Καμία αχτίδα φωτός στον ορίζοντα: Οι άνθρωποι αιχμάλωτοι και άβουλοι στο σύστημα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πανίκου Παναγιώτου
www.philenews.com
Μετά την παρέλευση μερικών εβδομάδων, αν όχι ημερών, από κάθε τρομοκρατικό χτύπημα, όλα επιστρέφουν στη συνηθισμένη ρουτίνα τους. Έτσι είναι η φύση της ζωής, αλλά συνάμα και η αδυναμία της.
Μόνο οι απόντες θυμίζουν το έγκλημα. Και η απουσία τους είναι μόνιμη, όπως μόνιμος είναι και ο πόνος που βιώνουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Το μεγάλο «γιατί» εμφανίζεται για κάποιο διάστημα, επανεμφανίζεται όποτε εκδηλωθεί νέο χτύπημα και μετά ξεχνιέται μέσα στην τρεχάλα του χρόνου.
Τα κάθε λογής συμφέροντα επισκιάζουν όλες εκείνες τις πραγματικότητες που γεννούν, αναπαράγουν και ενισχύουν το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Οι αιτίες μπαίνουν στο περιθώριο και το μαχαίρι δεν μπαίνει ποτέ στο κόκαλο.
Ο πόλεμος αυτός θα κρατήσει για πάρα πολλά χρόνια, γιατί αποδεικνύεται συνεχώς ότι ο κόσμος είναι αιχμάλωτος σ’ ένα σύστημα που τον θέλει υποταγμένο, άβουλο και ανήμπορο να αντιδράσει.
Κι όπως ανέφερε ο Αισχύλος: «Στον πόλεμο το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια». Γι’ αυτό, χωρίς αλήθεια δεν πρόκειται να νικηθεί η βία, ούτε ο φόβος και ο φασισμός.
Κάποτε, την ιστορία της ανθρωπότητας την έγραφαν -έστω και σε κάποιο βαθμό- η διανόηση, η τέχνη, ο πολιτισμός, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των οραμάτων.
Σήμερα, όλα έγιναν εμπόριο. Η μοίρα του κόσμου καθορίζεται από τους οικονομικούς και γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς, από τους οίκους αξιολόγησης και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς.
Η τρομοκρατία αποτελεί μέρος του όλου σκηνικού, γιατί όλα ξεκινούν από την απληστία και τη βάρβαρη αντίληψη της επιβολής ιδεών και συμφερόντων. Οι αδικίες που φέρνουν μίσος και φανατισμό είναι αλληλένδετες και συναποτελούν το διεθνές σύστημα «συγκοινωνούντων δοχείων».
Τα καραβάνια των προσφύγων, οι αποικιοκρατικές πρακτικές στη Μέση Ανατολή, το άλυτο παλαιστινιακό πρόβλημα, τα τείχη που ορθώνονται ανάμεσα σε λαούς, χώρες και θρησκείες, η ραγδαία αύξηση των ανισοτήτων, της φτώχειας, της ανεργίας, της μετανάστευσης και του απομονωτισμού, οι πολιτικές των δυο μέτρων και των δυο σταθμών στη διεθνή σκακιέρα συμβάλλουν καθοριστικά για τη γιγάντωση και την εξάπλωση της τρομοκρατίας.
Και δεν διαφαίνεται καμία αχτίδα φωτός στον ορίζοντα για αναζήτηση πραγματικών λύσεων. Αντίθετα, η συνολική εικόνα προμηνύει ότι τα χειρότερα έπονται…