«Πυροσβέστης» του… κλίματος: Το πένθος ανθρώπινο, τα πανηγύρια είναι πολιτική στάση
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Επιστολή-κόλαφος 70 βουλευτών εναντίον του Ερντογάν και των μπάτσων του: Απαιτούν από τον Άντονι Μπλίνκεν να καταστήσει την Τουρκία υπεύθυνη για τις πράξεις τους
Η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στα βάθη των θαλασσών μας είναι η πιο σημαντική επένδυση της Ελλάδας: Ο Κυριάκος ξέχασε πάλι την ΑΟΖ στην Αθήνα;
Του Κώστα Βενιζέλου
Τελικά τι είναι αυτό το ενθουσιώδες κλίμα που επικρατεί στο Κυπριακό; Οι κοινές εμφανίσεις, η δημόσια παραγωγή αισιοδοξίας από τον κ. Έσπεν Μπαρθ Αίντα, που εκ καθήκοντος προβάλλει μια εικόνα ότι βρισκόμαστε προ των θυρών μιας συμφωνίας;
Ο ανορθολογισμός των οικονομικών υπολογισμών του κεφαλαίου που μετρά εκ των προτέρων «κέρδη» στη μετά τη λύση εποχή, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες επιπτώσεις για τη χώρα και τον πολίτη; Παράλληλα με όλα αυτά τα ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν από τους οπαδούς της όποιας λύσης, καθώς είναι βυθισμένοι μέσα στην «τρελή χαρά», είναι και η ανάγκη να αποφασίσουμε, εάν μπορεί να κάνει ανατροπές ο Μουσταφά Ακιντζί. Κι αυτό δεν συνδέεται κατά ανάγκη με τις προθέσεις του αλλά με τις δυνατότητες που έχει όταν βρίσκεται σε μια υπό κατοχή της Τουρκίας περιοχή.
Η κάθοδος τη Δευτέρα στην κατεχόμενη Κύπρο του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανήμερα της επετείου της τουρκικής εισβολής, δίνει απαντήσεις. Και για το μύθο της «ευέλικτης» Τουρκίας και την επαναλαμβανόμενη και από ξένους θεώρηση πως «η Άγκυρα θέλει λύση». Επέλεξε να βρίσκεται εδώ και να ηγηθεί των πανηγυρικών εκδηλώσεων, που ανέλαβε να οργανώσει το κατοχικό καθεστώς. Ότι και να πει, ρητορικά πάντα, το βασικό μήνυμα από μέρους του είναι η σημειολογία της ημέρας, της επετείου.
Το καλό κλίμα δεν μπορεί να είναι μονόπλευρο και να αναλώνεται είτε σε πλατιά χαμόγελα είτε στην προώθηση ΜΟΕ, που εάν δεν υπάρξει λύση, θα παράξουν απλά την αναβάθμιση της παράνομης οντότητας. Το καλό κλίμα συνοδεύεται και με βήματα καλής διάθεσης και πρόθεσης. Κοντολογίς, με πράξεις.
Εάν όλα όσα περιγράφονται για τα διαδραματιζόμενα στις συνομιλίες ισχύουν πώς δικαιολογούνται τα πανηγύρια και οι «γιορτασμοί» για την εισβολή στα κατεχόμενα; Πώς δικαιολογείται η αναβάθμιση των εκδηλώσεων αυτών, που θα έχουν ως αποκορύφωμα την κάθοδο του Ερντογάν; Και εάν αυτά τα επιβάλλει η Τουρκία, ποια η αντίδραση της τουρκοκυπριακής πλευράς, του κ. Ακιντζί; Εάν ζητούνται βήματα από την ε/κ πλευρά, διευκολύνσεις για το χαλούμι που είναι το 25% των εξαγωγών του ψευδοκράτους, ποια είναι η στάση αυτών που μονίμως θέλουν να εισπράττουν; Με την οργάνωση εκδηλώσεων «νίκης» και μίσους;
Είναι ξεκάθαρο πως το πένθος είναι ανθρώπινο, όμως οι πανηγυρισμοί για τη νίκη σε ένα πόλεμο μπορούν να αποφεύγονται επιδεικνύοντας αυτοσυγκράτηση, κυρίως όταν γίνεται λόγος για συμφωνία, για λύση. Όταν γιορτάζουν κάποιοι «πάνω στη λύπη» του άλλου δεν μπορούν να είναι πιστευτοί ότι η λύση «εάν το θέλουμε μπορεί να είναι θέμα μηνών». Δεν μπορεί να οργανώνονται τέτοιες εκδηλώσεις και ταυτόχρονα να γίνεται λόγος για συμβίωση. Αυτό δεν είναι ούτε μια «άλλη προσέγγιση» στις εξελίξεις, αλλά ορθολογισμός. Μακριά από κάθε πολιτική θεώρηση των πραγμάτων, πρέπει να λειτουργεί και η απλή λογική. Και να κάνουμε βόλτες μαζί τους στον Μακρύδρομο και ταυτόχρονα να στήνουν φιέστες για τα όσα διέπραξε ο τουρκικός στρατός σε βάρος μας το 1974, δεν γίνεται.