Βήμα μεγάλων ευκαιριών και σημαντικών συναντήσεων ο ΟΗΕ που αφορούν και την Ελλάδα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ακόμα ένα αστείο από τον Ερντογάν… Μέχρι την μόνιμη κατάπαυση του πυρός η διακοπή εμπορικών συναλλαγών με το Ισραήλ: Διευκρινίσεις από τον ισλαμιστή υπουργό Εμπορίου της Τουρκίας
Πως την είδε ο Τατάρ; Λέει ότι δεν θα είναι υποψήφιος για την ψευτο-“προεδρία” του κατοχικού καθεστώτος αν η Τουρκία εγκαταλείψει τη «νέα πολιτική» στο Κυπριακό
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η ετήσια Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών αποτελεί, χωρίς αμφιβολία ένα σημαντικό διεθνές βήμα και ταυτόχρονα μία ευκαιρία για τους ηγέτες που παρίστανται και για την ανάπτυξη των θέσεων τους και για την πραγματοποίηση των επαφών που κρίνουν ότι είναι χρήσιμες για την παραπέρα πορεία των χωρών τους.
Με αυτό ως δεδομένο ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας που θα βρίσκεται στην έδρα του Οργανισμού για μία περίπου εβδομάδα προκειμένου να συμμετάσχει και στις εργασίες της Γενικής Συνέλευσης και στις ειδικές συνεδριάσεις για το προσφυγικό και την βιώσιμη Ανάπτυξη, έχει μια μεγάλη ευκαιρία και δυνατότητα που μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το καλό της ώρας και όχι μόνο.
Ο κ. Τσίπρας προσέρχεται στην Νέα Υόρκη με τον «αέρα» της επιτυχημένης, και επικοινωνιακά και ουσιαστικά Διάσκεψης των Αθηνών, η Διακήρυξη της οποίας είναι πράγματι ένα αξιόλογο κείμενο που θίγει τα καίρια προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η ΕΕ, προκειμένου να συνεχίσει την πορεία της στο διεθνές σύστημα. Όμως τόσο η μελλοντική διαδρομή της ΕΕ όσο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, όπως η ασφάλεια, η οικονομία, η ανάπτυξη και το μεταναστευτικό, συζητήθηκαν μεν στην Αθήνα περισσότερο σε σχέση με την ΕΕ και την έκτακτη Σύνοδο στην Μπρατισλάβα, είναι όμως ζητήματα διεθνούς εμβέλειας που απασχολούν κατά τον ένα η τον άλλο τρόπο την Διεθνή Κοινότητα.
Έτσι ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει την ευκαιρία με τις ομιλίες και παρεμβάσεις του να « διεθνοποιήσει» την Διάσκεψη και την Διακήρυξη των Αθηνών , προτείνοντας η διάσκεψη να τεθεί και υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και την συμμετοχή περισσοτέρων χωρών ακόμη και ως παρατηρητών και με ίσως λίγο πιο διευρυμένη ημερήσια διάταξη ( η προστασία του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή θα μπορούσαν να προστεθούν στην ατζέντα). Και βέβαια θα ήταν σημαντικό οι επιτελείς του κ. Πρωθυπουργού να διερευνήσουν σε ποιο από τα επίσημα κείμενα της Γενικής Συνέλευσης μπορεί να ενσωματωθεί ως παράρτημα η Διακήρυξη των Αθηνών.
Το δεύτερο σημείο αφορά στην αναφορά του κ. Τσίπρα από την Μπρατισλάβα για «..ένα νέο όραμα και μια συμπαγή ατζέντα για αλλαγή..». Διαπίστωση με νόημα που όμως αν ληφθούν υπόψη τα όσα συμβαίνουν στο διεθνές σύστημα σήμερα δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιορίζεται στα, κατ’αναλογία, περιορισμένα όρια της ΕΕ. Νέο όραμα και νέα συμπαγής ατζέντα απαιτείται και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του Πλανήτη και θα ήταν σημαντικό η παρέμβαση του Πρωθυπουργού να καλύψει, παράλληλα με τα εθνικής σημασίας ζητήματα, και το θέμα αυτό, υπογραμμίζοντας την γενική αρχή ότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί η συνολική, και όχι μόνο οικονομική, κρίση που αντιμετωπίζει ο πλανήτης σήμερα με την χρήση των μέσων και των μεθόδων του συστήματος που δημιούργησε την κρίση και αναφέροντας, στη συνέχεια, ότι το νέο αυτό όραμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την διαμόρφωση ενός πλαισίου τέτοιου που θα έχει ως αποτέλεσμα έναν κόσμο πιο φιλειρηνικό, πιο ασφαλή, πιο κοινωνικά ευαίσθητο, με περισσότερο σεβασμό στο περιβάλλον και με έμφαση στη διεθνή συνεργασία και αλληλεγγύη.
