Αυτοοργάνωση και αγώνας… Η ελευθερία μας έγινε σχετική και σήμερα ζούμε σε ψευδαίσθησή
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ
Ο πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν μπορεί να κυβερνήσει. Συνεχώς διαπραγματεύεται. Εχουμε φτάσει στο σημείο να περιμένουμε τα χειρότερα και στο τέλος θα αναφωνήσουμε: Ζήτω που καήκαμε. Οι τροϊκανοί που γίνανε κουαρτέτο κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Μας ψήνουν σιγά σιγά και εκεί που πάει να βρεθεί κάποια συμφωνία, κάτι άλλο προσθέτουν και φτάσανε να ζητάνε και 3,6 δισ. Από το 1823, που πήραμε το πρώτο δάνειο 800.000 λιρών και από το 1824 που πήραμε 2.000.000 λίρες Αγγλίας παρακαλώ, αρχίζουν τα δεινά. Πέρα από τον Εμφύλιο, την ώρα που η Επανάσταση βρισκόταν σε κρίσιμη καμπή και οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου τρώγανε ποντίκια, οι δανειστές και οι «δικοί» μας μεσάζοντες τρώγανε τις λίρες που δεν φτάσανε στην Ελλάδα. Ούτε 24.000 λίρες. Δεν αποκτήσαμε την ανεξαρτησία μας και τα δάνεια της Αγγλίας τα πληρώναμε στα μονοπώλια που στήθηκαν μέχρι τη δεκαετία του 1960.
Η ελευθερία μας έγινε σχετική και σήμερα ζούμε την ψευδαίσθησή της, χάνοντας ή εκχωρώντας μέρος της ανεξαρτησίας μας σε στεριά και θάλασσα, καθότι μας αναγκάζουν να ξεπουλήσουμε και τα τιμαλφή μας. Αυτή η κατάσταση δεν είναι διαχειρίσιμη από τους ετερόκλητους συγκυβερνώντες. Δυστυχώς ο λαός στη γενικότητά του δεν είναι προετοιμασμένος να αγωνιστεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Εξακολουθεί μέσα στα «χαμένα» να περιμένει, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως ανοίγει από μόνος του τον λάκκο του.
Εχουν αρχίσει να ορχηστρώνονται τα σενάρια. Η θλιβερή Δεξιά του Κυριάκου ζητάει εκλογές. Οι εντός και εκτός χώρας κρατούντες θέλουν οικουμενική ή κυβέρνηση τεχνοκρατών για να δεσμευτούν όλοι. Το ζητούμενο είναι να εφαρμοστούν τα εξουθενωτικά μέτρα… Το πολιτειακό σύστημα είναι ξεπερασμένο. Κόμματα-αποκόμματα και κομματίδια υπάρχουν, κι άλλα δημιουργούνται από τα ίδια. Πρόσωπα, δηλαδή από παλιά υλικά και αυτό αφορά και την ευρύτερη Αριστερά που ο ΣΥΡΙΖΑ την αποτελειώνει, καθότι απαξιώνει την έννοια, την ιδεολογία, την αξία, το όνειρο να αλλάξει ο κόσμος, να αλλάξουμε εμείς και σε λίγο, αν δεν κινηθούμε ως εργαζόμενοι, ως άνεργοι, ως νέοι, ως συνταξιούχοι, θα ντρεπόμαστε να λέμε πως είμαστε αριστεροί.
Αυτό το μόρφωμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε πολύ γρήγορα συμπλήρωμα του συστήματος. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι βαθύτατα κοινωνική και είναι πολιτιστική με ψυχολογικές επιδράσεις. Η παθητικότητα οδηγεί στη μιζέρια, η ανάγκη της επιβίωσης κουτσουρεύει κάθε διάθεση για χαρά και απόλαυση και ο φόβος αυτός που καλλιεργείται από τους διαπλεκόμενους εξουσιαστές στην υποταγή και στον εκφασισμό. Φτάσαμε στο «μετά» και στο «δεν πάει άλλο». Το πρόβλημα είναι τεράστιο και για τη δήθεν Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας.
Είναι ολοφάνερο με το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό αλλά και με την πολιτική της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού. Η χώρα μας δοκιμάζεται. Η ανατροπή θα επέλθει από τα κάτω. Συνεπώς χρειάζεται αυτοοργάνωση και αγώνας για να σταθεί όρθια η Ελλάδα, εμείς δηλαδή που καλούμαστε να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε την κατάσταση-πραγματικότητα και να δημιουργήσουμε τη δική μας.
- O ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ είναι Συγγραφέας