Κυπριακό από το άλφα βήτα: Θέλουν ανεξαρτησία οι ηγέτες του κατοχικού καθεστώτος;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Μια κουραστική επανάληψη συνοδεύει για δεκαετίες το Κυπριακό. Λέξεις κλισέ, διατυπώσεις που έχουν περισσότερο ρητορική έννοια παρά ουσιαστική, καθώς επί της ουσίας είναι κενού περιεχομένου, δημιούργησαν διάφορους μύθους.
Το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα το οποίο είναι αιχμάλωτο των διαφορετικών συμφερόντων, συζητείται στη βάση μιας σκοπίμως λανθασμένης βάσης με έντονη απροσανατολιστική ρητορική. Αυτό απομακρύνει τη λύση ενώ συντηρεί τους διά της Κύπρου σχεδιασμούς της Άγκυρας.
Το μεγάλο ζητούμενο στις συζητήσεις για το Κυπριακό δεν είναι ασφαλώς τα ποσοστά στον καταμερισμό των εξουσιών ή τις λεπτομέρειες που κυνηγούν διαχρονικά το Κυπριακό. Ένα μεγάλο ζήτημα είναι και κατά πόσο οι Τουρκοκύπριοι θέλουν πραγματική ανεξαρτησία. Θέλουν να συμμετάσχουν σε ένα κράτος πλήρως ανεξάρτητο ή να παραμένουν προσκολλημένοι σε ένα μοντέλο κολοβωμένης ανεξαρτησίας που θα είναι εξαρτημένη από την Τουρκία;
Οι Ελληνοκύπριοι, με τις εμπειρίες και τα βιώματα που έχουν από το 1960 και εντεύθεν και κυρίως μετά το 1974, έχουν ξεκαθαρίσει πως θέλουν πραγματική ανεξαρτησία. Μπορεί να κολλούν ακόμη στο περιεχόμενο της λύσης, να παράγουν τέσσερις δεκαετίες μετά σύγχυση και αντιφάσεις μεταξύ του στόχου και της ρητορικής, κάνοντας σημαία το ανέφικτο και καταστροφικό, αλλά η επιδίωξη είναι σαφής: Πλήρης ανεξαρτησία χωρίς προστάτες και εξαρτήσεις. Το γεγονός ότι οι ηγεσίες του κατοχικού καθεστώτος δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτά τα σύνδρομα –την εξάρτηση από την Τουρκία– παρασύρει τις συζητήσεις σε ένα πλαίσιο που διατηρεί την Τουρκία στη μεγάλη εικόνα. Όχι σήμερα που υποτίθεται πρέπει να συζητείται πρωτίστως η άρση των κατοχικών δεδομένων και δεν γίνεται, αλλά μετά από μια συμφωνία.
Οι αξιώσεις της Άγκυρας, μέσω της τουρκοκυπριακής πλευράς, αντιμετωπίζονται με μια ελαφρότητα, η οποία στηρίζεται στην προσέγγιση πως «πάμε που πάμε για λύση, εάν γίνει και κανένα σκόντο, δεν χάθηκε ο κόσμος». Δεν είναι, όμως, αυτή σοβαρή προσέγγιση και, όπως διαχρονικά αποδεικνύεται, η πρακτική του «στύλον στύλον άνεση» οδηγεί σε ένα μοντέλο λύσης, που δεν πρόκειται να εφαρμοστεί πουθενά αλλού. Ούτε ως προς τις προδιαγραφές λειτουργίας (που δεν θα λειτουργήσει), ούτε και σε σχέση με σεβασμό δικαιωμάτων και κανόνων λειτουργίας της Ε.Ε.
Δεν είναι, πάντως, τυχαίο που την τελευταία περίοδο έχουν ενταθεί οι προσπάθειες από τουρκικής πλευράς για το θέμα της μετεξέλιξης. Η θέση των Τούρκων διά των δημόσιων τοποθετήσεων, των κατ΄ιδίαν συζητήσεων αλλά και μέσα από τα καμώματα Ακιντζί, είναι ότι η επιδίωξη είναι η μετεξέλιξη δυο οντοτήτων (Κυπριακή Δημοκρατία και «ΤΔΒΚ») σε δύο χωριστά συνιστώντα κρατίδια. Στόχο έχουν την αναβάθμιση του ψευδοκράτους, παράρτημα της Τουρκίας, και υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κοντολογίς, την εσαεί εξάρτηση της χώρας από την Τουρκία.
Για δεκαετίες το Κυπριακό αντιμετωπιζόταν από την ε/κ πλευρά απομονωμένο, στεγανοποιημένο, από τις ευρύτερες εξελίξεις. Αυτό, όχι μόνο εξουδετερώνει τα όποια πλεονεκτήματα έχει η χώρα, αλλά διατηρεί μόνη στο παιγνίδι την Τουρκία.