H «διπλωματική» νίκη των επικοινωνιολόγων του Προεδρικού Μεγάρου της Κύπρου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Την επομένη της Ανάστασης του Χριστού τεράστια πρόκληση από τον Ερντογάν: Ως τζαμί θα λειτουργεί από σήμερα η ιστορική βυζαντινή Μονή της Χώρας, στην Τουρκία
Με το Κυπριακό είναι συνυφασμένη η πορεία των ευρωτουρκικών, λέει η κ. Ραουνά: Σαφές το μήνυμα της Ε.Ε. προς την Άγκυρα, καλείται να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ*
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, παρά τις δεσμεύσεις για άνοιγμα κεφαλαίων ΜΟΝΟ μετά την πλήρη εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεων της Τουρκίας προς την Κύπρο, άνοιξε νέο κεφάλαιο, το 33, το δεύτερο επί της Κυβέρνησής του (πριν μήνες άνοιξε το 17).
Καθοδηγούμενα ΜΜΕ στην Κύπρο το παρουσίασαν ως … «διπλωματική νίκη», όπως έκριναν οι επικοινωνιολόγοι του Προεδρικού. Με τη συμφωνία η Τουρκία πήρε ουσιαστικά αυτά που ήθελε (άνοιγμα κεφαλαίων, πρόσθετα χρήματα, ανταλλαγή προσφύγων κ.ά.) και ο Νταβούτογλου πανηγυρίζει, καθώς πανηγυρίζει και το Προεδρικό μας.
Μετά τη «διπλωματική νίκη», ο Ν. Αναστασιάδης υπέδειξε πως «δεν επρόκειτο να συμφωνήσει σε άνοιγμα κεφαλαίων που είχαν παγώσει είτε το 2006 (Κυβέρνηση Τ. Παπαδόπουλου 8 κεφάλαια), είτε το 2009 (Κυβέρνηση Δ. Χριστόφια 6 κεφάλαια)». Η «δέσμευσή» του Προέδρου περιορίστηκε στα κεφάλαια που πάγωσαν προηγούμενες Κυβερνήσεις και ο ίδιος βρήκε κληρονομιά. Παρεμπιπτόντως, σε χθεσινή τηλεοπτική παρουσία με συναδέλφους ευρωβουλευτές (ΔΥΣΗ-ΑΚΕΛ), ισχυρίστηκαν πως δεν πήρε οτιδήποτε η Κυβέρνηση Τ. Παπαδόπουλου. Η συμπόρευση ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ πηγαίνει τώρα και προς τα πίσω. Ακολουθεί το άρθρο που γράφτηκε πριν τη … «διπλωματική νίκη».
Οι μεταλλάξεις στην πολιτική είναι συχνό φαινόμενο. Άλλωστε, ποιος θυμάται σήμερα τι στήριζε καθένας μας πριν … δέκα χρόνια! Για παράδειγμα, τώρα με τις ενταξιακές της Τουρκίας, προέκυψαν πολλές μεταλλάξεις. Το 2005, παρότρυνα και δημόσια τον τότε Πρόεδρο να μην παραχωρήσει ενταξιακό καθεστώς στην Τουρκία. Ο ίδιος, αξιολογώντας διάφορα, έκρινε διαφορετικά. Τότε, πρωτο-κλασσάτοι από ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, επέμεναν στην παραχώρηση καθεστώτος ενταξιακών στην Τουρκία στο πλαίσιο της πολιτικής του Ελσίνκι. Σήμερα, εμφανίζονται επικριτές της τότε απόφασης θεωρώντας ότι λόγω αμνησίας της κοινής γνώμης, δεν θα γίνει αντιληπτή η μετάλλαξή τους.
