WSJ: Η Ελλάδα αγωνίζεται να πείσει τους πολίτες της να πληρώσουν τους φόρους τους
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Έλληνες της Αλβανίας και …Αλβανοί της Ελλάδας; Έχουμε “επιδημία ενδοτισμού”; Η κατάντια μίας χώρας που δεν μπορεί να πει “ΟΧΙ” ούτε στον Ράμα…
Είναι δυνατόν να ισχύει; Οι χορευτές της Σάττι δηλώνουν “Έλληνες-Τούρκοι”, δηλαδή “Τούρκοι Δυτικής Θράκης” μεγαλωμένοι στη Γερμανία!!! Περιμένουμε την απάντηση της ΕΡΤ…
Σε ανταπόκριση των Matthew Karnitschnig και Nektaria Stamouli από την Αθήνα για την εφημερίδα Wall Street Journal με τίτλο «Greece Struggles to Get Citizens to Pay Their Taxes», παρουσιάζεται και αναλύεται το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να παρακινεί τους πολίτες να πληρώνουν τους φόρους.
Οι αρθρογράφοι επισημαίνουν ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από φόρους μέχρι το τέλος του 2014, ανέρχονται σε 76 δις ευρώ, ενώ μόνο σε 9 δις ευρώ υπολογίζονται οι οφειλές που μπορούν να εισπραχθούν, η τεράστια παραοικονομία η οποία πριν την κρίση υπολογίστηκε στο 25% του ΑΕΠ και η φοροδιαφυγή όπου οι φορολογικές οφειλές ισούνται περίπου με το 90% των ετήσιων φορολογικών εσόδων, το μεγαλύτερο έλλειμμα μεταξύ των βιομηχανοποιημένων εθνών, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Η νέα ελληνική κυβέρνηση διακήρυξε την πρόθεσή της να κάνει την πάταξη της φοροδιαφυγής προτεραιότητα της πολιτικής της, αυτό όμως έκαναν και προηγούμενες κυβερνήσεις χωρίς επιτυχία. Στη συνέχεια της ανταπόκρισης επισημαίνονται οι αιτίες για την συμπεριφορά αυτή των Ελλήνων πολιτών, καθόσον οι περισσότεροι Έλληνες δεν θεωρούν ότι η φοροαποφυγή είναι σοβαρό παράπτωμα.
Υπάρχουν ιστορικοί λόγοι, που συνδέονται με την εποχή της Τουρκοκρατίας, όπου η φοροδιαφυγή θεωρούνταν πατριωτική πράξη και η δυσπιστία των Ελλήνων, που σήμερα εστιάζεται στην κυβέρνηση, την οποία θεωρούν διεφθαρμένη, αναποτελεσματική και αναξιόπιστη. Στη συνέχεια παρουσιάζονται ορισμένα παραδείγματα πολιτών που μίλησαν με τους ανταποκριτές για τους λόγους που τους οδηγούν στην παραβατική αυτή συμπεριφορά, η οποία, όπως τονίζεται δεν συνοδεύεται από κοινωνική απαξία, σε αντίθεση με άλλες χώρες Κράτη Μέλη της ΕΕ και τις ΗΠΑ.
Τέλος, στην ανταπόκριση επισημαίνονται τα προβλήματα που θα έχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, συγκεκριμένα, στην προσπάθειά της να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή, όπως η πολιτική του αντίθεση, όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, στην αύξηση των φόρων, στην υποστήριξή του προς το κίνημα «δεν πληρώνω» και στην επίθεση κατά της επιβολής του ΕΝΦΙΑ που τον χαρακτήρισε άδικο, προκαλώντας πολλούς φορολογούμενους να σταματήσουν να τον πληρώνουν από το τέλος του 2014, εν μέρει περιμένοντας ότι η νέα κυβέρνηση θα τον αλλάξει.
ΑΡΘΡΟ ΓΝΩΜΗΣ ΑΡΊΣΤΟΥ ΔΟΞΙΑΔΗ: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Σε άρθρο γνώμης του Αρίστου Δοξιάδη που θα δημοσιευθεί αύριο Πέμπτη 26/2, στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας International New York Times με τίτλο «What Greece Needs», επισημαίνεται ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας μειώθηκε κατά 26% από το υψηλότερο σημείο που είχε φτάσει πριν την κρίση, ενώ στην Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ισπανία η αντίστοιχη μείωση ήταν λιγότερο από 7%, παρόλο που και στις τέσσερις χώρες σημειώθηκε απότομη μείωση της χρηματοδότησης από το εξωτερικό και εφάρμοσαν αντίστοιχα προγράμματα λιτότητας.
