Γιατί το 60% θέλει συγκυβέρνηση των δύο μεγαλύτερων κομμάτων
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εκλογές, δημοσκοπήσεις και …άλλα: Οι ευρύτερες θέσεις των Κομμάτων σε πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά θέματα επηρεάζουν και τις θέσεις τους στην άσκηση της εξουσίας
Συνελήφθη μέλος της φρουράς του Γενικού Προξένου της Ελλάδας, στα Ιεροσόλυμα: Στον Πανάγιο Τάφο από στρατιώτες του ισραηλινού στρατού, ο Σύριζα ζητά ενημέρωση (video)
Του Ανδρέα Χ. Ζούλα*
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο των δημοσκοπήσεων των τελευταίων ημερών είναι, κατά την άποψή μου, το εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό του σχεδόν 60% του δείγματος πολιτών, που κρίνει ότι η καλύτερη κυβερνητική προοπτική για τον τόπο είναι η συγκυβέρνηση των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, ανεξάρτητα μάλιστα από το ποιο θα έλθει πρώτο στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου.
Και είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο γιατί, παρά την «ποσοτική» υπόστασή του, συνιστά το πλέον «ποιοτικό» εύρημα των δημοσκοπήσεων. Επομένως, η σωστή εκτίμηση του πώς και γιατί διαμορφώνεται αυτό το 59,5% (κατά την MRB), θα μπορούσε να οδηγήσει στη σωστή, και πάλι κατά την άποψή μου, επιλογή των δύο κομμάτων για το τι πρέπει να κάνουν και μετεκλογικά, αλλά και προεκλογικά.
Το πρώτο που μπορεί να λεχθεί για το «εύρημα» αυτό είναι ότι ο πολίτης άφησε πίσω του, σχεδόν ως μη γενόμενο, το δημοψήφισμα που έδωσε το «τρανταχτό» 62% «Όχι». Τι σημαίνει αυτό είναι πρόδηλο για όλους, ακόμη και για εκείνους που εξακολουθούν να αναφέρονται ή να επενδύουν πολιτικά στο αποτέλεσμα εκείνο.
Το συγκεκριμένο «εύρημα», πιστεύω πως σημαίνει επίσης ότι ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται σήμερα σαφώς ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν μπορεί να στηρίξει κυβέρνηση που κύριο έργο της θα έχει την εφαρμογή της συμφωνίας που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας και ψήφισε τον περασμένο μήνα η Βουλή. Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή και σταθερή κυβέρνηση με βασικό κορμό τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α και κάποιο «κυβερνητικό παρακολούθημα», όπως ήταν οι ΑΝ.ΕΛΛ στην παραιτηθείσα κυβέρνηση.
Και είναι απολύτως πεπεισμένοι οι πολίτες περί αυτού γιατί μπροστά στα μάτια τους είδαν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α να διασπάται και τον κ. Τσίπρα να βάλλεται από ένα σημαντικότατο τμήμα του κόμματός του για την απόφαση που αυτός πήρε και επέβαλε. Και κάνει ο πολίτης την απλή ερώτηση στον εαυτό του: Τι είναι για έναν πολιτικό και το κόμμα του δυσχερέστερο, να πάρει μια σκληρή απόφαση ή να την εφαρμόσει;
Προφανώς το δεύτερο, λέει ο πολίτης και αρνείται να σκεφτεί τι θα συμβεί με τη διακυβέρνηση, την κυβερνητική σταθερότητα, την οικονομία του Προϋπολογισμού και την οικονομία του νοικοκυριού, αν και μετά τις επικείμενες εκλογές έχουμε μια συγκυβέρνηση του τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α- ΑΝ.ΕΛΛ.
Γι’ αυτό τάσσεται ο πολίτης υπέρ μιας ανοιχτής και καθαρής συμφωνίας διακυβέρνησης μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων, κατά κύριο λόγο. Για να μη μπορεί κανείς απολύτως να επικαλεστεί, ως δίοδο διαφυγής και πρόφαση αποφυγής των ευθυνών, την δήθεν απώλεια της… δεδηλωμένης, όπως συνέβη προ μηνός όταν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α αναζητούσε 120, ενώ η Βουλή του είχε ήδη δώσει 222 ψήφους.