Άλλο αξέχαστο περιστατικό αφορά τον κ. Αβ. Νεοφύτου στην ίδια περίπου χρονιά να «σκίζεται» στα ΜΜΕ για το καλάθι της οικοκυράς που … γινόταν πανάκριβο και χίλια άλλα κακά της οικονομίας. Αυτά πριν δέκα περίπου χρόνια. Τις προάλλες, επέκρινε την Κυβέρνηση Χριστόφια επειδή παρέλαβε μια νοικοκυρεμένη οικονομία (δεν ανέφερε όμως από ποιον παρέλαβε), με χαμηλή ανεργία και πληθωρισμό που η κυβέρνηση Χριστόφια εκτόξευσε και κατάστρεψε! Όση ανοχή να επιδείξει κάποιος για μεταλλάξεις, όταν το θέατρο αφορά θέματα που θεωρούνται εθνικά κεφάλαια, σε πιάνει ένα αίσθημα αγανάκτησης. Οι διαφορές είναι θεμιτές, αλλά ενοχλεί που κάποιοι αλλάζουν μάσκες τόσο συχνά και η κοινωνία ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές.
Επανερχόμενος στις ενταξιακές της Τουρκίας, η Κυπριακή Κυβέρνηση κατάφερε το 2004 την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ με όλη της την επικράτεια περιλαμβανομένων των κατεχομένων, πράγμα που παραμένει μέγα επίτευγμα με την απόρριψη του Σχ. Ανάν. Ένα χρόνο αργότερα, η Κύπρος παραχώρησε ενταξιακές στην Τουρκία με την προσδοκία της σωστής επίλυσης του Κυπριακού. Αναπόσπαστο μέρος της εκείνης της στρατηγικής υπήρξε εξαρχής η ετοιμότητα για άσκηση βέτο. Χωρίς αυτό, η στρατηγική θα ήταν αέρας κουπανιστός.
Έτσι, οι ενταξιακές της Τουρκίας συνδέθηκαν με αρχικό πάγωμα 8 κεφαλαίων κατόπιν ομόφωνης απόφασης όλων των κρατών μελών της ΕΕ (2006) και το 2009, η Κύπρος πάγωσε μονομερώς άλλα 6. Το να ακούς σήμερα ότι η Κύπρος δεν πήρε τίποτα, από εκείνους που τότε επέμεναν να παραχωρήσουμε ενταξιακό καθεστώς στην Τουρκία, είναι όντως μεγάλο θέατρο.
Επί της ουσίας των ενταξιακών της Τουρκίας όμως, ενόσω η θέση της Κυβέρνησης είναι πεντακάθαρη, ο Πρόεδρος θα έχει την στήριξή μας. Άλλωστε, δεν κερδίζει ένας στη διεθνή πολιτική (ούτε του χαρίζουν), όταν υποχωρεί κάθε φορά που πιέζεται. Ο Πρόεδρος θα έχει τη στήριξη μας εάν αυτή τη φορά κρατήσει με σθένος τη γραμμή απαιτώντας να εφαρμόσει η Τουρκία κατ΄αρχήν όλα όσα έχει δεσμευτεί στην ΕΕ για την Κύπρο, με αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, προτού μιλήσουμε για άνοιγμα νέου κεφαλαίου. Όσοι έχουν άλλη προσέγγιση, ας την αντιπροτείνουν. Όσοι επένδυσαν στον Ερντογάν και στον Ακκιντζί και ειδικά οι αρχηγοί του ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ που επέμεναν ότι με την πειθώ θα εξηγήσουν στον Ερντογάν τα συμφέροντα της Τουρκίας, καλό θα ήταν να εξηγήσουν τώρα τι προτείνουν.
Είμαστε σε εποχή ρευστότητας, με την Τουρκία ενώπιον βουνού προβλημάτων. Με τις συμμαχίες που θεμελιώνονται γύρω από το φυσικό αέριο, έχουμε προχωρήσει προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, όλα εξαρτώνται από τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Μια «λύση-διάλυση» που θα επαναφέρει την Τουρκία στην Αν. Μεσόγειο όπως αναζητά εναγωνίως ο Ερντογάν με τον Ακκιντζί να υπακούει, θα ήταν το τέλος για το Κυπριακό αλλά και το φυσικό αέριο.
- Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S&D) – [email protected]