ισραήλ διεξάγει τον πόλεμο: Μεγάλη, αλλά μόνο συμβολική στήριξη από τη ΓΣ του ΟΗΕ στην Παλαιστίνη
Του Δημήτρη Σκουτέρη
Η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, των αναλυτών, των πολιτικών, των δημοσιογράφων χαρακτήρισε τον κ Τραμπ ως αντισυστημικό στη διάρκεια της μακράς προεκλογικής περιόδου των ΗΠΑ.
Τον «στόλισαν» και με άλλες ιδιότητες, όπως: μισογύνης, λαϊκιστής, σεξιστής, ακροδεξιός, επιβεβαιωμένος ψεύτης, απρόβλεπτος, τυχοδιώκτης, επικίνδυνος, μισσαλόδοξος, υποκριτής, ναρκισσιστής, αυταρχικός, άθλιος, επικίνδυνος κλόουν, ψυχασθενής, ακραία συντηρητικός, τηλεπερσόνα, άσχετος με την πολιτική, χαμαιλέων, συγκρουσιακός,ρηχός, ανεξέλεγκτος, αντιμουσουλμάνος , οποπρτουνιστής, ξενόφοβος, ρατσιστής, άπληστος.
Σύμφωνα, λοιπόν,με τις μόνιμα αποτυχημένες αναλύσεις όλων των προαναφερόμενων (θυμηθείτε BREXIT, δημοψήφισμα 2015 στην Ελλάδα κλπ,κλπ) βαφτίστηκε ο Τραμπ, ως Αντισυστημικός. Είναι όμως έτσι;
Ε… λοιπόν όχι!!! Ο κ. Τραμπ είναι και συστημικός και γέννημα του συστήματος. Σαν έτοιμος από καιρό, δεν επιβεβαιώνει τίποτα άλλο από αυτό, που η Γαλάτεια Καζαντζάκη έγραφε:
Όλη η ζωή μου του χαμού. Μ’ από την κόλασή μου, σου φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω.
Είχαμε σε προηγούμενο κείμενό μας επισημάνει την έντονη πλέον παρουσία του φαινόμενου της πολιτικής πανούκλας (http://mignatiou.com/2016/04/to-fenomeno-tis-politikis-ke-ochi-mono-panouklas-den-gnorizi-ethnika-sinora/) Αναφέραμε χαρακτηριστικά μεταξύ των άλλων:… Σε περιόδους κρίσης το εποικοδόμημα παρουσιάζει έντονες τάσεις αυτονόμησης, προκειμένου να αντισταθεί επιτυχώς και στις αντιφάσεις του συστήματος και στο κάθε φορά νέο, που νομοτελειακά βρίσκεται προ των πυλών.
Η αντίσταση αυτή γίνεται και με την «επιστράτευση» ατόμων, που θα κληθούν να παίξουν τον ρόλο του ηγέτη αυτής της αντίστασης (πολιτικά-οικονομικά-θρησκευτικά-πολιτισμικά). Έτσι αρχίζει να αναπτύσσεται ο ιστός της πολιτικής πανούκλας. Οι «εκλεκτοί» υποψήφιοι ηγέτες είτε έχουν αποκλίνουσα κοινωνική συμπεριφορά, είτε έχουν την τάση να την αποκτήσουν, είτε εκπαιδεύονται αναλόγως.
Κάποια από τα γνωρίσματα των «ηγετών» αυτών είχαμε αναφέρει ότι : Είναι Χαμαιλέοντες- Θέλουν να ελέγχουν τους άλλους- Ασκούν Γοητεία- Ενεργούν ως Παράσιτα(Έχουν την ικανότητα να εμπνέουν την εμπιστοσύνη)- Εξαπατούν ασύστολα- Χαρακτηρίζονται από Ναρκισσισμό- Δεν στηρίζουν τους άλλους- Θεατρίνοι έτοιμοι για Oscar- Πλήρης άγνοια κινδύνου- Πεινασμένοι για εξουσία.
Αλήθεια τι από τα παραπάνω δεν χαρακτηρίζει τον κ. Τραμπ με βάση όσα του καταμαρτυρούν; Είναι η προσωποποίηση του φαινόμενου της πολιτικής πανούκλας, την οποία υπηρετούσε-υπηρετεί και θα υπηρετεί..