Και στις τέσσερις αυτές χώρες, όταν σταμάτησε η εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό η αύξηση των εξαγωγών κατέστη ένας κατεπείγον στόχος. Οι τρεις άλλες χώρες τον πέτυχαν γρήγορα, ενώ η Ελλάδα όχι. Επισημαίνεται ότι εάν η Ελλάδα είχε αυξήσει τις εξαγωγές της κατά 25% η μείωση του ΑΕΠ θα είχε περιοριστεί στο 3%, με βάση έρευνα των Costas Arkolakis, Aristos Doxiadis και Manolis Galenianos[1]. Σύμφωνα με τον Α. Δοξιάδη, τρεις είναι οι λόγοι που εμπόδισαν τις ελληνικές επιχειρήσεις να εκμεταλλευτούν τη ραγδαία μείωση του εργατικού κόστους και να αυξήσουν τις εξαγωγές τους: το θεσμικό πλαίσιο, ο φόβος και το μέγεθος.
Το θεσμικό πλαίσιο για την έναρξη λειτουργίας ή επέκτασης μιας επιχείρησης στην Ελλάδα ήταν το χειρότερο στην Ευρώπη, επιβάλλοντας ένα τεράστιο γραφειοκρατικό βάρος σε κάθε επιχειρηματική προσπάθεια παρά τις μεταρρυθμίσεις που συντελέστηκαν τα τελευταία χρόνια με απαίτηση της τρόικας.
Ο φόβος που περιορίζει την οικονομία της Ελλάδας προέρχεται από την έλλειψη συναίνεσης για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. «Στην Ελλάδα κανένα πολιτικό κόμμα δεν είχε το σθένος να οικειοποιηθεί την όποια μεταρρύθμιση, μείωση δαπανών, νέο φόρο, παρόλο που ήταν ξεκάθαρο ότι ένας τέτοιος συνδυασμός ήταν αναπόφευκτος». Η έντονη πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, οδήγησε σε πόλωση που έφερε βία και απειλές. Ο τουρισμός επί τρία χρόνια επλήγη από τις βίαιες απεργίες, οι ξένοι επενδυτές αποθαρρύνθηκαν από τις απειλές του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ακυρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις και θα επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Έτσι υπήρξε εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες λόγω φόβου ενός «Grexit».
Τέλος, υπάρχει διαρθρωτικό πρόβλημα λόγω του μικρού μεγέθους των ελληνικών επιχειρήσεων, όπου θεσμικοί παράγοντες εμποδίζουν την επέκταση και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων καθώς και την ενοποίηση βιομηχανικών μονάδων στην Ελλάδα.
Καταλήγοντας, ο κ Δοξιάδης διατυπώνει την άποψη ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να προσφέρει λύσεις σε αυτά τα διαρθρωτικά προβλήματα. Οι προτεραιότητες που εξήγγειλε – φορολογία των πλουσίων, κοινωνικές παροχές για τους άπορους, δράση κατά των «ολιγαρχών» που ελέγχουν τα ΜΜΕ και τα δημόσια έργα – χαρακτηρίζονται αξιέπαινες, αλλά δεν είναι αρκετά να βοηθήσουν το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας.
Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, περισσότερες ξένες επενδύσεις, περισσότερο πειραματισμό με νέα επιχειρηματικά μοντέλα, περισσότερη καινοτομία που θα προέρχεται από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Εάν δεν καταφέρει η Ελλάδα να εξάγει περισσότερο, η χώρα δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί σε αυτή τη φάση αντι-λιτότητας αυτής της κρίσης, όπως ακριβώς απέτυχε να αναπτυχθεί υπό το καθεστώς λιτότητας.»
http://www.nytimes.com/2015/02/26/opinion/what-greece-needs.html
[1] http://www.aueb.gr/conferences/Crete2014/papers/Galenianos.pdf