Το δημοψήφισμα να αλλάξει διατύπωση: Ενωμένοι, ας πούμε όχι στη λιτότητα, ναι στο ευρώ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
To CDU ξανάρχεται και αναζητά πρόταση εξουσίας: Ξεκινά στο Βερολίνο το συνέδριο του κόμματος με οικονομία και Ισλάμ στο επίκεντρο αλλά απούσα την Ανγκελα Μέρκελ
Η Ελλάδα, η Κύπρος και η Ουκρανία: Η Αθήνα και η Λευκωσία υιοθέτησαν μια μονομερή πολιτική εξυπηρέτησης των αμερικανικών συμφερόντων, χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα
Του Νίκου Σταματάκη
Θα ήθελα να μοιραστώ με το αναγνωστικό κοινό τη μεγάλη μου ζήλεια για τον ενωτικό τρόπο που εμφανίστηκε προς τα έξω τις τελευταίες μέρες η ηγεσία της Γερμανίας. Αραγε δεν υπάρχουν στη Γερμανία ιδεολογικές διαφορές και μεγάλα «εγώ»; Δεν υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα, προσωπικές φιλοδοξίες και δωροδοκίες πολιτικών;
Ασφαλώς και υπάρχουν – έστω και σε πιο περιορισμένη κλίμακα απ’ ότι στην Ελλάδα… Όταν όμως πρόκειται για την προώθηση των κοινών συμφερόντων της πατρίδας τους τότε «Deutschland über alles»… Η Μέρκελ με τον Γκάμπριελ και τον Σόιμπλε γίνονται μια φωνή και λένε ένα και το αυτό πράγμα….
(Παρενθετικώς σημειώνω, ότι σύμφωνα με τις αποκαλύψεις των Wikileaks που έφερε στην δημοσιότητα η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ οι διαφωνίες αυτές είναι πολλές – περιέργως μάλιστα αποκαλύπτεται ότι ο Σόιμπλε ήταν εκείνος που επιδίωκε κούρεμα του ελληνικού χρέους….Ενώ η Μέρκελ – δικαιολογημένα νομίζω – είχε αμφιβολίες για το εάν το κούρεμα θα έφερνε αποτέλεσμα. Και πώς να μην έχει όταν με το που θα «λασκάρανε τα λουριά» ο κάθε Χατζηαβάτης Ελληνας πολιτικός θα αρχίσει να διορίζει τα «δικά του παιδιά» στο δημόσιο;)
Γιατί άραγε να μην μπορούν και στην Ελλάδα οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων να βγούν ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ προς τα έξω και να πουν αυτό στο οποίο ιδιωτικώς όλοι συμφωνούν: ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΝΑΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩ. Υπάρχει άραγε κανείς Ελληνας που να διαφωνεί με την απλή αυτή πρόταση; Ελάχιστοι… Προς στιγμήν περνά από το μυαλό μου ότι οι γραφικοί του ΚΚΕ πιθανόν να αποκλίνουν – αλλά πιστεύω ότι και εκείνοι στην ουσία είναι σύμφωνοι. Τότε γιατί η πολιτική ηγεσία δεν δίνει τα χέρια και γιατί δεν εμφανίζεται ενωμένη προς τα έξω; Γιατί δεν αλλάζουμε τη διατύπωση του δημοψηφίσματος έτσι ώστε να το αντικατοπτρίζει;
1). ΟΧΙ στη λιτότητα ΕΝΤΟΣ του Ευρώ.
2). ΝΑΙ στο πρόγραμμα-πρόταση των δανειστών.
Αυτή η διατύπωση αντικατοπτρίζει ΚΑΘΑΡΑ την επιλογή και θα έχει το αποτέλεσμα που επιδιώκει η ΕΛΛΑΔΑ, όχι απλά η κυβέρνηση… Και θα λάμβανε ένα θριαμβευτικό 90%….
