Νομίζοντας ότι τα χέρια θα γίνουν φτερά…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι αλήθεια ότι αδικήθηκαν στον βαθμό που δέχθηκαν κριτική, από την πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές. Μια κριτική πρόωρη, όπως εκείνη που η ίδια άσκησε στις προηγούμενες κυβερνήσεις, που και εκείνες ζήταγαν να μην κριθούν πριν ολοκληρώσουν τον κύκλο τους.
Τις επόμενες ώρες θα υπάρχει χειροπιαστό πια αποτέλεσμα, επί του οποίου θα κριθεί η κυβέρνηση και η διαπραγματευτική τακτική της, που οδήγησε στη προχθεσινοβραδινή συνάντηση στις Βρυξέλλες. Που ο κ. Γιούνκερ περίμενε τον πρωθυπουργό και τη συνοδεία του, με την τελική πρόταση των δανειστών παραμάσχαλα. Εκείνη που διαμορφώθηκε στην πενταμερή συνάντηση του Βερολίνου, που, παρά τη διάθεση ευελιξίας που είπαν ότι θα δείξουν προκειμένου να αποφευχθεί το ανεπιθύμητο ατύχημα, μάλλον δεν έχει σχέση με αυτό που οραματίστηκαν οι πολίτες, όταν έδιναν την πλειοψηφία στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το κείμενο της συμφωνίας, που είτε το απορρίψει ο κ. Τσίπρας είτε δεχθεί να θέσει υπό την έγκριση του κόμματός του πριν το παραπέμψει στη Βουλή, είναι το κεφάλαιο επί του οποίου θα κριθεί η κυβέρνηση. Το τι πέτυχε. Πιθανόν να είναι το μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα, οι συλλογικές συμβάσεις, η μη άρση της απαγόρευσης των ομαδικών απολύσεων. Με την άλλη παλάντζα να ξεχειλίζει με ΕΝΦΙΑ, αύξηση ΦΠΑ, έκτακτη εισφορά, μειώσεις επικουρικών και άλλα πολλά.
Βλέποντας και ακούγοντας όμως τα διαγγέλματα πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και πέραν του λαφαζανικού ρεύματος, ότι εάν η συμφωνία «δεν είναι συμβατή με το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος» κι «εάν δεν προσγειωθούν οι… δανειστές στον (σοσιαλιστικό) ρεαλισμό της κυβέρνησης, δεν θα υπάρξει συμφωνία» αρχίζουν και γίνονται δεύτερες σκέψεις…
Μήπως το σχέδιο ήταν αυτό ακριβώς: Να φθάσουμε Ιούνιο, να έχουν πειστεί όλοι στην Ελλάδα ότι η ευθύνη ανήκει στους δανειστές που ζητούν ΕΝΦΙΑ, μειώσεις συντάξεων και αύξηση του ΦΠΑ. Και αφού θα έχουν τελειώσει και τα λεφτά, να μη μένει άλλη επιλογή από το πήδημα στο κενό. Να ήταν από την αρχή αυτό το σχέδιο. Απλώς κανείς να μην τολμούσε να το μαρτυρήσει. Και να πει ότι εκεί, στο κενό, δεν θα υπάρχει αλεξίπτωτο, αλλά πέφτοντας θα κουνάμε τα χέρια περιμένοντας να γίνουν φτερά…
[email protected], www.ethnos.gr