Ο άστατος Πρόεδρος της Τουρκίας: Στις ΗΠΑ αναζητούν άλλους εναλλακτικούς συμμάχους
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μάλιστα… Ομιλούν όλοι, ομιλεί και ο Ερντογάν: Ο ισλαμιστής πρόεδρος καλεί το Ισραήλ να δεχτεί την κατάπαυση πυρός όπως η …Χαμάς, έσπευσε να μιλήσει με τον Χανίγε
Αμανές εξωτερικής πολιτικής από τον Ερντογάν ενόψει της επίσκεψης του κ. Μητσοτάκη: Καημός του να του αναγνωρίσουν ρόλο μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής!
Γράφει ο Μάικλ Μπέρλεϊ
Αρθρο στην εφημερίδα Times του Λονδίνου
Οι Αμερικανοί έβγαλαν έναν αναστεναγμό ανακούφισης όταν το στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίον του Τούρκου προέδρου απέτυχε αυτό το καλοκαίρι.
Με δεδομένο ότι η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, το διακύβευμα δύσκολα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο. Η Τουρκία αποτελεί άλλωστε προπύργιο για την αμυντική ικανότητα της Δύσης, ειδικά στη Μέση Ανατολή. Τώρα ωστόσο, καθώς η Τουρκία μεταμορφώνεται σε έναν ασταθή παράγοντα στην περιοχή, η κυβέρνηση Ομπάμα ανακαλύπτει ότι ένα αποτυχημένο πραξικόπημα μπορεί να είναι το ίδιο επικίνδυνο με ένα επιτυχημένο.
Ο δρακόντειος τρόπος με τον οποίον ο Ερντογάν απάντησε στην απόπειρα πραξικοπήματος (συλλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, σχεδόν 10.000 στρατιώτες και 143 στρατηγούς και ναυάρχους) έχει δημιουργήσει αμφιβολίες αναφορικά με την αξιοπιστία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Ο πρόεδρος Ομπάμα εξέφρασε την ανησυχία του την περασμένη εβδομάδα στο περιθώριο της Συνόδου του G20 στην Κίνα κατά τη διάρκεια της τεταμένης συνάντησης που είχε με τον Ερντογάν.
Υπάρχουν ωστόσο κι άλλοι λόγοι για την επιδείνωση στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ: η αλλόκοτη συλλογιστική με την οποία ο Ερντογάν ζητά από τις ΗΠΑ την έκδοση πίσω στην Τουρκία του αυτοεξόριστου στην Αμερική Τούρκου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, η εισβολή τουρκικών τανκς στη βόρεια Συρία σχεδόν χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση, οι τουρκικές επιθέσεις κατά των Κούρδων της Συρίας, τους οποίους το αμερικανικό Πεντάγωνο αντιμετωπίζει ως τους πιο αποτελεσματικούς συμμάχους του στη νίκη κατά του ISIS, και η προσέγγιση της Αγκυρας με το Ιράν και τη Ρωσία.
Με δεδομένα τα παραπάνω, κάποιοι στις ΗΠΑ αναζητούν πλέον άλλους εναλλακτικούς συμμάχους στην περιοχή, πέρα από την ολοένα και πιο αλλόκοτη και ασταθή Τουρκία. Ο Ερντογάν βρίσκεται στην εξουσία για πολύ μεγάλο διάστημα και η μεγαλεπήβολη νεο-οθωμανική πολιτική του έχει πια γίνει σκόνη.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει, με τις κινήσεις του, πολλαπλασιάσει τους εχθρούς του στο εσωτερικό. Επιπλέον, η όποια επαναπροσέγγιση με το Ιράν και τη Ρωσία που θα επιτρέπει την παραμονή του Ασαντ στην εξουσία της Συρίας υπάρχει ο κίνδυνος να αποξενώσει την ισλαμική βάση ψηφοφόρων του ίδιου του Τούρκου προέδρου. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε η ΕΕ εμπιστεύονται πλέον τον άστατο Ερντογάν, και γι’ αυτόν τον λόγο κάνει σωστά η Ουάσιγκτον που αναζητά εναλλακτικές δομές ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο.