Αναμένοντας πράξεις: Ο Ερντογάν ξεκαθάρισε το τοπίο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
ΑΛΛΑΖΕΙ το κλίμα η επιλογή του Μουσταφά Ακιντζί. Κυρίως επειδή πρόκειται για έναν πολιτικό, που διαχρονικά έδωσε μάχες για την προσέγγιση με τους Ελληνοκύπριους και για τη λύση. Δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος της Άγκυρας, ούτε ετύγχανε της εμπιστοσύνης της Τουρκίας, αν και συμμετείχε και σε ψευδοκυβέρνηση στο παρελθόν.
Διαφοροποιείται το κλίμα όχι τόσο για τα όσα είπε πριν τις ψευδοεκλογές αλλά για τα όσα πρέσβευε διαχρονικά. Κοντολογίς, ο Ακιντζί δεν είναι Έρογλου, ούτε Ντενκτάς.
Την ίδια ώρα, όμως, θα πρέπει να υπάρξει μια ρεαλιστική αξιολόγηση των δεδομένων για να μην λειτουργούμε αφελώς και ως αιθεροβάμονες.
Πρώτο, εάν μπορεί ο Ακιντζί να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική από την Άγκυρα, ενδεχομένως θα το έπραττε και ο Ταλάτ. Αν και δεν συγκρίνονται οι δυο. Ο Ταλάτ ήταν «έτοιμος από καιρό» και δεν είχε, ως φάνηκε, πρόβλημα με τις υποδείξεις της Άγκυρας.
Δεύτερο, η αλλαγή του κλίματος λόγω Ακιντζί θα μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα μόνο εάν αλλάξει πολιτική η Άγκυρα. Τούτο θεωρείται δεδομένο καθώς κανείς δεν μπορεί να παρακάμψει το μείζον: Η Τουρκία κατέχει τμήμα του νησιού, έχει κατοχικά στρατεύματα για να διατηρεί τα καταληφθέντα εδάφη και πληρώνει τον λογαριασμό κάθε μήνα με εμβάσματα. Γι αυτό και ο Ερντογάν έσπευσε, χθες, να υπενθυμίσει πόσα στοιχίζει οικονομικά για την Τουρκία το ψευδοκράτος. Και το υπενθύμισε τούτο προφανώς για να προειδοποιήσει τον Ακιντζί πως εάν σηκώσει μπαϊράκι, θα του κόψει τα εμβάσματα, θα κλείσει τη στρόφιγγα.
Τρίτο, εάν η Τουρκία δεν θέλει, τότε για να εφαρμόσει αυτά που διακηρύττει ο Μουσταφά Ακιντζί, θα πρέπει να έλθει σε ρήξη με τη σημερινή τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση, τους έποικους και πρωτίστως με την Άγκυρα. Τούτο σημαίνει μια ανατροπή, μια επανάσταση. Είναι η Τουρκία έτοιμη να δεχθεί τούτο, να το ανεχθεί; Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έστειλε από την αρχή το μήνυμα και ξεκαθάρισε το τοπίο, γνωστοποιώντας προθέσεις και διαθέσεις στον Ακιντζί και μάλιστα δημοσίως.
Το ελάχιστον που θα πρέπει να υπάρξει μετά την επιλογή Ακιντζί, είναι αναμονή για να διαπιστώσουμε και στην πράξη προς τα πού θα κινηθεί. Ποίες είναι οι προθέσεις του ιδίου και ποια τα όρια που έχει για να διαπραγματευθεί. Επειδή υπάρχει μια τάση υπερβολής διαχρονικά ( κτυπούσαν καμπάνες με τον Κάρτερ κάποιοι, θεωρήθηκε ο Ταλάτ «ως ηγέτης της λύσης»), θα πρέπει προσγειωμένα, ρεαλιστικά και με προσεγγίσεις πέραν του «μικρού χωριού», να αξιολογηθούν τα δεδομένα. Προπαντός υπομονή και αναμονή. Για πανηγύρια υπάρχει χρόνος.