Είναι από τα παιδιά του συστήματος ο κ. Τραμπ. Είναι δημιούργημα του ίδιου συστήματος όπως και αρκετοί Πολιτικοί που οι ΗΠΑ και αυτό το σύστημα ανέδειξε, για παράδειγμα θυμόμαστε:
– Τους Λίντον Τζόνσον και Ρίτσαρντ Νίξον που σχετίζονται με τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
– Τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο, που ενέπλεξε 31 χώρες στον πόλεμο του Κόλπου.
– Τον Μπιλ Κλίντον, που επί προεδρίας του προκλήθηκε ο πόλεμος οι βομβαρδισμοί και η διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαυίας, αλλά συνέδραμε και στην παντοκρατορία του κλεπτοκρατικού χρηματιστικού/τραπεζικού κεφαλαίου με τις φούσκες, που οδήγησαν αργότερα στην παγκόσμια κρίση.
– Τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο, που αποφάσισε την διεξαγωγή των πολέμων σε Αφγανιστάν και Ιράκ.
– Την Χίλαρυ Κλίντον, που «έστησε» από τον πόλεμο στη Λιβύη μέχρι και την έμεση, αλλά και άμεση αιματοχυσία στη Συρία.
Όλοι οι προαναφερόμενοι, προ της εκλογής τους εμφανίζονταν ως οι «πατριώτες-οι δημοκράτες-οι πολιτικά ορθοί- οι φιλελεύθεροι-οι ηθικοί-οι υπερασπιστές της δημοκρατίας/ των ατομικών δικαιωμάτων/της αυτοδιάθεσης των λαών-οι καθώς πρέπει…κλπ, κλπ». Αυτά τα χαρακτηριστικά, (που εκ του αποτελέσματος ψευδώς τους αποδίδονταν) δεν τους εμπόδισαν από το να βουτήξουν τα χέρια τους στο αίμα αθώων, να προκαλέσουν στρατιές προσφύγων-μεταναστών-λαθρομεταναστών. Δεν τους εμπόδισαν από το να φτωχοποιήσουν εκατομμύρια (και συμπολίτες τους), από το να μεταφέρουν τον πλούτο στους ελάχιστους. Να μας δηλητηριάσουν με τον βάκυλο της πολιτικής πανούκλας, ώστε οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιώτεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις ετήσιες Εκθέσεις Διεθνούς Πλούτου (Global Wealth Reports) του Ινστιτούτου Έρευνας της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse:
1. Σχεδόν ο μισός παγκόσμιος πλούτος, το 45,2%, ανήκει μόλις στο 0,7% του πληθυσμού της γής.
2. Το 39,4% του πλούτου ανήκει στο εύπορο 7,3% του πληθυσμού.
3. Το 12,4% του πλούτου ανήκει στο 21% του πληθυσμού.
4. Το 3% του πλούτου ανήκει στο 71% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Κατά την περίοδο 2010-2015, η περιουσία των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 60%, και το ποσοστό του παγκόσμιου πλούτου που κατέχουν ανέβηκε κατά περίπου 10%. Αντίθετα η περιουσία των φτωχότερων (του 71% του πληθυσμού) μειώθηκε κατά την ίδια περίοδο κατά 10%.Κερδισμένοι από την ανακατανομή του πλούτου βγαίνουν κυρίως οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι. Αύξησαν την περιουσία τους κατά 6-7% σε σύγκριση με το 2014, ενώ η περιουσία των Ελλήνων μειώθηκε κατά 17%, των Τούρκων κατά 21%, των Ρώσων κατά 38%, και των Ουκρανών κατά 41%.
Ακόμα μια απάντηση στους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς και στους αντίστοιχους «οικονομολόγους», αλλά και δημοσιολογούντες περί «ανάπτυξης» αλλά και διάχυσης του πλούτου προς τα κάτω μέσω των μηχανισμών της «αυτορυθμιζόμενης-ελεύθερης» αγοράς. Διαψεύδονται παντελώς από τα στοιχεία αυτά, αφού είναι προφανές ότι στην πράξη οι μηχανισμοί δουλεύουν για άλλα συμφέροντα και η διάχυση του πλούτου γίνεται προς τα πάνω, προς τα πλουσιότερα κοινωνικά στρώματα. Ο πλούσιος πλουσιώτερος και ο φτωχός φτωχότερος.