Όμως το κριτήριο αυτό δεν είναι μόνο για την πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ο ισχυρότερος παράγων που οδηγεί τον πολίτη στην πεποίθηση αυτή. Ανάλογη είναι η επικρατούσα αντίληψη και για τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί τα πάντα είναι πρόσφατα και όλοι τα θυμούνται. Πέρυσι, τέτοια εποχή, είχαμε μια συγκυβέρνηση με κύριο κορμό τη ΝΔ και συμπράττοντα παράγοντα το ΠΑΣΟΚ.
Και ενώ μέσα από τεράστιες θυσίες είχε αρχίσει να διαφαίνεται κάποια ακτίνα φωτός, από τις ευρωεκλογές και μετά, με κυβερνητική πρωτοβουλία της ΝΔ και σποραδικές αποστασιοποιήσεις του ΠΑΣΟΚ, η χώρα περιέπεσε σε τέλμα. Από τον Ιούνιο του 2014, αποτελματώθηκε η κυβερνητική δραστηριότητα και άλλαξε η πολιτική της έκφραση προς την αντίθετη ακριβώς από την επιβαλλόμενη κατεύθυνση.
Επελέγησαν πρόσωπα για την έκφραση της κυβερνητικής και κομματικής πολιτικής και φυσιογνωμίας που όχι μόνο δεν μπόρεσαν «να συσπειρώσουν τη βάση» του κόμματος- πράγμα για το οποίο προφανώς είχαν επιλεγεί- αλλά απόδιωξαν από τη ΝΔ παραδοσιακούς ψηφοφόρους της και φυσικά κάθε «τρίτο» ψηφοφόρο. Και όλα αυτά τα διέπραξε η ΝΔ υπό το κράτος του πανικού που την κατέλαβε επειδή είχε χάσει με τέσσερις μονάδες στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου του 2014.
Είναι τόσο νωπά όλα αυτά στον πολίτη που σε δέκα πέντε ημέρες θα είναι παντοδύναμος ψηφοφόρος, ώστε η καταγραφόμενη συντριπτική προτίμησή του υπέρ της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΝΔ ή ΝΔ-ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν έχει παρά μία μόνο ανάγνωση:
Είναι σαφέστατη εντολή, τα δύο αυτά κόμματα, ενδεχομένως και με τη σύμπραξη άλλων, να χρησιμοποιήσουν ό,τι καλύτερο στοιχείο διαθέτουν για να συγκροτήσουν κυβέρνηση που να μεγιστοποιήσει την απόδοση των βαρύτατων θυσιών που από κοινού επέβαλαν στον πολίτη για αρκετά ακόμη χρόνια με το νέο μνημόνιο.
Να χρησιμοποιήσουν και να προβάλουν σε κυβερνητικές θέσεις ευθύνης ικανούς ανθρώπους που επιδιώκουν τη συνεργασία και συναλλαγή και όχι την αντιδικία και την επιβολή. Αρκετά πληρώσαμε αυτές τις νοοτροπίες.
Αυτό περιμένει ο πολίτης να συμβεί την επομένη των εκλογών και ανησυχεί βαθύτατα όταν, ενώ έχει βαλτώσει η οικονομία, σχεδόν εκμηδενιστεί η παραγωγική διαδικασία και παγώσει ακόμη και το εμπόριο, ακούει από τη μια εξαγγελίες για ελάφρυνση της συμφωνίας και το ερώτημα- κεραυνό τι θα κάνει η ΝΔ «με τις καθαρίστριες» και τους επίορκους επαναπροσληφθέντες δημοσίους υπαλλήλους και από την άλλη, γενικά πολιτικά προσκλητήρια.
*Ο Ανδρέας Χ. Ζούλας ήταν αρχισυντάκτης στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων την περίοδο 1981 – 2001
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ- ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου)