Οχι συμφωνία πάνω σε… ερείπια: Που θα οδηγήσουν οι διαπραγματεύσεις με δανειστές
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
DW για ελληνικά ΜΜΕ: Η χειρότερη μορφή λογοκρισίας, είναι η αυτολογοκρισία – Οι φίλοι του… αφεντικού, τα non-papers και οι αγωγές κατά δημοσιογράφων
Το περιοδικό TIME υμνεί τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας: Ο Μητσοτάκης θέλει η χώρα του να γίνει το “στόρι της επιστροφής” της δεκαετίας, είναι έντονα φιλοδυτικός και φιλονατοϊκός…
Του Γιώργου Κουτρουμάνη*
Οι διαπραγματεύσεις με το κουαρτέτο στο πλαίσιο της περιβόητης αξιολόγησης βρίσκονται σε μια νέα κρίσιμη φάση και αν είναι κάποιοι που βιάζονται να ολοκληρωθεί, αυτοί είμαστε εμείς και όχι τόσο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας.
Βιαζόμαστε όχι μόνο για να «ανοίξει» η συζήτηση για την απομείωση του χρέους που είναι βέβαια και αυτό ένα μεγάλο θέμα, έστω και αν έχουμε επενδύσει περισσότερα από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Η κατάσταση που δημιουργεί αυτή η εκκρεμότητα στην ψυχολογία των πολιτών συνολικά, το κλίμα που διαμορφώνεται στην οικονομία και η αύξηση του λογαριασμού και των απαιτήσεων είναι από τους βασικούς παράγοντες που μας υποχρεώνουν να «κλείσουμε», όσο το δυνατόν συντομότερα, αυτό το «κεφάλαιο», για να έχουμε τη δυνατότητα ενός νέου σχεδιασμού για την επόμενη ημέρα.
Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα πρέπει να οδηγήσουν σε μια «όπως – όπως» νέα συμφωνία.
Γνωρίζουμε πλέον όλοι ότι δεν υπάρχουν εύκολες και ανώδυνες επιλογές.
Γνωρίζουμε ότι θα χρειαστούν μέτρα για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό κενό που έχει δημιουργηθεί, για να ισορροπήσουν οικονομικά τα ταμεία.
Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, όμως, να υπάρξει επόμενη ημέρα με ελπίδα και προοπτική εάν οδηγηθούμε σε μέτρα σαν και αυτά που ακούγονται και τα οποία είναι και άδικα και ταυτόχρονα αναποτελεσματικά.
Ακούμε για νέα φορολογικά βάρη, μέσα από την αύξηση των φορολογικών συντελεστών όχι μόνο για μεγάλα αλλά και για μεσαία εισοδήματα. Πόσο δύσκολο είναι να αντιληφθούν στην κυβέρνηση, αλλά και στο κουαρτέτο, ότι η φοροδοτική ικανότητα των συνεπών φορολογουμένων έχει εξαντληθεί;
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν ότι ένα εισόδημα 25.000 ή 30.000 χιλιάδων ευρώ δεν μπορεί να θεωρείται μεγάλο και να φορολογείται με κλίμακα, όπως ακούγεται 40%;
Έχουν αντιληφθεί τις συνέπειες με τέτοια εξοντωτικά φορολογικά μέτρα, στην οικονομία, την επιχειρηματικότητα, την απασχόληση;
Ακούμε για τα «κόκκινα» δάνεια και τις πιέσεις των δανειστών, έτσι ώστε να διευκολυνθούν οι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί και πρακτικά, πέρα από την αυστηροποίηση που υπήρξε με τις διατάξεις που ψηφίστηκαν ήδη.
Όταν όμως κινδυνεύει να χάσει και το σπίτι του ένας άνθρωπος, πώς μπορεί να είναι παραγωγικός, να σκεφθεί θετικά και να αποφύγει την περιθωριοποίηση και την ακραία φτώχεια;
Ποια λογική έχει να συνδεθούν ευθέως για ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες οι ασφαλιστικές εισφορές με τα εισοδήματα και με τη μορφή ουσιαστικά ενός νέου φόρου; Όταν αυτό σημαίνει επιβάρυνση στο εισόδημα, η οποία ξεκινάει από 26,95% για όσους ασφαλίζονται για κύρια σύνταξη και περίθαλψη και φθάνει μέχρι και το 37% σε όσους έχουν επικουρική και εφάπαξ;
Σε ποια ακριβώς λογική στηρίζεται και πιο κανόνα δικαίου υπηρετεί η μείωση και της κύριας σύνταξης κατά 15%, 20% ή και 30% για ένα ασφαλισμένο που θα υποβάλει αίτηση συνταξιοδότησης μετά την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νόμου που σχεδιάζει η κυβέρνηση;
Πώς μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο χάσμα μεταξύ νέων και παλιών συνταξιούχων;
Εκτός βέβαια και αν η εξομοίωση είναι θέμα ολίγων μηνών, οπότε θα μιλάμε για συντάξεις βοηθήματα για όλους.
Το άδικο με όλα αυτά που σχεδιάζονται είναι προφανές. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό, γιατί το ακόμη χειρότερο είναι το… αποτέλεσμα.
Το αποτέλεσμα, παρά την οικονομική εξόντωση μεγάλων ομάδων του πληθυσμού, θα είναι αρνητικό, αφού είναι αδύνατο να ανταποκριθούν σε αυτά τα νέα βάρη.
Το αποτέλεσμα θα είναι μια νέα υφεσιακή περίοδος με σκαρφαλωμένη την ανεργία σε επίπεδα πάνω από το 25%, τα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και των Ασφαλιστικών Ταμείων μειωμένα, μια κοινωνία εξουθενωμένη και μια οικονομία σε αποσύνθεση.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν θα έχει και πολύ μεγάλη σημασία εάν έχει «κλείσει» η αξιολόγηση αφήνοντας πίσω ερείπια και ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος.
Επομένως το μεγάλο θέμα των ημερών δεν είναι μόνο αν θα υπάρξει συμφωνία, αλλά και ποια θα είναι αυτή η συμφωνία, με ποια μέτρα και για ποιους.
Προϋπόθεση πρώτη, μεταξύ των άλλων, για να υπάρξει μια καλή εξέλιξη είναι να ξεπεράσει η κυβέρνηση τις ιδεοληψίες της.
Προϋπόθεση δεύτερη είναι η εγκατάλειψη από την πλευρά των δανειστών των ακραίων απαιτήσεων από μια χώρα που, παρά τα λάθη της, έχει κάνει σημαντικά βήματα και ο λαός της αιματηρές θυσίες.
Δεν αναμένει κανένας ευχάριστα μέτρα. Περιμένουμε όμως δίκαιη κατανομή των βαρών και συναίσθηση της πραγματικότητας.
- Πρώην Υπουργός Εργασίας