Από την απελευθέρωση στην επανένωση: Χωρίς αποχώρηση στρατευμάτων δεν υπάρχει λύση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο Κώστας Ν. Κωνσταντίνου
Πολύ ορθά ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν μπορεί να υπάρξει θετική ψήφος από την ελληνοκυπριακή πλευρά σε δημοψήφισμα για λύση του Κυπριακού που θα προνοεί την συνέχιση των επεμβατικών δικαιωμάτων, των εγγυήσεων και παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο μετά τη λύση.
Πριν από την έναρξη συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος θα έπρεπε να ετίθετο η προϋπόθεση και η δέσμευση από όλα τα μέρη ότι, όταν συμφωνήσουν οι δυο κοινότητες στην Κύπρο σε όλα τα ζητήματα θα υπάρχει αποχώρηση όλων των κατοχικών στρατευμάτων της Τουρκίας και θα καταργηθούν πλήρως οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα των εγγυητριών δυνάμεων.
Η δέσμευση αυτή θα έπρεπε να προσυπογράφεται στο κοινό ανακοινωθέν που εκδίδεται πριν την έναρξη των συνομιλιών και να αποτελεί αυτονόητη προϋπόθεση για τις συνομιλίες και καθολικά παραδεκτή. Η ε/κ πλευρά συζητά για σαράντα δυο χρόνια πως θα μοιραστεί την κυριαρχία και διακυβέρνηση που της ανέθεσε νόμιμα η διεθνής κοινότητα το 1964 με το ψήφισμα 186, μετά τις δικοινοτικές ταραχές τον Δεκέμβριο του 1963 και δεν έχει συζητήσει τίποτε για την παράνομη εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από τα Τουρκικά στρατεύματα η οποία έχει καταδικαστεί με ψηφίσματα από την διεθνή κοινότητα και τα Ηνωμένα Έθνη.
Αυτή η ανορθόδοξη πρακτική που εφαρμόζεται και επιβάλλεται από την διεθνή κοινότητα για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος φανερώνει την αδυναμία της ε/κ πλευράς να διεκδικήσει το δίκαιο της και υπογραμμίζει την υπεροχή της Τουρκίας στη εξωτερική πολιτική και διπλωματία έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Έχει επιτευχθεί πρόοδος στα κεφάλαια διαμοιρασμού της κυριαρχίας και της διακυβέρνησης τα οποία έχει απαιτήσεις η Τουρκία και οι τ/κ και αρνούνται να συζητήσουν θέματα του εδαφικού, της ασφάλειας και των εγγυήσεων που είναι ζωτικής και ουσιώδεις σημασίας για τους Ελληνοκύπριους.
Ο κατοχικός ηγέτης μάλιστα προκαταλαμβάνει το θέμα του εδαφικού με το να δηλώνει τα εδάφη που δεν προτίθεται να επιστρέψει η Τουρκία και στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων θεωρεί πρόοδο το ότι η Τουρκία δέχεται για πρώτη φορά να τα συζητήσει. Ο πραγματικός λόγος που η Τουρκία δέχτηκε να συζητήσει τις εγγυήσεις είναι για να εμπλέξει στο θέμα τους υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο και να προβάλει τις απαιτήσεις και διεκδικήσεις της. Αν η Κυπριακή Δημοκρατία παρασυρθεί σε διάλογο σχετικό με τους υδρογονάνθρακες στα πλαίσια των συνομιλιών τότε η Τουρκία έχει επιτύχει αυτό που επεδίωκε: Θα μπορεί να έχει πρόσβαση στα αποθέματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο μόνο μέσω της Κύπρου. Ο στόχος της επανένωσης της πατρίδος μας που επικαλείται εσχάτως η πολιτική ηγεσία της ε/κ πλευράς είναι ακόμα πιο ανεδαφικός από το στόχο της απελευθέρωσης των σκλαβωμένων εδαφών. Η Τουρκία έχει κατακτήσει με τα όπλα τη μισή Κύπρο και έχει δημιουργήσει δομές που ελέγχει πλήρως πολιτικά και οικονομικά με «νόμιμο και δημοκρατικό» τρόπο. Η Τουρκία έχει ιστορικό προσάρτησης εδαφών με όλες τις μεθόδους.
Η πιο προσφιλής της μέθοδος είναι οι γενοκτονίες αλλά αξιοποιεί και άλλες πρακτικές όπως έπραξε με την Αλεξανδρέττα της Συρίας που την προσάρτησε με δημοψήφισμα αφού πρώτα τρομοκράτησε και εκδίωξε τον συριακό πληθυσμό. Στην Κύπρο εφάρμοσε ειδικό μοντέλο. Πρώτα πόλεμο συνοδευόμενο με βιαιότητες και μετά τρομοκρατία για να εκφοβίσει τον πληθυσμό και να τραπεί σε φυγή για να γλιτώσει τη ζωή του. Επειδή παρέμεινε μεγάλος αριθμός ατόμων στα σκλαβωμένα εδάφη και ήταν δύσκολο να τους αφανίσει ο τουρκικός στρατός συνέχισε να εξασκεί τρομοκρατία μέχρι που υποχρεώθηκε ο κόσμος να ζητήσει ανταλλαγή πληθυσμών και έτσι να υπάρξει ο διαχωρισμός και η εθνοκάθαρση που επεδίωκε η Τουρκία.
Από την προϊστορία της Τουρκίας και τις σύγχρονες επεκτατικές ενέργειες της, αβίαστα προκύπτει ότι οποιαδήποτε λύση του κυπριακού και αν δοθεί θα χρησιμοποιηθεί από την ίδια ως εφαλτήριο για τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου. Επειδή όταν εκφράζονται τέτοιες σκέψεις κάποιοι αναφέρουν το ισοζύγιο δυνάμεων θέλω να τους υπενθυμίσω το ισοζύγιο δυνάμεων της επανάστασης του 1821 και του απελευθερωτικού αγώνα του 55-59. Για όσους ρωτούν αν θα κάνουμε πόλεμο για να διεκδικήσουμε τα δίκαια μας να τους παραπέμψω στον Μαχάτμα Γκάντι και στο Νέλσον Μαντέλα. Στις τελευταίες προεδρικές εκλογές κανένας υποψήφιος δεν είχε ζητήσει την ψήφο των ελληνοκυπρίων ζητώντας εξουσιοδότηση να αλλάξει τον στόχο του κυπριακού ελληνισμού που είναι η απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών σε στόχο επανένωσης της πατρίδας.
- Ο Κώστας Ν. Κωνσταντίνου είναι Μηχανολόγος Μηχανικός.