ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Μας το είπαν όλοι με κάθε τρόπο αυτές τις μέρες, που γίναμε αίφνης σαν τον σταθμό του τρένου, που δεν έχουμε. Το ότι, λένε, επισκέπτονται την Κύπρο οι υπερδυνάμεις αποδεικνύει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας για επίλυση του Κυπριακού.
Φυσικά, πάντα υπήρχε διεθνές ενδιαφέρον, προπάντων κάθε φορά που ξεκινούσαν οι συνομιλίες, αλλά τα αποτελέσματα τα ξέρουμε όλοι από πρώτο χέρι. Η διαφορά που υπάρχει αυτή τη φορά είναι ότι το Κυπριακό εντάσσεται, έστω και πλαγίως, σ’ έναν καταιγισμό εξελίξεων στην περιοχή, με τους τζιχαντιστές, τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, τη ρευστή κατάσταση στην Τουρκία, αλλά και με την ένταση μεταξύ Ρωσίας – Τουρκίας.
Τα διαπλεκόμενα του Λυσσαρίδη είναι άνευ προηγουμένου. Κι αυτή τη φορά, δεν αρκεί να διαπιστώνουν οι ηγέτες μας ότι υπάρχει διεθνές ενδιαφέρον, χρειάζεται να το διαχειριστούν κιόλας.
Δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνουν όλοι οι πολιτικοί μας συνεχώς ότι ο ξένος παράγοντας, οι υπερδυνάμεις και η Ευρώπη έχουν συμφέρον να λυθεί το Κυπριακό για να κλείσουν στην περιοχή μια πληγή που θεωρούν εύκολη και που ανοίγει τον δρόμο και για άλλες διευθετήσεις. Ούτε ότι η λύση εξυπηρετεί και την Τουρκία και την επωφελή για όλους αξιοποίηση της ενέργειας. Είναι σαν να τα λένε για να πείσουμε τους εαυτούς μας.
Αλλά δεν χρειάζεται να πείσουμε τους εαυτούς μας, είμαστε όλοι πεπεισμένοι ότι πρέπει να αρπάξουμε την πρώτη ευκαιρία που θα βρούμε για να λύσουμε το Κυπριακό. Τι άλλο να θέλουμε σ’ αυτή τη γωνιά του κόσμου, που επιβιώνουμε τόσες δεκαετίες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας! Το θέμα είναι ότι για να υπάρξει πραγματική ευκαιρία, πρέπει να αξιοποιήσουμε το διεθνές ενδιαφέρον, αλλά όχι για να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι πρέπει να το κλείσουμε όπως-όπως. Αλλά για να πείσουμε τους ξένους ότι μόνο με μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, που θα διασφαλίζει ειρηνικό κι όχι περιπετειώδες μέλλον, που εξυπηρετεί την ανεξαρτησία και τη σταθερότητα της Κύπρου κι όχι την τουρκική βουλιμία, εξυπηρετούνται πραγματικά όσα συμφέροντα επιθυμούν να εξυπηρετήσουν.
Με μια λύση τουρκικών προδιαγραφών, όπως τη λύση του 2004, δεν πρόκειται να υπάρξει σταθερότητα και ασφάλεια στην περιοχή. Εξάλλου, έχει γίνει από όλους κατανοητό πλέον, είτε το παραδέχονται είτε όχι, ότι όσο επιβραβεύουν τον επεκτατισμό της Τουρκίας τόσο περισσότερα προβλήματα έχουν να αντιμετωπίσουν. Το βιώνει η Κύπρος, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Συρία, το Κουρδιστάν, η Λιβύη, το Ιράν, η Ιορδανία, τώρα και η Ρωσία.
Δεν αρκεί, λοιπόν, να μας λένε οι ηγέτες μας για το ενδιαφέρον του διεθνούς παράγοντα. Οφείλουν να εργαστούν κιόλας για να αξιοποιήσουν αυτό το ενδιαφέρον (ή αυτό το συμφέρον) προς όφελος της Κύπρου. Να πείσουν ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα όλων: Να ξεκουμπιστεί από την ευρωπαϊκή Κύπρο το σουλτανάτο (ή χαλιφάτο;) της Τουρκίας και να βοηθήσουν Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους να γίνουν κυρίαρχοι στον τόπο τους και στο μέλλον τους. Κι εδώ είναι οι δυσκολίες μας. Ποιος; Πώς; Με ποιες μελέτες; Με ποιους συμβούλους; Εδώ ο κόσμος γύρω μας καίγεται κι εμείς κάνουμε πολιτική σαν να παίζουμε καζαντί. Αν κάτσει η μπίλια, έκατσε…
www.philenews.com