Η προεκλογική εκστρατεία άρχισε: Τακτικισμοί, βυζαντινισμοί και πολιτική ανορθρογραφία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όταν οι Έλληνες της Μεγαλονήσου είπαν το ΟΧΙ: Πέρασαν 20 χρόνια από την καταψήφιση του φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν, το υποστήριξαν γνωστοί πολιτικοί σε Κύπρο και Ελλάδα (video)
Πάρκο Βάσου Λυσσαρίδη στη Λακατάμια: Εγκαινιάστηκε χώρος πρασίνου στη μνήμη του ιδρυτή της ΕΔΕΚ σε ένα συναπάντημα με την Ιστορία
Του Κώστα Βενιζέλου
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, κυρίως όμως το Προεδρικό, δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να εκλεγεί στην Προεδρία της Βουλής, ο Μαρίνος Σιζόπουλος, γι’ αυτό και στήριξε τον Δημήτρη Συλλούρη.
Ο τελευταίος είχε αναφέρει στους Συναγερμικούς όταν τους συνάντησε πριν την… Μεγάλη Πέμπτη, πώς εάν δεν τον υποστηρίξουν, οι τρεις της Αλληλεγγύης θα ψηφίσουν Μαρίνο Σιζόπουλο. Αυτή είναι η πολιτική διαχείριση που έγινε από πλευράς του κυβερνώντος κόμματος και του νέου συνεργάτη τους. Οι πολιτικοί όροι μιας τέτοιας κίνησης, όπως έγιναν από το κυβερνητικό στρατόπεδο, εξαντλούνται σε τρεις άξονες.
Ο πρώτος άξονας είναι μια αντι-τοποθέτηση. Δηλαδή, για να μην εκλεγεί ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, επέλεξαν τον πάλαι ποτέ πρόεδρο του τέως ΕΥΡΩΚΟ και εσχάτως ενταγμένο στην Αλληλεγγύη της τέως ευρωβουλευτίνας του ΔΗΣΥ, Ελένης Θεοχάρους. Ίσχυσε, δηλαδή, η θεωρία του μη χείρον.
Δεύτερο, θεωρήθηκε στην μπακαλίστικη αριθμητική, πως στις μάχες που θα δίνονται εντός Βουλής, στους 18 βουλευτές του ΔΗΣΥ θα προστίθενται και αυτοί της Αλληλεγγύης, που ειρήσθω εν παρόδω προέρχονται όλοι από το εκλιπόν ΕΥΡΩΚΟ.
Τρίτο, η επιλογή παραπέμπει στους σχεδιασμούς του… λόφου για τις προεδρικές εκλογές του 2018. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την ενίσχυση των γεφυρών με τον πολιτικό χώρο του νέου Προέδρου της Βουλής, αλλά ταυτόχρονα είχε δύο άλλες στοχεύσεις. Να μην επιτρέψει επιτυχία του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου και κυρίως του ΔΗΚΟ, που έχει προεδρικές βλέψεις το 2018, γιατί αυτό θα το δυνάμωνε. Την ίδια ώρα θεωρεί πως εξουδετερώνει την προαναγγελθείσα υποψηφιότητα Ελένης Θεοχάρους.
Είναι σαφές πως για το κυβερνών κόμμα το σενάριο που εφαρμόσθηκε την περασμένη Πέμπτη, δεν ήταν η πρώτη επιλογή. Το πρώτο σενάριο ήταν να βρει μια φόρμουλα συνεργασίας με το ΑΚΕΛ, που δεν κατέστη όμως δυνατό να καταλήξει. Κυρίως γιατί στο ΑΚΕΛ μετά το κάζο που έπαθαν στις βουλευτικές εκλογές, επιλέγουν μέχρι νεωτέρας να κρατούν αποστάσεις (φανερά τουλάχιστον) από τον ΔΗΣΥ.
Είναι πρόδηλο πως η επιλογή του κυβερνώντος κόμματος είναι ελλειμματική ως προς τους πολιτικούς όρους, το πολιτικό πλαίσιο, το οποίο φυσιολογικά πρέπει να χαρακτηρίζει τέτοιες αποφάσεις. Ήταν επιλογή τακτικής και σκοπιμότητας. Αυτό, φυσικά, δεν γίνεται για πρώτη φορά στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου. Συνήθως, οι βυζαντινισμοί και οι εξισώσεις με αριθμητήριο (που γνωρίζουν οι παλαιότεροι) υπερισχύουν της πολιτικής. Οι προϋποθέσεις που είχαν τεθεί προεκλογικά για επιλογή και εκλογή Προέδρου της Βουλής (Κυπριακό-οικονομία), ήταν τελικά «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Κοντολογίς, κουβέντες του αέρα.
Ανεξάρτητα από τις λογικές του τακτικισμού, που χαρακτηρίζονται από πολιτικές ανορθογραφίες, είναι πρόδηλο πως η χώρα έχει νωρίς εισέλθει στην προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές του Φεβρουαρίου 2018. Αυτό δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί το κυβερνητικό στρατόπεδο. Κυρίως στο πεδίο του Κοινοβουλίου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Έγιναν όλα τα άλλα στη Βουλή, ο ενδυματολογικός κώδικας τους μάρανε. Και καλοντυμένα να είναι τα νεοεκλεγέντα και μη «νούμερα»( που υπάρχουν κάποια), δεν αλλάζει κάτι. Αλλού είναι το πρόβλημα.