Το τρίτο σημείο αφορά στη συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον Τούρκο Πρόεδρο κ. Ερντογάν. Η συνάντηση αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον κυρίως γιατί τα θέματα που θα συζητηθούν με πρώτο το Κυπριακό έχουν αποκτήσει τον τελευταίο καιρό μία ιδιαίτερη δυναμική. Και βέβαια ως προς το Κυπριακό σημασία έχει η άποψη του κ. Αναστασιάδη που είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Κύπρου αν και η άποψη αυτή βρίσκεται στον αστερισμό του σχεδίου Ανάν, συνειρμός που αυτή τη φορά τουλάχιστον θα μπορούσε και θα έπρεπε να αποφευχθεί.
Ως προς τα θέματα και τα προβλήματα που συνιστούν τις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις όπου υπάρχει αξιοσημείωτο παρελθόν συζητήσεων και διαβουλεύσεων που αναμφισβήτητα αποτελούν προηγούμενο, ο κ. Πρωθυπουργός , με δεδομένη και την μάλλον περίπλοκη συγκυρία που χαρακτηρίζει την Τουρκία τόσο στο εσωτερικό όσο και στις διεθνείς της σχέσεις, αλλά και την επιτυχία της Διάσκεψης των Αθηνών, θα βρεθεί μάλλον ενώπιον μίας επιδίωξης του κ. Ερντογάν για τον επαναπροσδιορισμό του πλαισίου των ελληνοτουρκικών σχέσεων . Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζητήματα όπως το προσφυγικό, το ενεργειακό, το ζήτημα της ΑΟΖ και η κατάσταση στο F.I.R Αθηνών, μάλλον θα συνδεθούν, από την πλευρά του κ. Ερντογάν, με την λογική ενός τέτοιου επαναπροσδιορισμού των Ελληνοτουρκικών σχέσεων.
(Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η λογική του επαναπροσδιορισμού σχέσεων είναι αρκετά προσφιλής και σε αξιωματούχους των ΗΠΑ με πρώτη την υφυπουργό Εξωτερικών V. Nuland, η οποία σε ομιλία στο ινστιτούτο Atlantic Council Δεκέμβριο του 2012 είχε μιλήσει για την αναγέννηση/επαναπροσδιορισμό των σχέσεων ΗΠΑ με την ΕΕ, αναφέροντας το ενεργειακό ως καθοριστικό παράγοντα στη διαδικασία αυτή).
Ο κ. Τσίπρας σαφώς γνωρίζει τους παράλογους τουρκικούς ισχυρισμούς στα θέματα αυτά. Και σαφώς γνωρίζει τον τρόπο για την απόρριψη τους. Ένα κρίσιμο όμως σημείο , πέραν της ουσίας μπορεί να είναι, με βάση την διεθνή πρακτική των τελευταίων ετών σύμφωνα με την οποία ολοένα και περισσότερες χώρες ( βλ. προσφυγή Φιλιππίνων κατά Κίνας, Σομαλίας κατά Κένυας και Ανατολικού Τιμόρ κατά Αυστραλίας), προσφεύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την διευθέτηση διαφορών σχετικά με τα θαλάσσια σύνορα τους, μια νέα συζήτηση για προσφυγή στο Διεθνές δικαστήριο της Χάγης, για τα θέματα του Αιγαίου, της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, αυτή η φορά προερχόμενη από την Τουρκία.
Σε μία τέτοια περίπτωση χρειάζεται προσοχή και όχι βιασύνη. Άλλωστε η Ελλάδα είχε πολλές φορές αναφερθεί στη σημασία του Διεθνούς Δικαστηρίου για την διευθέτηση της διαφοράς σχετικά με την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο με την Τουρκία που δεν έχει κυρώσει την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, να απορρίπτει την σχετική πρόταση.
Το τέταρτο σημείο αφορά στη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο κ. Μπάϊντεν. Λαμβάνοντας υπόψη τις δηλώσεις του τελευταίου μετά την επίσκεψη του στην Άγκυρα στα τέλη Αυγούστου είναι βέβαιον ότι ο κ Μπάιντεν θα θελήσει να συζητήσει κυρίως το Κυπριακό και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν όμως ληφθούν υπόψη και κάποια δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία οι ΗΠΑ είναι ενοχλημένες από την στάση της Τουρκίας κυρίως στη Συρία αλλά και ανήσυχες από την εσωτερική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και ως αποτέλεσμα αναζητούν νέο ισχυρό «αντικαταστάτη» της Τουρκίας , είναι ενδεχόμενο ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος να θελήσει να διερευνήσει τις προθέσεις και απόψεις του κ. Τσίπρα στο ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να στραφούν στην Ελλάδα για τον ρόλο αυτό. Και στην περίπτωση αυτή χρειάζεται προσοχή γιατί όπως είναι γνωστό οι σχέσεις αυτές βασίζονται σε ένθεν κακείθεν ανταλλάγματα με σημαντικές διαστάσεις.
Με αυτά ως δεδομένα διατυπώνεται η ευχή η παραμονή του Έλληνα πρωθυπουργού σις ΗΠΑ να έχει καλά αποτελέσματα για τη χώρα.
