Μία πατρίδα, ένας λαός και ο υποτακτικός του Ερντογάν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πρόεδρος Χριστοδουλίδης για Ολγκίν Κουεγιάρ: Δεν έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο η αποστολή της, υπάρχουν προβλήματα και προκλήσεις, αλλά συνεχίζει την προσπάθεια
Oπου αυταρχικός ηγέτης ο Ερντογάν ρίχνει τα δίχτυα του: Στην Αγκυρα ο πρωθυπουργός της Γεωργίας στον απόηχο των εκτρόπων για το φιλορωσικό νόμο περί «ξένων πρακτόρων»
Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗ
Σε μια τρίωρη διακαναλική του συνέντευξη, ο Μουσταφά Ακιντζί επέμεινε σε μια σειρά από πάγιες, άγονες και αστήρικτες θέσεις της άλλης πλευράς στο Κυπριακό. Θέσεις τις οποίες γνωρίζει πολύ καλά ότι η ε/κ πλευρά δεν μπορεί να αποδεχτεί γιατί παραβιάζουν αρχές και αξίες του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, αλλά ακόμα και συμφωνημένες θέσεις στο Κυπριακό.
Αρκετοί Ε/κ και Τ/κ δημοσιογράφοι αλλά και αναλυτές συνεχίζουν να ερμηνεύουν ή να δικαιολογούν αυτές τις τοποθετήσεις του κ. Ακιντζί ως μια προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις στην τ/κ κοινότητα όσων διαφωνούν με μια «λογική» λύση στο Κυπριακό. Και έτσι να έχουν τα πράγματα όμως, τίθενται άμεσα προς απάντηση ορισμένα ερωτήματα:
1) Τι θα γίνει αν και ο δικός μας διαπραγματευτής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, ενεργήσει με τον ίδιο τρόπο και την ίδια δικαιολογία; Πού θα οδηγηθεί το κάλο κλίμα των συνομιλιών;
2) Τι γίνεται άραγε μέσα στην τ/κ κοινότητα, στις καρδιές και τα μυαλά των Τ/κ όταν ακούουν τον ηγέτη τους να επαναλαμβάνει ορισμένες θέσεις σταθερά και επίμονα; Τελικά τις προσπερνούν γιατί κατανοούν ότι είναι η άμυνά του έναντι των ακραίων, όπως υπάρχει ισχυρισμός, ή τον πιστεύουν και τις υιοθετούν;
3) Δημιουργεί άθελά του, έστω, κοινή γνώμη ανάμεσα στους Τ/κ, την οποία κοινή γνώμη θα βρει απέναντί του όταν με το καλό υπάρξει συμφωνημένο σχέδιο λειτουργικής και βιώσιμη λύσης του Κυπριακού ή όχι;
4) Σε ποια θέση βάζει τον Νίκο Αναστασιάδη έναντι των Ε/κ;
5) Στριμώχνει ή όχι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον οδηγεί σε αναπόδραστη πια ανάγκη να απευθυνθεί και αυτός προς τους Ε/κ;
6) Τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη και ο κ. Άιντα πώς τοποθετούνται σ’ αυτές τις ενέργειες του κ. Ακιντζί και πώς χειρίζονται δηλώσεις οι οποίες ανατρέπουν όσα εκείνοι προβάλλουν κατά κόρον;
7) Πού πάει η εικόνα του Τ/κ ηγέτη ως ενός αξιόπιστου συνομιλητή ο όποιος επιδιώκει λύση, ναι μεν, ως ηγέτης των Τ/κ, αλλά λύση Κυπριακή;
Τα πιο πάνω δεν γράφονται με οποιαδήποτε αρνητική διάθεση. Δεν γράφονται με ίχνος έστω «απορριπτικής πρόθεσης». Κάθε άλλο.
Ανήκω σ’ αυτούς οι όποιοι θεωρούν ότι η λύση είναι επιτακτική, ζωτική ανάγκη. Θεωρώ ότι η απαλλαγή από την κατοχή θα επέλθει με τη λύση. Την ίδια στιγμή είμαι κατηγορηματικός ότι η διχοτόμηση δεν είναι λύση αλλά καταστροφή. Ταυτόχρονα όμως θεωρώ καταστροφή και την όποιας μορφής επικυριαρχία της Τουρκίας μετά τη λύση. Άρα για μένα το δίλημμα είναι πατριωτική, βιώσιμη και λειτουργική λύση ή καταστροφή. Η διχοτόμηση, που συνιστά μια από τις καταστροφικές εκδοχές, μπορεί να επέλθει με δύο τρόπους και αυτό δεν μπορεί να μας διαφεύγει. Ο ένας είναι διχοτόμηση ως προϊόν της αδυναμίας να εξευρεθεί λύση και ο άλλος με διχοτομική «λύση».
Έχοντας αυτά κατά νουν, κρίνω και τις δηλώσεις του κ. Ακιντζί και όποιου άλλου ασχολείται με το Κυπριακό. Καθήκον μας λοιπόν να εξεύρουμε τη «χρυσή τομή», δηλαδή την πατριωτική, βιώσιμη και λειτουργική λύση. Σ΄αυτή την προσπάθεια πρέπει να στοχεύσουν και οι δύο κοινότητες και οι ηγέτες τους. Αυτήν να υπηρετούν με συνέχεια και συνέπεια και ισορροπημένα. Το κοινό ενοποιητικό στοιχείο είναι η Κύπρος και ο λαός της. Κατανοητό και αποδεκτό ότι ο κ. Ακιντζί ηγείται και εκπροσωπεί τους Τ/κ και ο Νίκος Αναστασιάδης τους Ε/κ. Το πρωτεύων όμως είναι ότι είναι Κύπριοι και επιδιώκουν ως εκ τούτου λύση για τη μία Κύπρο και τον έναν λαό της. Άλλωστε στους Τ/κ συμπατριώτες μας ανήκει το σύνθημα, το οποίο προσωπικά υιοθετώ, «Μία Πατρίδα, Ένας Λαός!».