Οι διεθνείς παίκτες έμειναν στην εποχή των περιπάτων και του «κοινού οράματος»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Τι μπορεί να ξέρουν περισσότερο από εμάς όλοι αυτοί οι διεθνείς παίκτες και αναφέρονται σε λύση εντός του 2016;
Δεν ακούνε τι λένε στην Άγκυρα και τι δηλώνει σχεδόν καθημερινά ο Μουσταφά Ακιντζί; Μήπως έχουμε χαθεί στη μετάφραση ή συμβαίνει κάτι το οποίο δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε; Οι συζητήσεις στο Κυπριακό από τον περασμένο Μάιο και εντεύθεν, που ανέλαβε ηγέτης του κατοχικού καθεστώτος ο Μουσταφά Ακιντζί, πέρασαν μέσα από πολλά σκαμπανεβάσματα.
Η αρχική ευφορία, οι διθύραμβοι για τον άνθρωπο της λύσης, η οικοδόμηση μιας εικόνας του ανθρώπου που είναι Κύπριος, κρατά αποστάσεις από την Τουρκία και είναι έτοιμος να κάνει αντίσταση, κράτησε πολύ λίγο. Μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και ενώ «φόρτωσε» την ελληνική πλευρά με πολλές υποσχέσεις, επανήλθε με άλλη προσέγγιση. Μια προσέγγιση ακύρωσης των όσων άφησε να εννοηθεί πως αποδέχεται. Πριν το καλοκαίρι αποδέχθηκε, για παράδειγμα, ότι τον πρώτο λόγο στις περιουσίες τον έχει νόμιμος ιδιοκτήτης. Ο Νίκος Αναστασιάδης τον ρώτησε τρεις φορές για να επιβεβαιώσει τη θέση του αυτή. Και την επιβεβαίωσε.
Το Σεπτέμβριο όταν επανήλθαν παρουσιάσθηκε ως να μην συζητήθηκε καν το θέμα. Επιχείρησε να αναδείξει τα δικαιώματα των χρηστών, των σφετεριστών, να ζητήσει εξαιρέσεις. Κι αυτό είναι ένα από τα θέματα που αρχικά καταγράφηκε στις συγκλίσεις και στη συνέχεια υπήρξε από τουρκικής πλευράς υπαναχώρηση. Τι συνέβηκε; Δυο εξηγήσεις, που κατά πάσα πιθανότητα ισχύουν και οι δυο.
Πρώτο, τον άρπαξαν από το μανίκι οι Τούρκοι στην Άγκυρα. «Ένα δις δολάρια τους δίνουμε κάθε χρόνο» είπε ο Ερντογάν για να δικαιολογήσει το ‘γιατί η ΤΔΒΚ είναι ‘τέκνο’ (της μητέρας πατρίδας) και όχι ‘αδελφή-χώρα’. Τούτο σημαίνει πως όποιος πληρώνει τον λογαριασμό καθορίζει και το μενού, λαμβάνει τις αποφάσεις.
Δεύτερο, είναι προφανές πως ο Ακιντζί δεν μπορεί να διαχειριστεί τις εσωτερικές αντιδράσεις, καθώς δεν έχει λαϊκή βάση να τον υποστηρίξει. Ο,τι και να ισχύει, αυτό που έχει σημασία είναι πως η τουρκική πλευρά υπαναχωρεί. Είναι προφανές πως κανείς δεν ξέρει κατά πόσο αυτά που συζητούνται στις συνομιλίες θα ισχύουν και μετά από τη συνάντηση. Οι τουρκικές προθέσεις, ανεξάρτητα τι έχει διαδραματισθεί στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων επιβεβαιώνει τις θέσεις της και με δημόσιες τοποθετήσεις. Ο Ακιντζί δεν άλλαξε, απλά προσαρμόστηκε όπως έπραξαν και οι προκάτοχοι του στις εντολές της Τουρκίας. Το ήξερε εκ των προτέρων, ακολούθησε την πεπατημένη, φάνηκε πως ήταν έτοιμος από καιρό.
Θα πρέπει, όμως, να δοθεί και μια εξήγηση γιατί οι διάφοροι υψηλοί επισκέπτες στο νησί και οι κάποιοι που θέλουν να διαδραματίσουν ρόλο προσπαθούν να δώσουν την εικόνα πως βρισκόμαστε λίγο πριν τη λύση. Γιατί δημιουργούνται ψευδαισθήσεις, που ακόμη και οι αφελείς, αντιλαμβάνονται πως κάτι δεν πάει καλά. Αυτοί, λοιπόν, είτε έμειναν στην πρώτη πράξη του έργου, τότε με τα «κοινά οράματα» και τους περιπάτους στον μακρύδρομο, είτε ακολουθούν συνταγές Άιντα. Δηλαδή, με την επιμονή και τη δημιουργία τεχνικά «καλού κλίματος» θα τους σύρουμε στο κλείσιμο του Κυπριακού.