Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη ας σεβαστούν τουλάχιστον τον αγώνα των Κούρδων
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Πανίκου Παναγιώτου
www.philenews.com
Ο στρατηγός Τζορτζ Μάρσαλ διορίστηκε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ το 1939. Ο Τσόρτσιλ τον χαρακτήρισε «αρχιτέκτονα της νίκης» κατά του ναζιφασιστικού άξονα.
Τον Ιανουάριο του 1947, ανέλαβε την ηγεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Εισηγήθηκε και υλοποίησε δύο σχέδια που θεωρούνται από τις «μεγάλες επιτυχίες» της αμερικανικής πολιτικής.
Το πρώτο ήταν το «Δόγμα Τρούμαν». Το ανακοίνωσε ο πρόεδρος, Χάρι Τρούμαν, μιλώντας στο Κογκρέσο, στις 12 Μαρτίου 1947. Επρόκειτο για απόφαση άμεσης ανάμιξης των ΗΠΑ σε Τουρκία και Ελλάδα.
«Η γεωγραφική θέση των δύο χωρών μάς υπαγορεύει να τις ανακηρύξουμε “ασπίδες” του δυτικού κόσμου κατά του κομμουνισμού», όπως ειπώθηκε, παραχωρώντας τους «γενναιόδωρη στρατιωτική ενίσχυση». Με το «Δόγμα Τρούμαν» είχε ξεκινήσει ουσιαστικά και ο «Ψυχρός Πόλεμος».
Το δεύτερο σχέδιο, που έλαβε το όνομα του εμπνευστή του, ήταν το «Σχέδιο Μάρσαλ». Το παρουσίασε ο ίδιος σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, στις 5 Ιουνίου 1947. Αφορούσε στην οικονομική ενίσχυση χωρών της ερειπωμένης Ευρώπης. Πρώτοι παραλήπτες ήταν η Ελλάδα και η Τουρκία.
Η Ελλάδα δικαιούταν τη βοήθεια, γιατί είχε πολεμήσει μαζί με τους συμμάχους. Η Τουρκία όμως γιατί; Όπως συνηθίζει μέχρι σήμερα, είχε επιλέξει την «εχθρική ουδετερότητα».
Από τότε, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη επιμένουν όχι μόνο να στηρίζουν την χώρα των εγκλημάτων με κάθε τρόπο, αλλά να την στηρίζουν σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Και ως αντάλλαγμα, η χώρα του Αττίλα τούς προσφέρει συνεχώς μόνο προδοσία και αχαριστία.
Σήμερα, η Τουρκία στέλνει στον θάνατο κατατρεγμένους πρόσφυγες, πνίγει στο Αιγαίο γυναικόπαιδα, δημιουργεί στρατιές τρομοκρατών, κατέχει παράνομα ευρωπαϊκά εδάφη και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των δικών της πολιτών.
Παρ’ όλα αυτά, η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να της προσφέρουν απλόχερα χρήματα και όπλα.
Αν οι κυβερνήσεις -σε ΗΠΑ και Ευρώπη- είναι «υποταγμένες» σε κάθε μορφής οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα ή γιατί είναι εγκλωβισμένες σε μια χρεοκοπημένη εξωτερική πολιτική που θεωρεί σημαντικό το ρόλο της Τουρκίας, γιατί δεν παρεμβαίνουν το αμερικανικό Κογκρέσο και το Ευρωκοινοβούλιο, που υποτίθεται εκπροσωπούν τους λαούς τους;
Η Τουρκία θα πρέπει επιτέλους να λογοδοτήσει στη διεθνή κοινότητα, στα Ηνωμένα Έθνη και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για όλα τα εγκλήματά της και όχι να τυγχάνει στήριξης και βοήθειας δισεκατομμυρίων δολαρίων και ευρώ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη ας σεβαστούν τουλάχιστον, έστω από ηθική υποχρέωση και μόνο, τον αγώνα των Κούρδων, οι οποίοι πολεμούν μερόνυχτα τον σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα του Ισλαμικού Κράτους.