Φιλανθρωπικό ίδρυμα χρηματοδοτεί κόμματα: ‘Εβαλαν χέρι σε ταμεία εργαζομενων
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η ασφάλεια μας στην Ευρώπη και οι στρατηγικά αναλφάβητοι: Οι υπαρκτές απειλές από αυταρχικά καθεστώτα μέχρι την παράνομη μετανάστευση και τον τουρκικό επεκτατισμό
Η Κύπρος στην “πρώτη γραμμή”: Νέα αποστολή βοήθειας από την Λάρνακα προς τη Λωρίδα της Γάζα μέσω του θαλάσσιου διαδρόμου και της νεόδμητης προβλήτας των ΗΠΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Για χρόνια, μεγάλα και μικρά κομματικά μαγαζιά συντηρούνται από τα οικονομικά κατεστημένα. Οι διαδρομές του χρήματος ήταν λίγο-πολύ γνωστές. Άλλωστε, οι περισσότεροι εκ των χρηματοδοτών, για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους είχαν στο μισθολόγιο τους σχεδόν όλους, ακόμη και αυτούς που δεν θα τους χρειάζονταν ποτέ.
Οι αισθητήρες της κοινής γνώμης ήταν για χρόνια ελαττωματικοί, καθώς «χρήμα υπήρχε» και κανένα δεν ένοιαζε για τις αρπαχτές που λόγω και του μεγέθους της χώρας γίνονταν γνωστές οι «δωρεές». Οι επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες, όταν δίνουν μια εισφορά, δεν το κάνουν ως φιλανθρωπικά ιδρύματα. Το κάνουν για να εξασφαλίσουν ανταλλάγματα και μόνο. Και σε σχέση με το θέμα της Focus, το ζητούμενο είναι ποιο ήταν το αντάλλαγμα που ζητήθηκε ή και δόθηκε για να χρηματοδοτηθούν τα κόμματα. Αυτό θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο για μια νέα έρευνα, από τους θεσμούς του κράτους, που επιβάλλεται να εξετάσουν την πτυχή αυτή.
Η ιστορία με τη Focus δεν έχει κλείσει, έστω και εάν έχει ολοκληρωθεί η έκθεση των ανακριτών της Αστυνομίας. Ένα πόρισμα, όπως αυτό που έχει παρουσιαστεί, με τα κενά και τις παραλείψεις, αφορά μια υπόθεση, που δεν ανέμενε κανείς το αποτέλεσμα για να κρίνει συμπεριφορές. Όμως, έχει σημασία πως ακόμη και με αυτές τις αδυναμίες, η έκθεση παρουσιάζει το προφανές, έστω και εμμέσως. Άλλωστε τέτοιες διαδρομές χρήματος δεν αφήνουν πάντα ίχνη. Συνήθως υπάρχει μια δαιδαλώδεις διαδρομή, που χάνεται στους διάφορους σταθμούς ενώ ο τελικός προορισμός ορίζεται συνήθως για να αποτελέσει την παράπλευρη απώλεια. Το χρήμα, όμως, θα πάει στα κανονικά ταμεία.
Το πολιτικό σύστημα, όποτε στριμώχνεται επιστρατεύει την ίδια προσέγγιση: «Μα τα κάνουν όλοι αυτά». Κοντολογίς το άλλοθι είναι πως όλοι βάζουν το δάκτυλο στο μέλι. Αυτό είναι το επιχείρημα! Το «όλοι φάγαμε».
Σε μια χώρα που η οικονομία έχει καταστραφεί, ως αποτέλεσμα της διαπλοκής των πολιτικών με τους τραπεζίτες, υπάρχει ακόμη θράσος να επιχειρηματολογούν δημοσίως τα κομματικά στελέχη, χωρίς να σκέφτονται λεπτό πως υπάρχουν και άνθρωποι που σκέφτονται. Αλλά, σε όλα αυτά που λέγονται και μάλιστα με εκνευρισμό, θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει τα εξής: Δεν είχαν την ευαισθησία όταν ελάμβαναν μίζες από τα ταμεία των εργαζομένων, θα κοκκινίσουν τώρα από μια «δωρεά», από άγνωστο σε αυτούς «φιλανθρωπικό ίδρυμα»;
Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν θα έχουν κόστος από αυτές τις υποθέσεις, όπως δεν είχαν μέχρι σήμερα. Υπάρχει ένας μηχανισμός στην Κύπρο, που σβήνει τη μνήμη, αναδεικνύει την υποκρισία σε πολιτικό λόγο, ενώ διαπιστώνεται μια ανοχή που αποτελεί ίδιον των πολιτών. Κανείς δεν θυμάται τη διαπλοκή, ούτε και τις ευθύνες για καταστροφικές πολιτικές. Η υπόθεση Focus, άρπαξε ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και πρόσφερε πεδίο λαμπρό στους άλλους να φωνάζουν. Όμως το θέμα αφορά όλους, υπό την έννοια ότι η διαπλοκή ευρύτερα δεν αγγίζει μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα. Μπορεί λόγω μεγέθους να έχουν τα προνόμια, να κρατούν τα σκήπτρα, όμως, οι υποθέσεις του ΣΑΠΑ δείχνουν πως περισσότεροι ήταν εμπλεκόμενοι. Και δεν είναι μόνο αυτή η περίπτωση.