Ποτέ άλλοτε μετά το 1945 δεν είχε η άκρα και ξενοφοβική Δεξιά τέτοια υποστήριξη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τα κονδύλια της …επανένωσης, η διεφθαρμένη Ευρώπη και ο θρασύτατος κατοχικός ηγέτης: Οι Βρυξέλλες πέταξαν 688 εκατ. ευρώ στο… γάμο του Καραγκιόζη (Ερσίν Τατάρ)
Το Βαλκανικό καρτέλ «βασιλεύει» στην Ευρώπη και την πλημμυρίζει κοκαΐνη: Διείσδυση των γκάνγκστερ στην παγκόσμια ναυτιλία * Συλλήψεις και στην Ελλάδα [videos]
Γραφει ο Οουεν Τζόουνς
Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά υποτίθεται ότι ήταν νεκρή και ενταφιασμένη, αλλά το φέρετρό της έχει ανοιχτεί και οι υποστηρικτές της στοιχειώνουν την ήπειρο για ακόμη μια φορά.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Αυστρίας ψήφισε έναν ακροδεξιό υποψήφιο. Εάν δεν ήταν για μια διαφορά μόλις 31.000 ψήφων, σε ένα εκλογικό σώμα 4,6 εκατομμυρίων, ηγέτης της χώρας θα ήταν τώρα ο Νόρμπερτ Χόφερ, ένας άνθρωπος που φοράει σύμβολα που συνδέονται με τους ναζί. Το πιο τρομακτικό δε είναι ότι σχεδόν εννέα στους δέκα Αυστριακούς χειρώνακτες εργάτες ψήφισαν άκρα Δεξιά. Ποτέ άλλοτε μετά το 1945 δεν είχαν δυνάμεις της άκρας και ξενοφοβικής Δεξιάς τέτοια υποστήριξη στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο πήρε τις πιο πολλές ψήφους στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών τον περασμένο Δεκέμβριο. Στη Γερμανία, δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το αντιμεταναστευτικό κόμμα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία να απειλεί τους σοσιαλδημοκράτες.
Η Ουγγαρία κυβερνάται από μια αυταρχική δεξιά κυβέρνηση, και δημοσκοπήσεις εμφανίζουν περίπου το 20% των Ούγγρων να υποστηρίζουν το ακροδεξιό αντισημιτικό κόμμα Jobbik. Από την Πολωνία έως την Ιταλία, την Ελβετία έως την Ελλάδα, τη Σουηδία έως την Ολλανδία, η ριζοσπαστική Δεξιά ανθεί. Δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο που περιορίζεται στην Ευρώπη. Και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μια ρατσιστική, ισλαμοφοβική «εναλλακτική Δεξιά» συσπειρώνεται πίσω από την προεδρική υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ. Αναμφισβήτητα, αυτή είναι μια ιστορία οικονομικών αδικιών που συνδυάζονται με αντιμεταναστευτικές διαθέσεις. Αλλά είναι επίσης και ένα υποπροϊόν της κρίσης της σοσιαλδημοκρατίας. Στη μεταπολεμική Ευρώπη, η σοσιαλδημοκρατία έδωσε στους εργαζομένους πολιτική εκπροσώπηση και χρησιμοποίησε τη δύναμη του κράτους για να μετριάσει τις υπερβολές του καπιταλισμού. Αλλά η παραδοσιακή της βάση -των βιομηχανικών εργατών και της προοδευτικής μεσαίας τάξης- εξελίχθηκε και κομματιάστηκε. Η παγκοσμιοποίηση της ελεύθερης αγοράς αμφισβήτησε την εξουσία του κράτους.
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου παρουσιάστηκε ως ο θάνατος κάθε εναλλακτικής στις ανεξέλεγκτες αγορές, αφήνοντας πίσω τους σοσιαλδημοκράτες να ασπάζονται τα δόγματα της ελεύθερης αγοράς. Και -στον απόηχο της κρίσης των τελευταίων ετών- η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είτε υποστήριξε είτε εφάρμοσε εκτεταμένες περικοπές, εγκαταλείποντας την πιο βασική από τις σοσιαλδημοκρατικές ιδέες, εκείνη των δημοσίων επενδύσεων. Από την κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας έχουν ωστόσο επωφεληθεί και νέα κινήματα της Αριστεράς (Ποδέμος, ΣΥΡΙΖΑ, Κόρμπιν, Σάντερς). Και εάν η νέα Αριστερά δεν επιτύχει, τότε το μέλλον της Ευρώπης θα το διαμορφώσει η άκρα Δεξιά.
- Αρθρο στην Guardian – www.theguardian.com