Η Ελλάδα δείχνει τον δρόμο της αλληλεγγύης στην Ευρώπη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Μακρόν επιμένει: Δεν πρέπει να αποκλειστεί η αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία αν η Ρωσία σπάσει τη γραμμή του μετώπου -Ο Πούτιν δεν πρέπει να κερδίσει
Το περιοδικό TIME υμνεί τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας: Ο Μητσοτάκης θέλει η χώρα του να γίνει το “στόρι της επιστροφής” της δεκαετίας, είναι έντονα φιλοδυτικός και φιλονατοϊκός…
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Οι εικόνες είναι δύο. Και τελείως διαφορετικές η μία από την άλλη. Διαμετρικά αντίθετες στην πραγματικότητα. Οσο το άσπρο από το μαύρο, το καλό από το κακό, το επιθυμητό από το απορριπτέο.
Είναι η Ευρώπη που θέλουμε από τη μία και είναι η Ευρώπη που μας ντροπιάζει από την άλλη. Είναι η Μυτιλήνη και οι κάτοικοί της που προσφέρουν από το υστέρημά τους σ’ όσους τα καταφέρουν να φτάσουν στις ακτές της και είναι και το πλήθος εκείνων, γυναικόπαιδα κυρίως, που το όνειρό τους για μια νέα ζωή σβήνει μέσα στα νερά του Αιγαίου.
Είναι αυτονόητο ότι περιθώρια επιλογής δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρχουν. Για κάθε Ευρωπαίο πολίτη που, πέρα και πάνω από την όποια πολιτική ταυτότητα ή ταξική προέλευση, εκείνο που τον χαρακτηρίζει είναι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη, η Ευρώπη της καρδιάς του είναι η Μυτιλήνη. Αυτή είναι η Ευρώπη της οποίας ζωντανά κύτταρα θέλουμε να είμαστε, αυτή είναι η Ευρώπη που ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε να γίνει μια μέρα πραγματικά το σπίτι μας.
Αλλά είτε το θέλουμε είτε όχι, υπάρχει και η άλλη Ευρώπη. Δυστυχώς. Είναι αυτή, που αρνείται ν’ απλώσει χέρι βοήθειας στον κατατρεγμένο, ν’ ανοίξει την πόρτα της στον κυνηγημένο, να μοιραστεί, αν χρειαστεί, το πιάτο της με τον πεινασμένο. Και είναι τραγικό το φαινόμενο αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν υπάρχει λαός στην ευρωπαϊκή ήπειρο που να μην έχει βιώσει περισσότερες από μία φορές τις τραγικές καταστάσεις από τις οποίες πασχίζουν να ξεφύγουν οι συνάνθρωποί μας που χτυπάνε μήνες τώρα την πόρτα της ευρωπαϊκής συμπολιτείας.
Η χώρα μας κάνει ό,τι μπορεί. Ισως μάλιστα κάνει και περισσότερα απ’ όσα μπορεί, αν συνεκτιμηθούν και οι ειδικές συνθήκες των τελευταίων χρόνων. Κι εκείνο που μετράει περισσότερο είναι ότι τον δρόμο της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης τον δείχνει πρώτος ο απλός νησιώτης, και το δικό του παράδειγμα είναι τελικά που καλούνται ν’ ακολουθήσουν οι μεγαλόσχημοι των Βρυξελλών και των ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Μακάρι να τον μιμηθούν. Είναι ανάγκη να το κάνουν. Η λύση του προβλήματος περνάει από τα δικά τους χέρια, εξαρτάται από τις δικές τους αποφάσεις. Τη δυνατότητα την έχουν. Και η Μυτιλήνη τούς έχει δείξει τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσουν, το παράδειγμα που οφείλουν να μιμηθούν. Η πρόκληση είναι ιστορικής σημασίας. Και δεν έχουν το δικαίωμα να μην ανταποκριθούν.