Ο γρίφος της ελληνικής πολιτικής σκηνής: Ενώπιον πρόωρων εκλογών και συμμαχιών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ ΓΙΑΤΑΓΑΝΑΣ
Αν και κατακαλόκαιρο, γίνονται ολοένα και πιο εμφανή τα δείγματα της επερχόμενης πολιτικής κρίσης. Ολα τα κόμματα βρίσκονται σε αμηχανία και αναζήτηση στρατηγικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να εγκαταλείπει την καθυστερημένη και στρεβλή απόπειρά του να εξελιχθεί σε μια ευρωπαϊκή, αριστερή, έστω βαλκανική σοσιαλδημοκρατική παράταξη. Το μαρτυρούν οι εσωκομματικές συγκρούσεις γύρω κυρίως από τις αποκρατικοποιήσεις και τα ζητήματα τήρησης του νόμου και της τάξης. Η αναμενόμενη από τους Ευρωπαίους εταίρους και επιθυμητή από πολλούς άλλους εξάντληση της τετραετίας με παράλληλη πλήρη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου δεν φαίνεται πραγματοποιήσιμη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα επιδιώξει πρόωρες εκλογές με αριστερό πρόσημο, ώστε να συγκρατήσει σημαντικό τμήμα της εκλογικής του πελατείας και να εμποδίσει πιθανή αυτοδυναμία της ΝΔ, με απώτερο στόχο να γίνουν επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική και να παραμείνει έτσι παράγων των εξελίξεων ψαρεύοντας στα θολά νερά που θα προκύψουν.
Η ΝΔ φαίνεται να έχει επίσης εσωκομματικά αδιέξοδα, που αναζωπυρώθηκαν από την εισαγγελική επαναφορά του ζητήματος των ελλειμμάτων του 2009, πράγμα που ενισχύει το φιλοσυριζαϊκό αφήγημα της καραμανλικής συνιστώσας για την κρίση, η οποία δεν θέλει να τεθούν επί τάπητος οι δικές της σχετικές ευθύνες. Η εξέλιξη αυτή δεν διευκολύνει το εγχείρημα του Κ. Μητσοτάκη να ομογενοποιήσει το κόμμα υπό την ηγεσία του. Η λεγόμενη Κεντροαριστερά, από την πλευρά της, δεν μοιάζει ικανή να ενοποιηθεί υπό στιβαρή ηγεσία, και -για την ώρα- φαίνεται ότι επιλέγει μια τακτική διμέτωπου αγώνα, με ίσες αποστάσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πράγμα που σε συνθήκες πόλωσης μάλλον θα την εξαφανίσει από το πολιτικό σκηνικό. Ακόμα χειρότερο, όλη αυτή η κατάσταση σαφώς ενισχύει όλες τις περιφερειακές αντιευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, δεξιές και αριστερές, που κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε ρυθμιστές των εξελίξεων στην περίπτωση εκλογών με απλή αναλογική.
Μπροστά σ’ αυτό το ζοφερό περιβάλλον, ποια μπορεί να είναι η διέξοδος που θα ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους και θα παράσχει στη χώρα την ύστατη δυνατότητα εξόδου από τα μνημόνια και την κρίση; Κατά τη γνώμη μου, μία είναι η επιλογή: η προεκλογική δέσμευση του συνόλου της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΔΣ, Ποτάμι και άλλα παρεμφερή κόμματα που πιθανό να εμφανιστούν) ότι θα συμπράξουν μετεκλογικά για τον σχηματισμό κυβέρνησης, η οποία θα εφαρμόσει αταλάντευτα τις δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους εταίρους και δανειστές μας, με στόχο την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη απεμπλοκή από τα μνημόνια.
Η επιλογή αυτή είναι η μόνη που μπορεί να εμποδίσει τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ για ένα θολό μετεκλογικό τοπίο, που μπορεί να δυσκολέψει τη σύγκλιση της καραμανλικής πτέρυγας της ΝΔ με τη σημερινή κυβέρνηση και να απελευθερώσει ψήφους της Κεντροαριστεράς, που σε αντίθετη περίπτωση φυσιολογικά θα έχουν την τάση να στηρίξουν το εγχείρημα του Κ. Μητσοτάκη. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι αυτή η συνετή κατεύθυνση μπορεί τελικά να επικρατήσει, και γι’ αυτό τον λόγο παραμένω απαισιόδοξος.