Ο Ερντογάν αντιμέτωπος μόνο με τον εαυτό του: Μπορεί να έχει την τύχη του επικοντιστή…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μητσοτάκης για Ερντογάν: Είναι καλύτερα να μιλάμε παρά να είμαστε με το δάκτυλο στην σκανδάλη αλλά δεν κάνουμε πίσω από τις κόκκινες γραμμές μας [video]
Τα δύο πολιτικά “ζευγάρια” της οργής, Μητσοτάκης και Ερντογάν, Μπάιντεν και Νετανιάχου: Η ανάλυση-ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου στο κανάλι Omega (videos)
Του Χρίστου Καλουντζόγλου
Στην έξοδο των επιβατών στο διεθνές αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης υπάρχει μια μεγάλη φωτιζόμενη πινακίδα, όπως αυτές που φιλοξενούν διαφημιστικά μηνύματα. Σε αυτήν όμως καταγράφονται τα ονόματα των ανθρώπων που σκοτώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη κατά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Είναι οι μάρτυρες της τουρκικής δημοκρατίας- έτσι τους αποκαλούν όλοι στην Τουρκία.
Στη διάρκεια της πτήσης με την Turkish Airlines από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη, μπροστά σε κάθε κάθισμα υπάρχει μια πολυσέλιδη και ακριβή έκδοση με την υπογραφή του πρακτορείου ειδήσεων Anadolu, στην οποία καταγράφονται λεπτό προς λεπτό τα δραματικά γεγονότα της απόπειρας πραξικοπήματος, με φωτογραφίες των 240 νεκρών και με κείμενα που συνδέουν τους πρωταίτιους της απόπειρας πραξικοπήματος με το δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν. Πρόκειται για τον ιμάμη που ζει αυτοεξόριστος στην Πενσυλβάνια, κάποτε ήταν στενός σύμμαχος του Ερντογάν, αλλά σήμερα πλέον παρουσιάζεται από την τουρκική ηγεσία ως ο επικεφαλής της τρομοκρατικής οργάνωσης FETO, που σημαίνει Fe(tullah) Terrorist Organisation).
Τις μέρες που επισκέπτομαι την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, συμμετέχοντας σε αποστολή δημοσιογράφων από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, που είναι προσκεκλημένοι της τουρκικής κυβέρνησης, η αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα Daily News, του ομίλου της Hurriyet φιλοξενεί άρθρο της Barcin Yinanc, υπό τον τίτλο «Το ΑΚP δεν έχει τις ικανότητες των Γκιουλενιστών στις δημόσιες σχέσεις».
Όπου ΑΚΡ, είναι το κόμμα του Ερντογάν και Γκιουλενιστές, όσοι είναι ενταγμένοι, ή έστω συμπαθούν την λεγόμενη «τρομοκρατική οργάνωσηFETO».
Στο άρθρο αυτό η Barcin Yinanc υποστηρίζει ότι «μόλις τώρα ο κόσμος στο εξωτερικό αρχίζει να βλέπει την βίαιη και σκοτεινή πλευρά των Γκιουλενιστών», διότι έως τώρα είχαν καταφέρει να έχουν οικοδομήσει για τους εαυτούς τους ένα πολύ «πειστικό πορτρέτο μετριοπαθούς Ισλάμ, που ακουγόταν σαν μουσική στα αυτιά κάποιων». Η αρθρογράφος με βάση αυτές τις διαπιστώσεις καταλογίζει στο επιτελείο Ερντογάν αδυναμία να «κατανοήσει την σύγχυση που επικρατεί σε κύκλους στο εξωτερικό (για την πραγματικότητα στην Τουρκία) και να την αντιμετωπίσει με τον κατάλληλο τρόπο». Και κατά την αρθρογράφο, η ρητορική των Τούρκων αξιωματούχων δεν ξεπερνά τα : Α) είμαστε απογοητευμένοι μαζί σας, Β) πως θα αισθανόσαστε αν βομβαρδιζόταν το κοινοβούλιό σας και Γ) Ότι σημαίνει για εσάς ο ISIS, σημαίνουν για εμάς οι Γκιουλενιστές. Το άρθρο αυτό είναι ενδεικτικό του προβληματισμού που αναπτύσσεται εσχάτως στην Τουρκία, αν και εκφράζεται με προσεκτικό τρόπο και από συγκεκριμένους κύκλους, για τον τρόπο με τον οποίον το σύστημα Ερντογάν έχει χειριστεί την κατάσταση μετά την απόπειρα πραξικοπήματος.
Το αφήγημα της τουρκικής ηγεσίας, όπως τουλάχιστον το ακούμε οι δημοσιογράφοι που συμμετέχουμε στην συγκεκριμένη αποστολή είναι : ο λαός αντιστάθηκε, προστάτευσε την δημοκρατία και τον πρόεδρό μας, ενώ η Δύση δεν έδειξε αντανακλαστικά για να καταδικάσει όσους επιχείρησαν να ανατρέψουν μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Το ακούμε αυτό με διάφορες διατυπώσεις από αξιωματούχους σε όλα τα επίπεδα. Και ακούγεται πειστικό, παρά τις επιφυλάξεις που εκφράζει η αρθρογράφος της Daily News.
Στην σημερινή Τουρκία είναι σαν να μην υπάρχει καμία (πολιτική) δύναμη που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται όχι απλά να βγήκε πιο ισχυρός από την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου, αλλά πλέον έχει στα χέρια του όλα τα μέσα για να εφαρμόσει την προσωπική του ατζέντα στο πλέον φιλικό περιβάλλον. Η Τουρκία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος έχει μπει σε μια διαφορετική και ίσως πρωτόγνωρη φάση της σύγχρονης ιστορίας της.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της φάσης, όσο μπορούν να αποσαφηνιστούν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Η προοπτική απόλυτου ελέγχου της πολιτικής και της κοινωνίας από τον Ερντογάν και η ευρύτατη αποδοχή των απόψεών του από την κοινή γνώμη, που αποζητά σταθερότητα και ασφάλεια. Όμως ακριβώς εδώ κρύβεται και η παγίδα: η υπέρ-προβολή της ισχύος που ο ίδιος ο Ερντογάν πιστεύει πως έχει προσδώσει στη χώρα του σε πολιτικό, οικονομικό και γεωστρατηγικό επίπεδο. Και γιατί είναι παγίδα ; Διότι ενώ αναμφίβολα ο Ερντογάν είναι κυρίαρχος, θα πρέπει να αποδείξει συγχρόνως ότι διαθέτει το προσωπικό απόθεμα για να ανταπεξέλθει στις υψηλές προσδοκίες που έχει δημιουργήσει. Με άλλα λόγια, ο Ερντογάν σήμερα είναι αντιμέτωπος μόνο με τον εαυτό του.
Αλλά, μπορεί να έχει την τύχη του επικοντιστή, που ανεβάζει διαρκώς τον πήχη καθώς αισθάνεται σίγουρος ότι θα τον περάσει εύκολα και θα κάνει ρεκόρ, αλλά τελικά καταβάλλεται από το άγχος που του προκαλεί η σιγουριά του.