Και ο ….πολύς κ. Τραμπ; Ας εξετάσουμε μόνον μία εξαγγελία του, αυτήν για τη μείωση της φορολογίας. Αυτός, που ισχυρίζεται, ότι με την μείωση των φορολογικών συντελεστών, θα ενισχύσει τον μέσο και κατώτερου εισοδήματος Αμερικανό, ποιόν πραγματικά θα ωφελήσει ; Σύμφωνα με τους liberal Citizens for Tax Justice το 0,1% των Αμερικανών (που έχουν εισόδημα ανω των $3.7 εκατ ) θα δουν φορολογικές μειώσεις σχεδόν 19%, το 1% των Αμερικανών με εισόδημα $1.3 εκατ.
θα έχουν φορολογικές μειώσεις 17,5%, τα μεσαίου εισοδήματος νοικοκυριά θα έχουν μειώσεις της τάξης του 4,9%, ενώ οι φτωχότεροι μόλις 1% μειώσεις. Αυτός είναι ο Αντισυστημικός κ. Τραμπ; Για ποιούς πραγματικά δουλεύει; Ποιούς εκπροσωπεί; Πάντως σίγουρα δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα του μέσου Αμερικανού πολίτη, της εργατικής τάξης, των φτωχοποιημένων. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Είναι ένας από τους εκπροσώπους των συμφερόντων του κεφαλαίου, που βρίσκεται σε κατάσταση εμφύλιας σύγκρουσης.
Είχαμε εγκαίρως επισημάνει ότι : «Σήμερα είμαστε μάρτυρες ενός αδυσώπητου εμφύλιου πολέμου του κεφαλαίου και δη του χρηματιστικού (τράπεζες και χρηματοοικονομικοί κολοσσοί). Επίσης γράφαμε ότι:
ο παγκόσμιος καπιταλισμός διέρχεται μια ακόμα κρίση. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι επιδιώκουν να ξεπεράσουν και αυτήν την κρίση, όχι μόνον μέσω της κοινωνικοποίησης και κρατικοποίησης των χρεών (φορτώνοντας τα χρέη τους στα κράτη και στους απλούς πολίτες ), αλλά με την πλήρη- οριστική και σε παγκόσμιο επίπεδο επικράτηση του νέου, εκτός «επίσημων» αγορών (τις περισσότερες φορές) χρηματιστικού/βιομηχανικού κεφαλαίου με όρους πλήρους απελευθέρωσης του Παγκόσμιου Εμπορίου.Πρόκειται περί του κεφαλαίου, που προέκυψε μετά την απορρύθμιση του τραπεζικού συστήματος, όπου μεγάλες κερδοφόρες βιομηχανικές επιχειρήσεις μπήκαν δυναμικά και στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Ιδού η απόδειξη:
Οι μεγάλες μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου-αυτοκινήτων-τηλεπικοινωνιών κλπ,στην ουσία οι μεγάλες πολυεθνικές, έχουν “χρηματιστικοποιηθεί”, δηλαδή αντλούν σημαντικά κέρδη από χρηματοοικονομικές δραστηριότητες. Ανεξαρτητοποιούνται όλο και περισσότερο από τις τράπεζες(δεδομένου ότι συνήθως έχουν άφθονους πόρους για τη χρηματοδότηση των επενδύσεών τους), αλλά και από τις πολιτικές εξουσίες των κρατών (τις εθνικές αστικές τάξεις/ όπου ακόμα υπάρχουν),που εδρεύουν ή δραστηριοποιούνται.
Η χρηματιστικοποίηση του σύγχρονου καπιταλισμού δεν σημαίνει ότι οι μεγάλες τράπεζες είναι σε θέση να υπαγορεύουν όρους στις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Οι μεγάλες τράπεζες και οι επιχειρήσεις αυτές επιδίδονται όλο και περισσότερο σε χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, χωρίς όμως να κυριαρχούν ακόμα η μία στην άλλη. Η εμφύλια αυτή σύγκρουση του κεφαλαίου προκαλεί και τις συνεχείς κρίσεις (http://mignatiou.com/2016/10/to-start-up-nation-tou-israil-ke-i-ellines-politiki-tis-psorokostenas-kamia-sigkrisi/).
Αυτές οι κρίσεις έχουν πλην των οικονομικών και πολιτικές συνέπειες. Η ανάγκη για ανασύνταξη, επέκταση αλλά και παγκόσμια επικυριαρχία του Βιομηχανοχρηματιστικού κεφαλαίου των ΗΠΑ, επέβαλλε την με κάθε τρόπο εκλογή του Τραμπ. Δεν είναι δυνατόν η Υπερδύναμη να στηρίζεται σε «αυτορυθμιζόμενες-ελεύθερες αγορές», όταν οι ανταγωνιστές της (κυρίως η Κίνα και δευτερευόντως η Γερμανία, η Ινδία, η Ιαπωνία) έχουν Κεντρικά σχεδιασμένη (κατά περίπτωση από το Κράτος/κόμμα ή από την ντόπια εθνική αστική τάξη) οικονομία, η οποία μάλιστα και παράγει πολύ καλά αποτελέσματα.
Θα ζήσουμε, λοιπόν, μια περίοδο συγκρούσεων του Βιομηχανοχρηματιστικού με το Τραπεζοχρηματιστικό κεφάλαιο. Μια περίοδο συγκρούσεων, που δεν θα αφήσει αδιάφορους τους μεγάλους παίκτες, είτε είναι Κράτη, είτε οι εθνικές τους αστικές τάξεις, είτε είναι κάποια Funds (το πλεούμενο, το παρασιτικό αλλά ακόμα πολύ ισχυρό κεφάλαιο/άλλωστε το BREXIT έγινε μεταξύ των άλλων για να αποκτήσουν εναλλακτική φυσική έδρα). «Δικαιολογημένες» (;) ο εκνευρισμός κάποιων Ευρωπαίων, αλλά και Ασιατών με την εκλογή Τραμπ.
Ανατρέπονται ισορροπίες, αλλάζουν όροι της παγκόσμιας οικονομίας, δημιουργούνται οι συνθήκες για να δούμε τις πλέον ετερόκλητες συνεργασίες στο οικονομικό-στο γεωστρατηγικό και στο πολιτικό πεδίο, αλλά εμφανίζονται και ευκαιρίες. Προυπόθεση αξιοποίησης των ευκαιριών για την Ελλάδα ,η ορθή ανάλυση της νέας παγκόσμιας κατάστασης, ο σχεδιασμός μιας εθνικής στρατηγικής με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας και του λαού, και η υλοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών, που θα μετουσιώνουν σε πράξη(εις) την εθνική στρατηγική.
Η έλευση Ομπάμα είναι θείο δώρο. Μπορεί να δράσει, ανάλογα με τον «από μηχανής Θεό» των αρχαίων Ελλήνων. Αρκεί να αποφύγουμε τα κατά συρροήν λάθη του παρελθόντος. Δεν είναι το χρέος το κύριο ή και μοναδικό πρόβλημα, που πρέπει να τεθεί.
Είναι και οι ανεξόφλητες Γερμανικές επανορθώσεις, είναι η υποχρέωση των ΗΠΑ (μιας και έχουν αναγνωρίσει τη συμμετοχή τους στην 7χρονη χούντα, που οδήγησε στην εισβολή και κατοχή του 40% της Κύπρου από τους Τούρκους) για μια βιώσιμη λύση στο Κυπριακό (χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις, στρατό κατοχής κλπ), είναι το παγκόσμιο πρόβλημα του προσφυγικού, είναι οι δυνατότητες που θα είχαν και οι Αμερικανικών συμφερόντων επιχειρήσεις να επενδύσουν στην Ελλάδα και οι οποίες θα πολλαπλασιάζονταν αν η Ελλάδα ανακήρυτε την ΑΟΖ της, είναι η ασφάλεια και σταθερότητα στην Νοτιανατολική Μεσόγειο, είναι ο νέος οικονομικός-γεωστρατηγικός χώρος που θα μπορούσε να δημιουργηθεί αν προχωρούσε με γοργά βήματα η Μεσογειακή Ένωση.
Αλλά για να τεθούν όλα αυτά στον ακόμα Πλανητάρχη απαιτείται πολιτική αυτονομία από ξένα κέντρα και παράκεντρα των πολιτικών μας. Υπάρχει; Ή και οι πολιτικοί μας είναι φορείς και αυτοί του βάκυλου της πολιτικής πανούκλας; Οψόμεθα…
Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι Πολιτικός Αναλυτής