Αισιοδοξία ή αιθεροβασία; Περί πανηγυριών κι άλλων τινών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πόσο …λιανά πρέπει να τους το κάνει ο κατοχικός ηγέτης; Οι Αττίλες δεν αποδέχονται καμία λύση στην Κύπρο εάν δεν προβλέπει τη “δημιουργία” δύο κρατών
Τζούλη Φίσερ: Οι σχέσεις ΗΠΑ και Κύπρου είναι σε επίπεδο που δεν έχουμε ξαναδεί – Βοήθεια στη Γάζα μέσω οποιασδήποτε διόδου, λέει η Αμερικανίδα Πρέσβης
Του Κώστα Βενιζέλου
Μακάρι αυτό το κλίμα που καλλιεργείται εσχάτως στο Κυπριακό να μετουσιωθεί σε πράξη και να επιτευχθεί μια καλή συμφωνία. Μακάρι αυτά που λέγει ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα, ότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για λύση ως πολίτες, να αποκτήσουν πρακτικό νόημα σύντομα, έστω κι εάν δεν προλάβουμε να ετοιμασθούμε!
Μέσα σε αυτή την εικόνα μαγείας που διαμορφώνεται και τα πλατιά χαμόγελα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικότητες. Καθώς εάν παρασυρθούμε από τους αιθεροβάμονες, εκτός από τις καμπάνες που θα ηχήσουν όπως το 1976 που είχε εκλεγεί ο Κάρτερ στις ΗΠΑ, οι πρόσφυγες θα ετοιμάζουν βαλίτσες και το Κυπριακό θα θεωρείται λυμένο.
Την ώρα που αναμένεται η υλοποίηση των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης που έχουν συμφωνηθεί, ο κατοχικός στρατός απέρριψε τη βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας για να σβήσουν τη φωτιά που ξέσπασε στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Κι αυτό ενώ ζήτησαν και πήραν βοήθεια από τις βρετανικές βάσεις με την αποστολή στην περιοχή ελικοπτέρων. Κοντολογίς, προτίμησαν να αφήσουν την Αμμόχωστο να καεί παρά να συνεργασθούν με την Κυπριακή Δημοκρατία. Εάν τούτο δεν προσγειώνει το κλίμα, τότε ισχύει το «άλλου η θάλασσα και αλλού το πλοίο».
Αυτό το παιχνίδι των εντυπώσεων, με βασικούς πρωταγωνιστές τον κ. Άιντα και τους οπαδούς της όποιας λύσης, προκαλεί την υπόνοια πως υπάρχει κάπου κρυμμένη η συμφωνία και οσονούπω θα φανερωθεί.
Χωρίς μουρμουρητά ένθεν και κακείθεν και διαιώνιση «διαφορετικών σχολών σκέψης»( που δεν σκέφτονται πέραν από την όρια του μικρού χωριού), εκείνο που πρέπει να γίνει είναι ορθολογιστική διαχείριση έχοντας υπόψη την μεγάλη εικόνα. Της εικόνας που δεν είναι ούτε τα ΜΟΕ ομαλοποίησης σχέσεων μεταξύ δυο συνιστώντων κρατιδίων, ούτε οι δογματικές λογικές προσήλωσης σε όρους της δεκαετίας του ΄70. Το Κυπριακό είναι περισσότερο από ποτέ ένα διεθνές και γεωπολιτικό ζήτημα και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η δε λύση του περνά μέσα από την άρση της κατοχής ενώ το περιεχόμενο της συμφωνίας πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα∙ το δάσος και όχι το δέντρο του μικρού χωριού.
Σε αυτή τη φάση, χρειάζεται υπομονή να ακούσουμε από την τουρκική πλευρά τις θέσεις και απόψεις της και προπαντός να αναλύσουμε τη συμπεριφορά της, για να διαπιστώσουμε, εάν κάτι αλλάζει στην πράξη. Ο Μουσταφά Ακιντζί ανέφερε μετά την τελευταία συνάντηση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι «είναι στόχος όλων μας να δημιουργηθεί στην Κύπρο άμεσα μια ομοσπονδιακή δομή που θα μπορεί να γίνει αποδεκτή και από τις δύο πλευρές και θα προέλθει από τις δύο συνιστώσες πολιτείες εντάσσοντας στο διεθνές δίκαιο την τ/κ κοινότητα και λυτρώνοντας από την αβεβαιότητα τις νέες γενιές, όπως είπε ο ίδιος και στο παρελθόν».
Η εν λόγω αναφορά αποτελεί την πάγια τουρκική θέση, που δεν αποδέχεται πως η συμφωνία θα αποτελεί μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εάν τούτο είναι ένδειξη των όσων θα διατυπωθούν στη συνέχεια, στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, τότε θα είναι προβλεπτές και τοποθετήσεις όπως ασφαλώς και το αποτέλεσμα. Αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι πως οι υπερβολές και οι αιθεροβασίες βλάπτουν σοβαρά την Κύπρο. Δικαιούνται, βεβαίως, να κάνουν πανηγύρια, αλλά να μην πληρώνουμε εμείς τον λογαριασμό.