Με την προϋπόθεση βέβαια ότι οι Τσίπρας, Καμμένος, Σαμαράς, Φώφη, Θεοδωράκης και ακόμα και το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή θα άφηναν κατά μέρος τις ανούσιες διαφωνίες και μπροστά στον τεράστιο κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται η πατρίδα θα παρουσίαζαν ένα κοινό μέτωπο – όπως ακριβώς έγινε το 1940 και άλλες στιγμές όταν ο Ελληνισμός βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο… Είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να βρεθεί λύση στην τεράστια σύγχυση που έχει δημιουργηθεί…
Με την παρούσα διατύπωση το δημοψήφισμα παίζει το παιχνίδι των εκβιασμών των δανειστών και ιδίως των Γερμανών που μάλιστα έσπευσαν να προσδιορίσουν ότι το ΟΧΙ σημαίνει έξοδο από την ευρωζώνη (παρότι ο Σόιμπλε και όλοι οι θεσμικοί παράγοντες γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι θεσμικά δυνατό και δηλώνουν ότι τη Δευτέρα θα αρχίσουν και πάλι διαπραγματεύσεις). Ενώ με την αλλαγμένη διατύπωση δημιουργείται ΕΝΙΑΙΟ εσωτερικό μέτωπο και επιτυγχάνεται τεράστιο επικοινωνιακό πλήγμα εναντίον της πολιτικής της λιτότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο…
Ετσι λοιπόν όταν την Κυριακή το βράδι γίνει φανερό ότι ΣΥΣΣΩΜΟΣ ο ελληνικός λαός με ποσοστά άνω του 90% έφτυσε κατάμουτρα τις πολιτικές λιτότητας, τότε τα πολιτικά δεδομένα θα έχουν αλλάξει: Ο απόηχος του τεράστιου ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ θα έχει ακουστεί παντού και ειδικά στην Ισπανία και την Ιταλία και το παιχνίδι για τους Γερμανούς θα είναι χαμένο. Η ενότητα είναι πάντοτε το μυστικό της επιτυχίας στον πόλεμο αλλά και στην πολιτική…
Την Δευτέρα το πρωί θα ξημερώνει μια άλλη μέρα στην οποία δεν θα υπάρχει πλέον άλλη επιλογή από την άμεση επίλυση του χρηματοδοτικού προβλήματος της Ελλάδας και την αποδοχή κουρέματος του χρέους. Δεν θα μας απασχολούν τότε τόσο τα 23% ούτε τα 13% ούτε και τα λοιπά τεχνικά δεδομένα γιατί το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΧΙ θα έχει ανοίξει το δρόμο στην πανευρωπαϊκή αλλαγή – η οποία τώρα απλά είναι στην πρώτη της φάση (με την ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι) αλλά είναι ολοφάνερο ότι επίκεινται συζητήσεις αληθινής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η ενότητα μας μάλιστα θα ήταν πολύ πιο αξιόπιστη εάν συνοδευόταν από μια γερή δόση αυτοκριτικής. Από την παραδοχή από όλους τους πολιτικούς ότι είναι υπεύθυνοι για την υπερδιόγκωση του κράτους και ότι τώρα υπόσχονται να το διορθώσουν. Κωνσταντίνε Μητσοτάκη δεν ωφελεί να φωνάζεις τώρα «νυν υπέρ πάντων ο αγών» και να ξεσηκώνεις το λαό υπέρ του ΝΑΙ (δηλαδή υπέρ της υποδούλωσής του και πάλι στους Γερμανούς) όταν και οι πέτρες της πλατείας Συντάγματος γνωρίζουν τη δράση σου. Όταν π.χ. όλοι ξέρουν ότι όταν ο Γιώργος Αλογοσκούφης ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας το πρόγραμμά του σχεδόν κάθε Παρασκευή πρωί ήταν δεσμευμένο από σένα που πήγαινες με καμιά 20αριά φακέλους παραμάσχαλα για να κάνεις τα ρουσφέτια σου…. Σεβάσου λοιπόν την ηλικία σου και τη νοημοσύνη του λαού και προτίμησε τη σιωπή… Κάτσε επιτέλους στην άκρη – αρκετή ζημιά έκανες…
Και επειδή η με λόγια μόνο αυτοκριτική ισοδυναμεί με πνευματικό αυνανισμό και είχε ουσία κάποτε μόνο σε αριστερά κομματικά όργανα, ας κάνουν ενωμένοι οι πολιτικοί μας και μια πρακτική πρόταση προς τους «Θεσμούς» – αλλά κυρίως προς όλους εμάς τους Ελληνες. Με την ψήφιση του όποιου ελληνικού προγράμματος – και ως προϋπόθεση αυτού – θα συσταθεί Επιτροπή Διαφάνειας και Αξιοκρατίας που θα συνίσταται από 5 ή 7 διαπρεπείς Ελληνες επιστήμονες της Διασποράς και θα στελεχωθεί κατάλληλα με στόχο να ελέγχει ΟΛΟΥΣ τους διορισμούς, ΟΛΑ τα κρατικά συμβόλαια και ΟΛΑ τα έξοδα του κράτους.
Ο κρατισμός είναι το μεγαλύτερο σαράκι της σύγχρονης Ελλάδας. Ο αναγνώστης των άρθρων μου θα έχει ασφαλώς προσέξει ότι σχεδόν όλα καταλήγουν με μια έκκληση στον χαρισματικό Αλέξη Τσίπρα να χρησιμοποιήσει επιτέλους τα πολλά χαρίσματά του για να ξεριζώσει αυτό το σαράκι. Θα χάσει μεν το 2% του εκλογικού σώματος που αποτελούν οι «συνιστώσες» αλλά θα κερδίσει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Και το σπουδαιότερο, θα αναδειχτεί σε σωτήρα της πατρίδας και η φωτογραφία του δίπλα στο άγαλμα του Καποδίστρια – όπως έγινε τις προάλλες στην Αγία Πετρούπολη – θα αποκτήσει το νόημα που αξίζει να έχει.
Νέα Υόρκη, 27 Ιουνίου 2015