Οι παθιασμένοι ξερόλες: Το κράτος ασφυκτιά από τις μετριότητες του πολιτικού συστήματος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στην Κύπρο την Δευτέρα η Καναδή υπουργός Εξωτερικών: Στο επίκεντρο το Κυπριακό, το λιμάνι της Λάρνακας για το σχέδιο “Αμάλθεια” και οι διμερείς σχέσεις
Ιρανός με γεμάτο πιστόλι συνελήφθη στη Λευκωσία, τι ανησυχεί τις αρχές ασφαλεία; Κρίνεται ως εξαιρετικά σοβαρό περιστατικό από την κυπριακή Αστυνομία
Του Κώστα Βενιζέλου
Οι ξερόλες, που τοποθετούνται επί παντός επιστητού δεν μπορούσαν να αποφύγουν τον πειρασμό (της τηλεοπτικής θέας) για να ασχοληθούν και με τις πυρκαγιές.
Με το ίδιο πάθος και ρητορική που ασχολούνται με το Κυπριακό, την οικονομία, την παιδεία, τα… σκουπίδια των αντιπάλων, το ίδιο επέδειξαν και για τις φονικές πυρκαγιές. Άρχισε και συνεχίζεται ένα κουβεντολόι, που ενώ «δεν είναι της παρούσης να ασχοληθούμε με τις ευθύνες», επιχειρούν στην πραγματικότητα κάτω από τα αποκαΐδια της πύρινης επέλασης, να φορτώσουν την κατάντια της χώρας σε άλλους πλην εκείνους τους ιδίους που ρητορεύουν.
Είναι σαφές πως όσοι εμπλέκονται στα κοινά, στην πολιτική, οφείλουν να ασχολούνται με όλα τα διαδραματιζόμενα στην κοινωνία, ωστόσο είναι σαφές πως θα πρέπει να γνωρίζουν και τα όρια της δημόσιας παρέμβασης τους. Κυρίως όταν για ένα θέμα, που δεν είναι το Κυπριακό για να απαγγελθεί το επαναλαμβανόμενο ποίημα , χρειάζεται και γνώση του αντικειμένου. Από το σκηνικό , όπως έχει διαμορφωθεί, υπάρχουν δυο ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη διαχείριση. Πρώτο, είναι η ανεπάρκεια του κράτους να διαχειριστεί σοβαρές καταστάσεις.
Κι αυτό είναι αποτέλεσμα του ασφυκτικού ελέγχου του κράτους από το πολιτικό σύστημα, όπου και εάν ανήκει «χωροταξικά», στην αντιπολίτευση ή την συμπολίτευση. Γιατί σε ένα πελατειακού χαρακτήρα κράτος, τα σημαντικά, που γεννούν υποχρεώσεις και κανόνες, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Το μείζον είναι τα βολέματα και η εξόφληση λογαριασμών από το πελατολόγιο.
Δεύτερο, επιβάλλεται ως ανάγκη σε συζητήσεις και αναλύσεις γεγονότων να προσφέρονται λύσεις. Και δεν είναι λύσεις τα επαναλαμβανόμενα και ανέξοδα «θα», «θα», «θα». Λύνεται το πρόβλημα με την αναδάσωση; Που είναι τα μέτρα για εκπαίδευση των δυνάμεων; Που είναι η διάθεση για ανάπτυξη μιας νοοτροπίας παιδιόθεν; Όλα αυτά δεν τα προσφέρουν οι ξερόλες του ρητορικού τίποτα. Τα προσφέρουν οι ειδικοί, που ευτυχώς έχουν κάνει την εμφάνισή τους, στην κρίση αυτή και εξήγησαν τι πρέπει να γίνει( τους άκουσε κανείς;).
Δεν μπορεί μια κρίση, όπως αυτή με τις φονικές πυρκαγιές, να αντιμετωπίζεται με διακηρύξεις. Και δεν μπορεί ο καθένας που θέλει να δικαιολογήσει το μισθό του και την παρουσία να εμφανίζεται από το πουθενά και να αναζητά ρόλο. Εντάσσονται-φευ- όλοι αυτοί μέσα στη θλίψη για την απέραντη μετριότητα που ανέλαβε να διαχειριστεί σοβαρά ζητήματα και προβλήματα της χώρας ( όχι σήμερα αλλά διαχρονικά). Είναι το σταθερό αναλλοίωτο φαινόμενο, που κυνηγά για δεκαετίες τη χώρα.
Η τραγωδία που προκάλεσαν οι φονικές πυρκαγιές, η απώλεια ανθρώπινων ζωών, η καμένη γη, δεν αναπληρώνονται ασφαλώς με χρήματα και προπαντός με ημίμετρα. Αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς χρειάζεται. Αλλά αυτό για να γίνει θα ακυρώσει πολλούς.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εάν η Τουρκία ήθελε να βοηθήσει γιατί δεν απευθύνθηκε απευθείας στην Κυπριακή Δημοκρατία και έστειλε τον εγκάθετο της να μεσολαβήσει; Και εάν ήθελε να βοηθήσει γιατί μόλις τέθηκαν οι προϋποθέσεις, που θα έβαζε κάθε κράτος που διαθέτει αυτοσεβασμό, απέσυρε το «ενδιαφέρον»; Αυτά να βλέπουν, εάν μπορούν, οι κλαψιάρηδες της όποιας λύσης, που θεωρούν πως η κυβέρνηση «κλώτσησε την ευκαιρία». Ποια ευκαιρία; Την παγίδα απέφυγε.